معنی پانی در فرهنگ فارسی عمید

آب، ماده ای مایع، بی طعم، بی بو و مرکب از اکسیژن و هیدروژن با فرمول شیمیایی h۲o که در طبیعت به مقدار زیاد موجود است و سه ربع روی زمین را فراگرفته، در صد درجۀ سانتی گراد جوش می آید و در صفر درجۀ سانتی گراد منجمد می شود نه در آن معده ریزه ای میده / نه در آن دیده قطره ای پانی (سنائی - لغت نامه - پانی)

معنی پانی در لغت نامه دهخدا

آب، (رشیدی)، ماء:، نه در آن معده ریزۀ میده، نه در آن دیده قطرۀ پانی،، سنائی،، اسامی دراین عالم است ار نه حاشا، چه آب و چه نان و چه میده چه پانی،، سنائی

معنی پانی در فرهنگ لغت هوشیار

آب: (نه در آن معده ریزه ای مانده نه در آن دیده قطره ای پانی) (سنائی)

معنی پانی - جستجوی لغت در جدول جو

پانی

فرهنگ فارسی عمید

پانی

لغت نامه دهخدا

پانی

فرهنگ لغت هوشیار

هانی

(پسرانه)

نام چندتن از مشاهیر عرب

فرهنگ نامهای ایرانی

جانی

(پسرانه)

جاندار

فرهنگ نامهای ایرانی

بانی

(پسرانه)

به وجود آورنده، عبری نام مردی از نسل جاد که از شجاعان زمان داوود (ع) بوده است

فرهنگ نامهای ایرانی

پانیذ

(دخترانه)

شکر، فانیذ

فرهنگ نامهای ایرانی

مانی

(پسرانه)

پیامبر ایرانی در زمان شاپور ساسانی، نام بنیانگذار آیین مانوی

فرهنگ نامهای ایرانی

پانتی

(دخترانه)

نام همسر آریاسب از سرداران کوروش پادشاه هخامنشی

فرهنگ نامهای ایرانی

حانی

(دخترانه و پسرانه)

میش یا گاو وحشی

فرهنگ نامهای ایرانی

پانیذ

قند سفید، شکر، شیرۀ نیشکر، شکر سرخ

فرهنگ فارسی عمید

تپانی

(تَ)

دهی از دهستان ذهاب است که در بخش سر پل ذهاب شهرستان قصرشیرین و در هفده هزارگزی شمال سر پل ذهاب و دو هزارگزی خاور راه فرعی به اویسی واقع است. دشتی است گرمسیر و مالاریائی و 150 تن سکنه دارد آب آن از رود خانه دله شیر و محصول آن غلات دیم و لبنیات و شغل اهالی آن زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

پانید

(پانید)

فنید. فانید. فانیذ. پانیذ. بنید. شکرقلم. شکربرگ. قند مکرّر. قند سفید. (برهان). نوعی از حلوا مانند شکر لیکن از آن غلیظتر. کعب الغزال. و بعضی آنراشکر گفته اند. (رشیدی) : مغون، ولاشگرد، کومین، بهروکان، منوکان، شهرک هائیند (از کرمان) ... و ازین شهرک ها نیل و زیره و نی شکر خیزد و اینجا پانیذ کنند. (حدود العالم). و از وی (از کرمان) زیره وخرما و نیل و نی شکر و پانیذ خیزد. (حدود العالم).
چو دیدش سپهدارهاماوران
پیاده شدش پیش با مهتران
از ایوان سالار تا پیش در
همه در و یاقوت و پانیذ و زر
بزرین طبقها فروریختند
بسر مشک و عنبر فروبیختند.
فردوسی.
و رجوع به پانیذ شود

لغت نامه دهخدا

پانیذ

(پانیذ)

پانید. شکرقلم. نوعی ازحلوا. و فانیذ معرب آن است. (برهان). رجوع به بانیذشود. فانیذ: و (اندر سلابور هندوستان) شکر و انگبین و پانیذ و جوز هندی... سخت بسیار است. (حدود العالم). و از این ناحیت (سند) پوست و چرم و ابانکها سرخ و نعلین و خرما و پانیذ خیزد. (حدود العالم). کیز، کوشک قند، به (؟) سد (؟) درک، اسکف این همه شهرهائیند از حدود مکران و بیشترین پانیذها که اندر جهان ببرند از این شهرکها خیزد. (حدود العالم).
ز بنگاه حاتم یکی نیکمرد
طلب ده درم سنگ، فانیذ کرد.
سعدی

لغت نامه دهخدا

سانی

آبکش آبیار

معنی پانی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما