معنی پالیز در فرهنگ فارسی عمید

باغ، بوستان، پالیز، پالیزگاه، فالیز، باشَنگان، به پالیز بلبل بنالد همی / گل از نالۀ او ببالد همی (فردوسی۴ - ۱۵۸۵)،، کشتزار، زمینی که در آن خیار، خربزه، هندوانه و امثال آن ها کاشته باشند، باغتره

معنی پالیز در لغت نامه دهخدا

فالیز. جالیز. باغ. بوستان. گلستان:، بپالیز چون برکشد سرو شاخ، سر تاج خسرو برآید ز کاخ.، فردوسی.، یکی شارسان گردش اندر فراخ، پر ایوان و میدان و پالیز و کاخ.، فردوسی.، بدو گفت گوینده کای شهریار، بپالیز گل نیست بی رنج خار.، فردوسی.، ستاره بریشان بنالد همی، بپالیز گلبن ببالد همی.، فردوسی.، که گم شد ز پالیز سرو سهی، پراکنده شد تخت شاهنشهی.، فردوسی.، پراکنده شد در جهان آگهی، که گم شد ز پالیز سرو سهی.، فردوسی.، بگسترد کافور بر جای مشک، گل ارغوان شد بپالیزخشک.، فردوسی.، ببالد بکردار سرو بلند، بپالیز هرگز نگردد نژند.، فردوسی.، شهنشاه بیند پسند آیدش، بپالیز سرو بلند آیدش.، فردوسی.، پیامی فرستاد نزدیک گو، که ای تخت را چون بپالیز خو.، فردوسی.، گل خو بپالیز شاهی مباد، چو باشد نیاید ز پالیز یاد.، فردوسی.، ز شادی دل خویش را نو کنم، همه روی پالیز بی خو کنم.، فردوسی.، بپالیز زیر گل افشان درخت، بخفت این سه آزادۀ نیکبخت.، فردوسی.، از ایوان و از کاخ و پالیز و باغ، ز رود و ز دشت و ز کوه و ز راغ.، فردوسی.، بیاراست شهری ز کاخ بلند، ز پالیز و ز گلشن ارجمند.، فردوسی.، بپالیز چون برکشد سرو شاخ، سرسبز شاخش برآید بکاخ.، فردوسی.، پر از نرگس و سیب و نار و بهی، چو پالیز گردد ز مردم تهی.، فردوسی.، بفرمان ببردند پیروز تخت، نهادند زیر گل افشان درخت، می و جام بردند و رامشگران، بپالیز رفتند با مهتران.، فردوسی.، جهان چون بهشت دلاویز بود، پر از گلشن و باغ و پالیز بود.، فردوسی.، نویسنده را خواند و پاسخ نوشت، بپالیز کینه درختی بکشت.، فردوسی (شاهنامه ج 4 ص 1945).، بپالیز بلبل بنالد همی، گل از نالۀ او ببالد همی.، فردوسی.، چو آمد (سیاوش) بدان جایگه دست آخت، دو فرسنگ بالا و پهنا بساخت، ز ایوان و میدان و کاخ بلند، ز پالیز و ز گلشن ارجمند، بیاراست شهری بسان بهشت، بهامون گل و سنبل و لاله کشت.، فردوسی.، در و دشت و پالیز شد چون چراغ، چو خورشید شد باغ و چون ماه راغ.، فردوسی.، رونق پالیز رفت اکنون که بلبل نیمشب، بر سر پالیزبان کمتر زند پالیزبان.، ضمیری.،، کشتزار، مزرعه (عموماً). و در زمان ما مزارع صیفی کاری را گویند یعنی آن جایها که هندوانه و خربزه و گرمک و طالبی و کدو و خیار و چغندرو گزر و امثال آن کارند. خِضریج. خربزه زار. خیارزار. کدوزار. هندوانه زار. مبطخه. (دهار). تره زار. (اوبهی) :، همه شب بدی خوردن آئین او (فرائین)، دل مهتران پر شد از کین او، شب تیره همواره گردان بدی، بپالیزها یا بمیدان بدی.، فردوسی.، زمانی بدین داس گندم درو، بکن پاک پالیزم از خاک و (خارو؟) خو، اسدی (از حاشیۀ فرهنگ اسدی).، پالیز میان پای او را، پیوسته خیار کشته دیدم.، ادیب صابر.، آن خرسری که شعر سراید بلحن خر، پالیزشاعران را گوید سر خرم.، سوزنی.، ور بازرسانند بدان مجلس خود را، ایشان سر خر باشند آن مجلس پالیز.، سوزنی.، مرده پیش او کشی زنده شود، چرک در پالیز روینده شود.، مولوی.، خاک ما را ثانیاً پالیز کن، هیچ من را بار دیگر چیز کن.، مولوی.، چون صبح شد پالیز را آب دادم و در نزدیکی پالیز پاره ای سبزی و پیاز بود آنرا هم آب دادم. (انیس الطالبین بخاری). پالیزی کشته بودم روزی حضرت خواجه بر آن موضع گذر کردند ماحضری نبود در پالیز تفحص کردم. (انیس الطالبین بخاری). درویشان حضرت خواجۀ ما قدس اﷲ روحه پالیز کشته بودند. (انیس الطالبین بخاری). شما این زمان پالیز را جوی میکشیدید. (انیس الطالبین بخاری)

معنی پالیز در فرهنگ لغت هوشیار

باغ بوستان جالیز فالیز گلستان، کشتزار مزرعه، آنجایها که هندوانه و خربزه و گرمک و طالبی و کدو و خیار و چغندر و امثال آن کارند مزارع صیفی کاری: خربزه زار خیار زار کدوزار هندوانه زار تره زار

معنی پالیز در فرهنگ فارسی معین

باغ، بوستان، کشتزار، زمینی که در آن خربزه، خیار و مانند آن بکارند

معنی پالیز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

باغ، بستان، پالیززار، جالیز، صیفی کاری، فالیز، کشتزار، لته، مزرعه

معنی پالیز - جستجوی لغت در جدول جو

پالیز

فرهنگ نامهای ایرانی

پالیز

فرهنگ فارسی عمید

پالیز

لغت نامه دهخدا

پالیز

فرهنگ لغت هوشیار

پالیز

فرهنگ فارسی معین

پالیز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فالیز

باغ، بوستان، پالیز، پالیزگاه، باشنگان

فرهنگ فارسی عمید

پادیز

پاییز، از فصول چهارگانۀ سال که شامل ماه های مهر، آبان و آذر است، برگ ریزان، خزان

فرهنگ فارسی عمید

پاریز

پاییز، از فصول چهارگانۀ سال که شامل ماه های مهر، آبان و آذر است، برگ ریزان، خزان

فرهنگ فارسی عمید

پالیک

چارق، نوعی کفش چرمی با بندها و تسمه های دراز که بندهای آن به ساق پا پیچیده می شود، چارغ، شمل، شم، پاتابه، پاتوه، پای تابه

فرهنگ فارسی عمید

پاییز

از فصول چهارگانۀ سال که شامل ماه های مهر، آبان و آذر است، برگ ریزان، خزان

فرهنگ فارسی عمید

جالیز

کشتزاری که در آن خربزه، هندوانه، خیار و مانند آن می کارند

فرهنگ فارسی عمید

مالیز

زلو را گویند، مالین، (آنندراج)، زلو و علق، مالین، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فالیز

معرب پالیز، خربزه زار را گویند، (آنندراج) :
یکی را زمین نیستانست و شوره
یکی کشت و فالیز و شدیار دارد،
ناصرخسرو،
رجوع به پالیز شود

لغت نامه دهخدا

پاکیز

نام داو از کشتی که به یکدست پای حریف گرفته بدست دیگر زور بر گردن آوردن باشد، (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

پالغز

(لَ)

پای لغز. خطا و جرم و زلّت. (برهان). عثر. عثرت، زمینی که پا در آن لغزد. (رشیدی). جای لغزیدن پا، خرابی. (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

پالیک

شاهزادۀ قوم، پسر هیرودیس کبیر، از زوجه ((شومرونی)) او که ((ملتیس)) نام داشت وی با برادرخود ((انتی پاس)) در روم تعلیم یافت و بعد از وفات پدر بر یهودیه و ادومیه و سامره مسلط شد و بلقب اثنارک یا تترارک ملقب بود و از این جهت در متی (2:22) همچون سلطان یاد شده و از این آیه معلوم میشود که وی بر اثر اقدام پدر خود قدم زده، ستمکاری و مردم آزاری را شیوۀ خود ساخت و طبق تاریخ پس از آنکه مدت ده سال در ظلم و ستم بسر برد، رعایا از او رنجیده در حضور امپراطور از وی شکایت کردند. از آنرو امپراطور وی رااخراج بلد کرد و به ونه که در ساحل رود اردن واقع است فرستاد و او بدانجا درگذشت. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

پائیز

خزان، خریف، برگ ریزان، تیر، تیرماه، بادبیز، بادبز، سفیدبری، (برهان)، و آن مدت ماندن آفتاب است در بروج میزان و عقرب و قوس، سومین فصل سال، و کلمه پائیز با اینکه میان عامه بسیار متداول است در نظم و نثر فصحا یافته نشد،
- پائیز عمر، روزگار پیری،
- امثال:
جوجه را در پائیز میشمارند، یعنی جوجه های بهاره تا بپائیز رسند برخی در چاه و چاله افتد و بعضی را مرغان شکاری و شغال و روباه رباید و مثل در نظایر این مورد مستعمل است، نظیر: گوسفند را در آغل شمارند

لغت نامه دهخدا

پادیز

پادیر، چوبی بود که از پس دیوار برافکنند، (حواشی فرهنگ اسدی نسخۀ نخجوانی) :
دیوار کهن گشته نه بردارد پادیز
یک روز همه پست شود رنجش بگذار،
رودکی،
نه پادیز باید ترا نه ستون
نه دیوار خشت و نه آهن درا،
رودکی،
و شایداز پاودیز بمعنی دیس باشد یعنی شبه پا، و رجوع به پادیر شود، پائیز، خزان

لغت نامه دهخدا

پاذیز

پائیز، خزان: از سر دولاب برخاست و بدارالملک همدان آمد فصل پاذیز بود، (راحهالصدور راوندی)، در سنۀ ست و اربعین و خمسمائه به فصل پاذیز قصد بغداد کرد، (راحهالصدور راوندی)

لغت نامه دهخدا

پاریز

بلوکی از ناحیۀ سیرجان و پاریز در ایالت کرمان، ونام مرکز آن نیز پاریز است واقع در شمال رمل آباد

لغت نامه دهخدا

بالیز

راهنما و چراغ ساحل و هر علامتی که خطر دریا و رودخانه را نشان دهد، این علامات معمولاً در شب و در ایام مه آلود بخصوص مورد استفاده است و با چراغ روشن میشود یا با رنگهای تند قرمز مشخص میگردد

لغت نامه دهخدا

پائیز

پاییز

فرهنگ لغت هوشیار

پادیز

پاییزخزان: (درسنه ست و اربعین و خمسماه بفصل پاذیز قصد بغداد کرد) (راحه الصدور راوندی)

فرهنگ لغت هوشیار

فالیز

پارسی تازی گشته پالیز خر بزه دار

فرهنگ لغت هوشیار

پاذیز

پاییزخزان: (درسنه ست و اربعین و خمسماه بفصل پاذیز قصد بغداد کرد) (راحه الصدور راوندی)

فرهنگ لغت هوشیار

دالیز

دهلیز، دالان

فرهنگ لغت هوشیار

جالیز

کشتزار خربزه و هندوانه و خیار را گویند

فرهنگ لغت هوشیار

پاکیز

نام داوی از کشتی و آن چنانست که بیکدست پای حریف را گرفته بدست دیگر زور بر گردان او آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

پالیک

کفش چرمی -1 پای افزار از چرم گاو که رشته ها در آن بسته اند پای افزار کفش چارق شم بالیک، پاپیچ پاتابه لفافه

فرهنگ لغت هوشیار

پاییز

یکی از فصول چهارگانه سال و آن فصل سوم سال است میان تابستان و زمستان مدت ماندن آفتاب است در بروج میزان و عقرب و قوس خزان خریف برگ ریزان. یا پاییز عمر. روزگار پیری

فرهنگ لغت هوشیار