معنی ویژه در فرهنگ فارسی عمید

خاص، خاصه، برگزیده، بفرمود تا نوذرش رفت پیش / ابا ویژگان و بزرگان خویش (فردوسی - ۱/۲۲۲) خالص، به ویژه مثلاً به خصوص، خصوصاً، مخصوصاً

معنی ویژه در لغت نامه دهخدا

ویژ. خاص و خاصه. (برهان). خاصه. (انجمن آرا) (آنندراج) (حاشیۀ فرهنگ اسدی) :، چو بر دشمنی بر توانا بود، به پی نسپرد ویژه دانا بود.، فردوسی.، برادر جهان ویژه مارا سپرد، ازیرا که فرزند او بود خرد.، فردوسی.، صدوسی سپر ویژۀ شه ز زر، غلافش ز دیبا نگارش گهر.، اسدی.،، خصوصاً. اختصاصاً:، مرا زین همه ویژه اندوه توست، که بیداردل بادی و تندرست.، فردوسی.، - به ویژه، علی الخصوص. به خصوص. بالاخص. مخصوصاً. لاسیما:، به ویژه که شاه جهان بیندش، روان درخشنده بگزیندش.، فردوسی.، نباید که بندد در گنج سخت، به ویژه خداوند دیهیم و تخت.، فردوسی.، مبادا که تنها بود نامجوی، به ویژه که دارد سوی جنگ روی.، فردوسی.، به هر کار مشتاب ای نیکبخت، به ویژه به خون زآنکه کاری است سخت.، فردوسی.، همیشه دل از شاه دارید شاد، به ویژه که دارد ره دین و داد.، اسدی.،، خالص و خلاصه. (برهان) (صحاح الفرس). خالص و بی غش. (انجمن آرا). محض. صِرف. بحت. صافی و بی آلایش. پاک:، ویژه توئی در گهر سخته تویی در هنر، نکته تویی در سمر از نکت سندباد.، منوچهری.، با عز مشک ویژه و با قدر گوهری، با جاه زرّ ساوی و با نفع آهنی.، منوچهری.، ویژه می کهنه کش گشت چو گیتی جوان، دل چو سبک شد ز عشق درده رطل گران.، مسعودسعد.،، پاک و بی عیب و بی آمیزش. (برهان). مصون. (حاشیۀ برهان قاطع) :، جهان از بدان ویژه او داشتی، به رزم اندرون نیزه او داشتی.، دقیقی (از شاهنامه).، سپه را ز بد ویژه او داشتی، به رزم اندرون نیزه او گاشتی.، فردوسی (از حاشیۀ برهان چ معین).، - ویژه درون، صاف و پاکدل. (انجمن آرا) (آنندراج).، -، در اصطلاح پارسیان، ارباب تصفیه و ریاضت و صوفیه. (انجمن آرا) (آنندراج).، - ویژه شدن، خلوص. (تاج المصادر). خالص شدن

معنی ویژه در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان بیلوار بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

معنی ویژه در فرهنگ لغت هوشیار

خالص پاک بی آمیزشی: (ویژه می کهنه کش شگت چوگیتی جوان دل چو سبک شد زعشق درده رطل گران) (مسعود سعد رشیدی) (الامتحاض شیر ویژه خوردن)، خاص مخصوص: (صد و سی سپر ویژه شه زر غلافش ز دیبا نگارش گهر) (اسدی رشیدی)، از خواص ندیم مقرب جمع