- ویهج(وَ)
دهی است از دهستان اسفندآباد بخش قروۀ شهرستان سنندج که 600 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)
معنی ویهج - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
سوسن زرد، گیاهی چندساله با برگ و ساقۀ بلند، گل های زرد و ریشه ای سرخ رنگ که مصرف دارویی دارد، وجّ، اقارون، اگر
(وَ هََ)
لغت نامه دهخدا
سوزانی آتش و افروختگی آن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). افروختگی و سوزش آتش. (غیاث اللغات)
(وَیْهْ / -ویَ)
لغت نامه دهخدا
پسوندی است دال بر معانی ذیل: 1- تصغیر و استعطاف: بالویه. 2- شباهت و مانندگی: سیبویه، مشکویه. 3- دارندگی، صاحبی: برزویه، دادویه. توضیح اینکه محمد قزوینی ’ویه’ را معادل ’و’ (واو تصغیر، ترحیم و استعطاف) دانسته است. (از فرهنگ فارسی معین)
(فَ هََ)
لغت نامه دهخدا
می، پیمانۀ می. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پالونه. (منتهی الارب). المصفاه. (اقرب الموارد)
(هََ)
لغت نامه دهخدا
دهی است جزء بلوک فاراب دهستان عمارلو از بخش رودبار شهرستان رشت. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
(قَ مَشَ)
لغت نامه دهخدا
وهجان. افروخته شدن آتش. (منتهی الارب) (آنندراج). شعله زدن آتش. (غیاث اللغات) (از اقرب الموارد)
ویژ، ویژه،
- ایران ویج، ایران مرکزی، کشور ایران،
، بیج، حرامزاده، سند
- ایران ویج، ایران مرکزی، کشور ایران،
، بیج، حرامزاده، سند
پسوند دال بر معانی ذیل: تصغیر و استعطاف بالویه، شباهت و مانندگی سیبویه مشکویه، دارندگی صاحبی برزویه دادویه. توضیح مرحوم قزوینی (ویه) را معادل - و (واو تصغیر ترحیم و استعطاف) دانسته اند
درخشش آتش افروختگی، تابش خور، گرمی آتش گرمی خور: از دور وهجان: روز داغ
نوعی چاشنی غذا که از سبزی های خوشبو و ادویه درست کنند