- ویم
دوغابی که سقف یا دیوار را با آن اندود کرده و بر روی آن کاهگل یا گچ می مالیدند
معنی ویم - جستجوی لغت در جدول جو
- ویم
سیم گل را گویند، و آن گلابه ای است که بر دیوار مالند و در بالای آن کاهگل کنند، (برهان) :
سرای خود را کرده ستانۀ زرین
به سقف خانه پدر برندیده کهگل و ویم،
سوزنی سمرقندی (از حاشیۀ برهان چ معین)
سرای خود را کرده ستانۀ زرین
به سقف خانه پدر برندیده کهگل و ویم،
سوزنی سمرقندی (از حاشیۀ برهان چ معین)
- ویم
گلایه ای که بر دیوار و سقف مالند و بر بالای آن کلاهگل کنند: (سرای خود را کرده ستانه زرین بسقف خانه پدر بر ندیده کهگل وویم) (سوزنی)، کاهگل
- ویم
کاهگل
- ویم
بیم، ترس
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(قُ وَ)
لغت نامه دهخدا
مصغر قوم و ها در تصغیر به آن ملحق نمیشود، ولی در جائی که برای غیر آدمیان استعمال شود ها در مصغر آن درمی آید زیرا در این صورت مؤنث است. (منتهی الارب)
(نَ)
لغت نامه دهخدا
لفظی است که آن را در عربی محض می گویند، همچنانکه گویند بنویم دیدن شناخت، یعنی بمحض دیدن شناخت. (از برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج). از برساخته های دساتیر است. رجوع به فرهنگ دساتیر ص 271 شود
(نَ)
لغت نامه دهخدا
مرد کندخاطر نادان، یا گمنام بی اعتبار. (منتهی الارب). مغفل، و گفته اند خامل. (از اقرب الموارد). نومه. (از اقرب الموارد)
(رُ وَ)
لغت نامه دهخدا
ابومحمد رویم بن محمد زید بن رویم بغدادی. صاحب تألیفات در تصوف و عرفان و از بزرگان این طریقه است. (یادداشت مؤلف). رجوع به ابومحمد رویم و اعلام زرکلی شود
(عُ وَ)
لغت نامه دهخدا
لقیته ذات العویم، میان اعوام و چند سال با او برخورد کردم. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
نیکوقامت. خوش قد: رجل قویم. (اقرب الموارد) (آنندراج) ، راست و درست. (منتهی الارب). معتدل. (اقرب الموارد)
پیسه مار زن بی شوی مرد بی زن دختر مانده ضمیر شخصی متصل فاعلی اول شخص، جمع رفته ایم، فعل هستیم: استیم: زنده ایم. توضیح آنگاه که بکلمه مختوم به (- ه) غیر ملفوظ یا حرف مصوت پیوندد بصورت نوشته شود: برده ایم داناایم و در غیر این صورت بشکل (- یم) : رفتیم خوردیم. زن بی شوی بیوه، جمع ایامی، مرد بی زن
گربزه دار استخواندار، بلندبالا خوش اندام، راست واستوار: مادینه راست و درست، استوار
راست، استوار، والا
از توابع دهستان چهاردانگه ی هزارجریب ساری که به آن ابویم