- وظوب (قَنَ)
پیوسته بودن بر کاری و مداومت ورزیدن و لازم گرفتن آن را. تیمار آن داشتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
معنی وظوب - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(فَ)
لغت نامه دهخدا
وثب. وثاب. وثبان. برجستن. (تاج المصادر) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جهیدن و برخاستن و ایستادن. (از اقرب الموارد). جستن. بجستن، نشستن، در لغت حمیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
سپردن زیر پای. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سپردن چیزی را زیر پای. (آنندراج). پایمال کردن. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد)
(فَ وَ)
لغت نامه دهخدا
روان گردیدن آب. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رفتن آب. (تاج المصادر بیهقی)
(فَ لَ)
لغت نامه دهخدا
دائم شدن. (دهار) (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان علامۀ جرجانی). پاییدن و ثابت گردیدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : وصب علی الامر وصوباً، همیشگی ورزید بر آن و نیکو ایستادگی نمود بر آن. (منتهی الارب) (آنندراج) ، مواظبت کردن و نیکو قیام نمودن بر امری. (از اقرب الموارد) ، واجب و لازم گشتن وام: وصب الدین، وجب. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)
(وُ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ وسب، و آن چوبی است که نزدیکی تگ چاه اندازند چو خاکش ریزان باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به وسب شود
(قَ صَ عَ)
لغت نامه دهخدا
رسیدن و پیوستن هرچه باشد، درآمدن در چیزی و شتافتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)
(خَ)
لغت نامه دهخدا
لازم گرفتن کسی را و شکیبائی کردن بر او، قیام نمودن بر مال خود، خشک شدن پوست، درشت گردیدن دست از کار کردن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عظب. رجوع به عظب شود
(مَ)
لغت نامه دهخدا
مردی که بر مال وی حوادث روزگار نوبت به نوبت رسیده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)
(مَ بَ)
لغت نامه دهخدا
موظوب. مؤنث موظوب: امراءه موظوبه، زنی که بر مال وی حوادث روزگار نوبت به نوبت رسیده باشد. (ناظم الاطباء) ، زمینی که ستور آن را پی درپی چرا کنند و گیاهی در آن باقی نگذارند. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج)
بایسته گرفتن چیزی را، شکیب کردن، فربه گشتن، برخاستن، دم جنباندن دم چرخاندن: پرنده
بایستگی، ضرورت، لزوم
برجستن، جستن، حمله کردن