معنی وطیده در لغت نامه دهخدا

کودک مادینه. (از منتهی الارب) (اقرب الموارد). دخترزاده. (مهذب الاسماء) ، پرستار. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) ، کنیز. (اقرب الموارد). ج، ولائد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، زن مولوده میان عرب. (منتهی الارب). المولوده بین العرب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وصیده

(وَ دَ)

اصیده. حظیره مانندی است که در کوه از سنگ سازند جهت ستوران. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). شوانگاه. (مهذب الاسماء). ج، وصائد. (اقرب الموارد). رجوع به وصید شود

لغت نامه دهخدا

وطیئه

(وَ ءَ)

نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، کشک شکرآمیخته. (ناظم الاطباء). پینو شکرآمیخته. (منتهی الارب) ، جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). غراره. (مهذب الاسماء). حدیث: اخرج ثلاث اکل من وطیئه، ای ثلاث قرص من غراره. (منتهی الارب)

نوعی از طعام که به شیر و خرمای خسته برآورده ترتیب دهند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، کشک شکرآمیخته. (ناظم الاطباء). پینوِ شکرآمیخته. (منتهی الارب) ، جوال که در وی گوشت خشک و نان کاک دارند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). غراره. (مهذب الاسماء). حدیث: اخرج ثلاث اُکل من وطیئه، ای ثلاث قرص من غراره. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

وطیسه

(وَ سَ)

سختی کار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). وطیس

لغت نامه دهخدا

وئیده

(وَ دَ)

رجوع به وئید شود

لغت نامه دهخدا

ویده

(دَ / دِ / وَ دَ / دِ / وِ دَ / دِ)

چاره جسته و چاره جوینده. (آنندراج) (برهان). رجوع به ویدن و ویدیدن شود