معنی وطحه - جستجوی لغت در جدول جو

یک بار سرون زدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). واحد نطح است. ودر حدیث است: فارس نطحه و نطحتان ثم لا فارس بعدها ابداً، یعنی: اهل پارس یک بار یا دو بار با مسلمانان به معرکه خواهند پرداخت پس آن ملک و سلطنت از دست ایشان خواهد رفت. (از منتهی الارب). رجوع به نطح شود

لغت نامه دهخدا

ومحه

(وَ حَ)

اثر گرمی آفتاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وتحه

(فَ)

وتاحه. وتوحه. کم کردن عطاء و دهش را. (از المنجد). رجوع به وتاحه شود

لغت نامه دهخدا

وتحه

(وَ تَ حَ)

چیزی اندک. (منتهی الارب). گویند مااغنی عنی وتحه، ای شیئاً. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). بی نیاز نکرد مرا چیز اندک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ودحه

(وَ دَ حَ)

مااغنی عنی ودحه، ای وتحه، یعنی به چیزی فایده ندارد از من. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

واحه

(حَ)

واح. آبادی که در وسط ریگزار قرار دارد و آن لفظی است منقول از لغت مصری. (المنجد). رجوع به واح و واحات شود

لغت نامه دهخدا

شطحه

(شَ حَ)

خروج از احکام جاری و مقرر. (از اقرب الموارد). رجوع به شطح و شطحات و شطحیات شود

لغت نامه دهخدا

بطحه

(بَ حَ)

آبی است در وادیی که آنرا خنوقه گویند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

بطحه

(بَ حَ)

اندازۀ قامت، یقال هو بطحه رجل، آن قامت یک مرد است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، اعظم مراتب دینی پیش رومیان، و آنان چهار تن بودند: یکی مقیم قسطنطنیه و دومی در رومه و سومی در اسکندریه و چهارم در انطاکیه. (مفاتیح). و رجوع به بطریق شود

لغت نامه دهخدا

بطحه

(بُ حَ)

خو و خصلت، یقال: هذه بطحه صدق. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، لایق و سزاوار چنین مقامی و امروزه در نزد مسلمانان شمال افریقا وجود دارد و نشانۀ آنها تاجی است بنام ’تاج البطرقه’. (دزی ج 1 ص 94). و رجوع به بطریق و بطرک شود

لغت نامه دهخدا

وطح

(وَ طَ)

پلیدی و پیخال و گل که بر سم و چنگال ستور و مرغ چسبیده باشد. وطحه یکی آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا