- وصا (وَ)
جمع واژۀ وصایه. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به وصایه شود، جمع واژۀ وصاه. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به وصاه شود
معنی وصا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه و پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
رسیدن به چیزی یا کسی و به دست آوردن آن یا او، لقب شاعر بزرگ قرن دوازدهم، میرزا محمد شفیع شیرازی
رسیدن به محبوب و هم آغوشی با وی، دست یافتن به چیزی، رسیدن، در تصوف رسیدن به مرحلۀ فناء فی الله، رسیدن به معشوق ازلی
بیماری عفونی واگیردار با علائمی چون اسهال و استفراغ شدید، کند شدن نبض و دردهای عضلانی که معمولاً از طریق آب و سبزیجات آلوده سرایت می کند، کلرا، هر نوع بیماری واگیردار
وصال، پیوند دادن دو یا چند چیز به یکدیگر، پیوستن، مقابل هجر
مرتبط شدن
در علوم ادبی در قافیه، حرفی که بی فاصله به روی می پیوندد و روی به واسطۀ آن متحرک می شود، چنان که در شعر زیر «یا» حرف وصل است و به سبب آن «را» که حرف روی باشد متحرک شده است،برای مثال خوش بود یاری و یاری در کنار سبزه زاری / مهربانان روی برهم وز حسودان بر کناری (سعدی۲ - ۵۷۴)
پیوند
بند اندام، عضو بدن
مرتبط شدن
در علوم ادبی در قافیه، حرفی که بی فاصله به روی می پیوندد و روی به واسطۀ آن متحرک می شود، چنان که در شعر زیر «یا» حرف وصل است و به سبب آن «را» که حرف روی باشد متحرک شده است،
پیوند
بند اندام، عضو بدن
(وِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ وصب. بیماران و رنجوران. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). رجوع به وصب شود
(وَ فِ)
لغت نامه دهخدا
کویی است در نسف (نخشب). (معجم البلدان) :
به کوی وصاف آن نامه را بزن عنوان
به پیش نامۀ تو تا که خوازه بندم کوی.
سوزنی
به کوی وصاف آن نامه را بزن عنوان
به پیش نامۀ تو تا که خوازه بندم کوی.
سوزنی
(وَصْ صا)
لغت نامه دهخدا
وصف شناس. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). عارف به وصف. (آنندراج) (از اقرب الموارد). بسیار وصف کننده. (ناظم الاطباء) :
کمترین وصاف او خاقانی است
کآسمان صاحبقران میخواندش.
خاقانی.
، طبیب. (المنجد). پزشک. حریری آن را بر طبیب اطلاق کرده است. (از اقرب الموارد)
کمترین وصاف او خاقانی است
کآسمان صاحبقران میخواندش.
خاقانی.
، طبیب. (المنجد). پزشک. حریری آن را بر طبیب اطلاق کرده است. (از اقرب الموارد)
(وَصْ صا)
لغت نامه دهخدا
بسیار پیوندکننده. (منتهی الارب) (آنندراج). وصله کننده، پینه دوز. (فرهنگ فارسی معین) ، قسمی صحاف که با لعابی ریخته های اوراق کتابی یا قباله و امثال آن را ترمیم و اصلاح کند. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(وَ)
لغت نامه دهخدا
اندرز و پند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). وصیت، شاخۀ خرما که بدان پشتواره بندند. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج، وصی ̍. (اقرب الموارد)
پینه دوز: در کفشگری، وژنگر: در درزیگری (وژنگ: وصله که بر جامه کنند) به هم رسیدن همرسی، پیوستن پیوند، دیدار، به دست آوردن الفنج الفنجیدن، یار دید فراز بسیار پیوند کننده وصله کننده، پینه دوز. پیونددادن، دوستی بی غرض: (وداروی او وصال آن دختر است)، ملاقات دیدار، حصول چیزی، رسیدن بمقصود، رسیدن بمشوق و تمتع از وی: (وصال او ز عمر جاودان به خداوندا، مرا آن ده که آن به) (حافظ) یا به وصال معشوق رسیدن، رسیدن بوی و تمتع بردن از وی
همند (حیاط خانه گویش مازندرانی) پیشسرای، بستگی دور، کرانه بخش، دوری
پیوند، دیدار، وصل، وصلت
متضاد: فراق
متضاد: فراق