معنی وسائد در فرهنگ فارسی عمید

وساده ها، بالین ها، پشتی ها، نازبالش ها، جمعِ واژۀ وساده

معنی وسائد در لغت نامه دهخدا

وُسُد. وساید. جَمعِ واژۀ وِساد، به معنی بالین و نازبالش. (منتهی الارب). رجوع به وساد شود، جَمعِ واژۀ وساده. به معنی بالشها. (آنندراج) (غیاث اللغات)

معنی وسائد - جستجوی لغت در جدول جو

وسائد

فرهنگ فارسی عمید

وسائد

لغت نامه دهخدا

سائد

مهتر قوم، سرور قوم

فرهنگ فارسی عمید

وساد

(وِ / وَ / وُ)

بالین. تکیه جای. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). مخده و چیزی که بر آن تکیه کنند. (ناظم الاطباء) ، نازبالش. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). بالشت. (دهار) (اقرب الموارد). وساده. (منتهی الارب) (آنندراج). و فاءالفعل به هر سه حرکت آمده. (آنندراج). ج، وسد، وسائد. (منتهی الارب). و قوله صلی اﷲعلیه وآله: ان وسادک لعریض، کنایه است از کثرت خواب بدان جهت که چون بالین عریض باشد خواب خوش آید، یا کنایه است از پهنایی قفا و بزرگی سر که دلیل غباوت باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : فلان عریض الوساد، فلان بلید و کندذهن است. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سائد

(ءِ)

مهتر یا کمتر از آن. ج، ساده. سیائد. (منتهی الارب) (شرح قاموس) (قطر المحیط). یقال هو سیّد قومه و اذا اخبرت انّه قلیل یکون سیّد قلت: هو سائد قومه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

وطائد

(وَ ءِ)

دیگ پایه ها. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) ، قواعد بنا و سرای. (منتهی الارب) (آنندراج). واحد آن وطیده است به معنی دعامه و پایه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

وساید

(وَ یِ)

جمع واژۀ وساده. (ناظم الاطباء). رجوع به وساده و وسائد شود

لغت نامه دهخدا

وسائط

(وَ ءِ)

وسایط. جمع واژۀ واسطه. به معنی وسیله ها مستعمل است. (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

وسائل

(وَ ءِ)

وسایل. جمع واژۀ وسیله. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به وسیله شود