معنی وریسه - جستجوی لغت در جدول جو

وریسه

لغت نامه دهخدا

وریشه

(دخترانه)

درخشش، برق (نگارش کردی: وریشه)

فرهنگ نامهای ایرانی

فریسه

جانوری که به وسیلۀ حیوانی درنده شکار شده باشد

فرهنگ فارسی عمید

هریسه

حلیم، ریس، خوراکی که از گندم و گوشت پختۀ له شده تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

وهیسه

(وَ سَ)

ملخ بریان کردۀ کوفتۀ به روغن یا چربش آمیخته. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ضریسه

(ضَ سَ)

شهری از بربر

لغت نامه دهخدا

گریسه

(گِ سَ / سِ)

فریب و مکر. (برهان) (آنندراج). رجوع به گریش و کریسه و گریس شود. (حاشیۀ برهان چ معین) ، چاپلوسی. (برهان) (آنندراج). چه گریسیدن بمعنی فریب دادن و چاپلوسی کردن است. رجوع به کریسیدن شود

لغت نامه دهخدا

مریسه

(مَرْ یَ)

قریه ای است در مصر. (از معجم البلدان) ، ولایتی است در ناحیۀ صعید، خرهای معروف مصری را از این مکان می آورند که رونده ترین و بهترین خرها هستند. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ورسیه

(وَ سی یَ)

منسوب به ورس. (از اقرب الموارد) ، (ملحفه...) که با ورس رنگ شده باشد. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). وریسه. مورسه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ویرسه

دهی است از دهستان منیر بخش مرکزی شهرستان اردبیل واقع در 3 هزارگزی شوسۀ اردبیل به تبریز، دارای 106 تن سکنه. رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 شود

لغت نامه دهخدا

وطیسه

(وَ سَ)

سختی کار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). وطیس

لغت نامه دهخدا

هریسه

(هََ سَ / سِ)

از اغذیۀ مشهوره و بهترین حبوبات و لحومی که از آن ترتیب یابد گندم و گوشت مرغ است. (تحفۀ حکیم مؤمن). به معنی هریس که طعامی است از گوشت و حبوبات. (منتهی الارب). امروز این طعام عبارت از گندم و گوشت است که مهرا کنند چنانکه به قوام عسل و مانند آن آید و گندم و گوشت آن از یکدیگر تمیز داده نشود. (یادداشت به خط مؤلف) :
چو شد کشته دیگی هریسه بپخت
برید آتش از هیزم نیم سخت.
فردوسی.
گاوان را هریسه ساز و گوسپندان را زیربای مزعفر. (اسرارالتوحید). دعوتی با تکلف ساخته بودند و هریسه نهاده. (تاریخ بیهقی).
اگرت خواب نگیرد ز بهر چاشت شبی
که در تنور نهندت هریسه یا عدسی.
ناصرخسرو.
مرهم جان و دل ماست هریسۀ روغن
برو ای خادم چالاک به تعجیل بیار.
بسحاق اطعمه.
ترکیب ها:
- هریسه پز. هریسه کردن. هریسه گر. رجوع به این ترکیبات شود

لغت نامه دهخدا

عریسه

(عِرْ ری سَ)

خوابگاه شیر. (منتهی الارب). مأوای شیر و اسد. (از اقرب الموارد). کنام شیر. عریس. و رجوع به عریس شود

لغت نامه دهخدا

وریئه

(وُ رَیْ یِ ءَ)

مصغر وراء به معنی پس و پیش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). در اقرب الموارد تصغیر وریئه به سکون یاء آمده است. رجوع به اقرب الموارد و رجوع به وراء شود

لغت نامه دهخدا

وریهه

(وَ هََ)

زن فربه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وریقه

(وَ قَ)

شجره وریقه، درخت بسیاربرگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

وریزه

(وَ زَ / زِ)

رگی است که از معده تا جگر رود. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ضریسه

(ضَ سَ)

نوعی رستنی که به لاتینی ’آنتی رینوم اژیپ تیاکوم’ گویند

لغت نامه دهخدا

غریسه

(غَ سَ)

ج، غرائس، غراس و جمع اخیر نادر است. (اقرب الموارد). خرمابن نورسته، نهال نشانده تا که جای گیرد. (منتهی الارب) (آنندراج). الفسیله ساعه توضع حتی تعلق، نهال خرماکه بنشانند تا جای گیرد، هسته ای که آن را بکارند. النواه التی تزرع، شجر العنب اول ما یغرس، نهال تاکی که بکارند. (اقرب الموارد) ، علم است مر داهان را. (منتهی الارب) (آنندراج). علم است برای کنیزان. (از تاج العروس)

ج، غَرائِس، غِراس و جمع اخیر نادر است. (اقرب الموارد). خرمابن نورسته، نهال نشانده تا که جای گیرد. (منتهی الارب) (آنندراج). الفسیله ساعه توضع حتی تعلق، نهال خرماکه بنشانند تا جای گیرد، هسته ای که آن را بکارند. النواه التی تزرع، شجر العنب اول ما یغرس، نهال تاکی که بکارند. (اقرب الموارد) ، علم است مر داهان را. (منتهی الارب) (آنندراج). علم است برای کنیزان. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

کریسه

(کِ سَ / سِ)

بمعنی کریس است که فریب و چاپلوسی باشد. کریس. (آنندراج) (از جهانگیری). کرش. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کریس و کرش شود، کربسه. وزغ. سوسمار. (دهار) ، آنچه پای بسیار دارد، دشتی، چون: خبزدو و خرچنگ و کربسه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

فریسه

(فَ سَ)

مؤنث فریس، فریسهالاسد، آنچه شیر آن را بشکند و این وزن فعیله به معنی مفعوله و تاء تأنیث برای معنی مبالغه است مثل نصیحت. ج، فرایس. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دوریسه

(دُ سَ / سِ)

دونخه. دوپوده. حوله و رومال و یا دستمال زغب دار کلفتی از پارچۀ سفید که دو سر آن ریسه دار باشد. (ناظم الاطباء). نوعی از رومال یا دستمال. (آنندراج) ، گلیم ریشه دار. (ناظم الاطباء). قسمی از قالین. (آنندراج) ، روپوش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حریسه

(حَ سَ)

گوسپند به شب دزدیده. آن گوسپند که به شب بدزدند. ج، حرائس، دیوار از سنگ که برای گوسپندان سازند

لغت نامه دهخدا

اریسه

(اُ سَ)

از ممالک هند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

وریخه

(وَ خَ)

زمین تر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، خمیرنرم فروهشته. (منتهی الارب) (آنندراج). خمیر شل که آب آن زیاد باشد. (ناظم الاطباء). خمیری که آب آن زیادشده باشد و رقیق گردد. (از اقرب الموارد). آرد سرشتۀ سست. (مهذب الاسماء). ج، ورائخ. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هریسه

پارسی تازی گشته هریسه دعوتی با تکلف ساخته بودند و هریسه نهاده (تاریخ بیبهقی) هلام توضیح درالنواردرآمده: (دانه خردشده بوسیله مهراس پیش ازآنکه پخته شود وچون پخته شودهریسه نامند)

فرهنگ لغت هوشیار