معنی ورخچ در لغت نامه دهخدا

زشت و زبون و پلید و کریه المنظر. (آنندراج) :، نامم همای دولت شهباز نصرت است، نی کرکس ورخچ و نه زاج تخجّم است.، خاقانی (ازآنندراج).، پیش دلشان سپهر و انجم، این بود ورخچ و آن تخجّم.، خاقانی

معنی ورخچ در فرهنگ لغت هوشیار

زشت کریه منظر نامم همان دولت و شهباز نفرت است نی کرگس ورخچ ونه زال تخجم است) (خاقانی)، زبون فرومایه پست: پیش دلشان سپهر و انجم این بوده ورخچ و آن تخجم. (خاقانی)، چرکین، ناراخت مضطرب

معنی ورخچ - جستجوی لغت در جدول جو

ورخچ(وَ رَ)

لغت نامه دهخدا

ورخچ

فرهنگ لغت هوشیار

پرخچ

کفل، سرین، کفل و ساغری اسب و استر، پرخش، فرخش

فرهنگ فارسی عمید

ورخج

زشت، بی مقدار، پست، برای مثال دریغ دفتر اشعار ناخوش سردم / که بد نتیجۀ طبع ورخج مردارم (سوزنی- مجمع الفرس - ورخج)

فرهنگ فارسی عمید

برخچ

فرخج، زشت، نازیبا، پلید، ناپاک، در علم زیست شناسی کفل اسب

فرهنگ فارسی عمید

برخچ

(بَ خَ)

زشت و نازیبا. (برهان) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). زشت. (شرفنامه).

لغت نامه دهخدا

ورخ

(وَ)

یک نوع درختی. (منتهی الارب). درختی است شبیه مرخ در نبات. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). ولی با رنگ تیره و با برگهای نازک مانند برگهای طرخون و یا بزرگتر. (از اقرب الموارد) ، نام گیاهی است که در دردهای چشم به کار برند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ورخ

(وَ رِ)

مکان ورخ، جایی که گیاه در آن به هم پیچیده باشد. (از اقرب الموارد). جای درهم پیچیدۀ گیاه. (ناظم الاطباء). رجوع به ورخه شود

لغت نامه دهخدا

وریچ

(وَ)

دهی جزو دهستان قهستان بخش کهک شهرستان قم، در 32 هزارگزی جنوب راه قم به اصفهان. سکنۀ آن 250 تن و آب آن از 2 رشته قنات تأمین می شود. و محصول آنجا غلات، اشجار، میوه از قبیل بادام، گردو و شغل اهالی زراعت و کرباس بافی است. مزرعۀ کبوددره، کله زرد، مرسه جزء این ده است. سر راه فرعی کهک به فردو واقع است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

ورخج

(وَ رَ)

فرخج. ورخچ. زشت و زبون و پلید و کریه منظر. (برهان) (غیاث اللغات) (آنندراج) (انجمن آرا). چرکین و زشت و زبون و پلید و کریه منظر و بدگل. (ناظم الاطباء) :
پیش دلشان سپهر انجم
این بوده ورخج و این تخجّم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

ورخس

(وَ رَ)

ورمی که در بن ناخن پیدا میشود. (آنندراج) (غیاث اللغات)

لغت نامه دهخدا

ورخه

(وَ رِ خَ)

ارض ورخه، زمین درهم پیچیده گیاه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به ورخ شود

لغت نامه دهخدا

پرخچ

(پَ رَ)

پشت و کفل و ساغری اسب و استر و غیره:
همی تا کیم کرد باید نگاه
به پشت و پرخج غلیواج و رنگ.
مسعودسعد (از شعوری).
رجوع به پرخج و پرخش شود

لغت نامه دهخدا

ورخ

(فِ)

بسیار شدن آب خمیر به نحوی که شل و نرم گردد. (ناظم الاطباء). نرم و فروهشته گردیدن خمیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج). تنک شدن خمیر. (تاج المصادر بیهقی). تنک شدن خمیر از آب بسیار. (المصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

ورخچی

(وَ رَ)

زشتی. (برهان) (آنندراج). کراهت منظر. (فرهنگ فارسی معین) : اگر نظرت بر ورخچی بیفتد دلت برنشورد. (فرهنگ فارسی معین از معارف بهاء ولد چ 1338 ص 14) ، زبونی. (برهان). فرومایگی. پستی. (فرهنگ فارسی معین). پلیدی. (برهان). رجوع به ورخجی شود

لغت نامه دهخدا