معنی پرخچ
- پرخچ((پَ رَ))
- کفل و سرین اسب و استر و مانند آن
واژههای مرتبط با پرخچ
پرخچ
- پرخچ
- کفل و ساغری اسب و استر و مانند آن
پرخچ
- پرخچ
- کَفَل، سَرین، کَفَل و ساغَری اسب و استر، پَرَخش، فَرَخش
پرخچ
- پرخچ
- پشت و کفل و ساغری اسب و استر و غیره:
همی تا کیم کرد باید نگاه
به پشت و پرخج غلیواج و رنگ.
مسعودسعد (از شعوری).
رجوع به پرخج و پرخش شود
برخچ
- برخچ
- زشت نازیبا، زبون سست ناتوان
پرخش
- پرخش
- پرخچ، شمشیر
پرخج
- پرخج
- کفل و ساغری اسب و استر و مانند آن
پرخم
- پرخم
- پرشکن، پر پیچ و تاب مثلاً زلف پرخم
پرخش
- پرخش
- کَفَل، سَرین، کَفَل و ساغَری اسب و استر، پَرَخچ، فَرَخش،
برای مِثال بور شد چرمۀ تو از بس خون / که زدش بر پرخش و بر پهلو (مسعودسعد - لغتنامه - پرخش)
شمشیر، تیغ،برای مِثال پرخشش به کردار تابان درخشی / که پیچان پدید آید از ابر آذر (لغتنامه - پرخش)
پرخو
- پرخو
- جای ریختن آرد یا غله در خانه یا دکان که از خشت و گِل یا تخته درست کنند، کُندولِه، کانور، کُندوک، کُندو، کَنور
بریدن شاخه های زاید تاک و سایر درختان، پر کاوش، کندن علف های هرز از میان کشتزار
