معنی وجیاء - جستجوی لغت در جدول جو

وجیاء

لغت نامه دهخدا

وجاء

ضربه ای که با کارد یا دست به جایی از بدن زده شود

فرهنگ فارسی عمید

مجیاء

(مُ جَیْ یَءْ)

مردی که عندالجماع حدث کند یا انزال کند پیش از ادخال. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از محیط المحیط)

لغت نامه دهخدا

وجهاء

(وُ جَ)

جمع واژۀ وجیه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). به معنی مهتر قوم و با قدر و منزلت. (آنندراج). رجوع به وجیه شود

لغت نامه دهخدا

وجناء

(وَ)

شترمادۀ سخت و استواراندام، این مأخوذ از وجین است و گویند وجناء ناقۀ بزرگ وجنه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). و گویند ناقه عظیمه الوجنتین. (اقرب الموارد). اشتری سخت کوهان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

وجعاء

(وَ)

کون. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سافله. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). دبر مردم. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

وجراء

(وَ)

مؤنث اوجر به معنی زن ترسان و گویند وجراء استعمال نشود. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وجاء

(وَ)

ماء وجاء، آب بی خیر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). آب بد بی خیر. (ناظم الاطباء). رجوع به وجا شود