معنی وارک در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کریت در بخش پاپی شهرستان خرم آباد. در 45هزارگزی غرب سپید دشت و 30 هزارگزی شمال غربی ایستگاه کشور واقع شده است. نقطه ای است کوهستانی، سردسیر و دارای 60 تن سکنه. اهالی آن از چشمه استفاده میکنند. محصولات آنجا غلات، تریاک و لبنیات و شغل مردم زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

معنی وارک در لغت نامه دهخدا

جایی که سوار پای خود را بر آن گذارد، و وارکه با تاء نیز آمده است. (از اقرب الموارد). جایی که راکب پای خود را گذارد از پالان. (منتهی الارب) (آنندراج). وارکه

معنی وارک - جستجوی لغت در جدول جو

وارک

لغت نامه دهخدا

وارک

لغت نامه دهخدا

خارک

(دخترانه)

نوعی خرمای زرد و خشک

فرهنگ نامهای ایرانی

شارک

(دخترانه)

سار (پرنده)

فرهنگ نامهای ایرانی

وارغ

جایی از نهر که با سنگ و خاک جلو آن را ببندند تا آب داخل جوی دیگر شود، جایی که آب از نهر وارد جوی کوچک شود، بندآب، برغ، سربرغ، برغاب

فرهنگ فارسی عمید

وارو

وارون، واژگون، در ورزش در ژیمناستیک، پشتک
وارو زدن: در ورزش پشتک زدن در آب، گود زورخانه و بر روی زمین، برعکس کار کس دیگر کاری انجام دادن

فرهنگ فارسی عمید

سارک

سار، پرنده ای کوچک و سیاه رنگ و حلال گوشت و بزرگ تر از گنجشک، شارک، شارو، شار، ساروک، سارج، ساری، ساسر

فرهنگ فارسی عمید

واروک

زگیل، ضایعۀ پوستی کوچک سفت و سخت که روی پوست بدن پیدا می شود اما درد ندارد
سگیل، وردان، واژو، بالو، تاشکل، گندمه، آزخ، زخ، زوخ، آژخ، ژخ، ثؤلول

فرهنگ فارسی عمید

بارک

باریک، نازک، کم پهنا، کم قطر، دقیق، لاغر

فرهنگ فارسی عمید

خارک

خار کوچک، نوعی خرمای زرد و خشک، خرک

فرهنگ فارسی عمید

تارک

فرق سر، میان سر، برای مثال چو دانی که ایدر نمانی دراز / به تارک چرا برنهی تاج آز (فردوسی - ۲/۴۱۹)، دیده بر تارک سنان دیدن / خوش تر از روی دشمنان دیدن (سعدی - ۱۴۱)کنایه از اوج

فرهنگ فارسی عمید

تارک

ترک کننده، رها کننده
تارک دنیا: کسی که دنیا را ترک کند و گوشه نشین شود، زاهد، پارسا
تارک صلات: تارک الصلوه کسی که نماز را ترک کند، آنکه نماز نگزارد

فرهنگ فارسی عمید

شارک

سار، پرنده ای کوچک و سیاه رنگ و حلال گوشت و بزرگ تر از گنجشک، شارو، شار، ساروک، سارک، سارج، ساری، ساسر

فرهنگ فارسی عمید

سوارک

حباب، دوستی، عشق، محبوب ، دیو، شیطان، مار

فرهنگ فارسی عمید

عوارک

(عَ رِ)

جمع واژۀ عارک. (از منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به عارک شود

لغت نامه دهخدا

سوارک

(سَ رَ)

جایه. غنچه. کوپله. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

وارکه

(رِ کَ)

وارک. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به وارک شود

لغت نامه دهخدا

وارکه

(پَ نَ / نِ)

نام موضعی است در آسیای غربی که تی لر و نفتوس انگلیسی دو شهر قدیم از سومر ’اور’ و ’ارخ’ را از زیرتپه های آن کشف کردند. (تاریخ ایران باستان ص 54)

لغت نامه دهخدا

اوارک

(اَ رِ)

جمع واژۀ آرکه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به آرکه شود، جمع واژۀ اولی ̍. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به اولی شود، جمع واژۀ آلیه. (ناظم الاطباء). رجوع به آلیه شود

لغت نامه دهخدا

توارک

(تَ وُ)

بر سرین تکیه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

زوارک

(زَ رَ)

دهی از دهستان الموت است که در بخش معلم کلایۀ شهرستان قزوین واقع است و 104 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

موارک

(مَ رِ)

جمع واژۀ میرکه. (آنندراج). رجوع به میرکه شود

لغت نامه دهخدا

ذوارک

(اَ رَ)

یوم ذوارک، نام یکی از جنگهای عرب است

لغت نامه دهخدا

ذوارک

(اَ رَ / اُ رُ)

نام وادیئی به یمامه

لغت نامه دهخدا

بارک

کاهیده بارک الله آفرین زه باریک

فرهنگ لغت هوشیار

اورک

ریسمانی که شاخه درخت یا جایی مرتفع آویزند و در آن نشینند تاب خورند باد پیچ تاب

فرهنگ لغت هوشیار

تارک

کله سر، فرق سر بمعنی ترک کننده و رها کننده بمعنی ترک کننده و رها کننده رهاییده چشم پوشیده دست بداشته رسته کله سرفرق سریان سر آدمی، قسمت اعلای هرچیز قله، مغز دماغ، آنچه که در جنگ بر سر گذارند کلاه خود مغفر و مانند آن، راس (مثلث وغیره)، یاتارک سر. فرق سر میان بالای سر. ترک کننده رها کننده دست بدارنده. یا تارک ادب. بی ادب گستاخ. یا تارک دنیا. آنکه از دنیا اعراض کند زاهد پارسا. یا تارک صلاه (صلوه)، آنکه نماز نگزارد

فرهنگ لغت هوشیار

شارک

پارسی تازی گشته سارک سارو سار ازپرندگان پرنده ایست سیاه رنگ سارک ساری شارو

فرهنگ لغت هوشیار