معنی هیقمانی در لغت نامه دهخدا

منسوب به هیولی. (از اقرب الموارد). ’هیولا’ که مادۀ هر شی ٔ را گویند و در حالت نسبت نون زاید هم می آورند چنانکه در حقانی و ربانی و روحانی الف و نون زاید است. (غیاث اللغات). مادی. جسمانی:
با تو از قوت هیولانی
ستد و داد روح حیوانی.
سنایی.
ز مردمان مشمر خویشتن به هیأت و شکل
که مردمی نه همین هیکل هیولانی ست.
انوری.
تو را که صورت جسم تو را هیولانی ست
چو جوهر ملکی در لباس انسانی.
حافظ.
به کنه جوهر ذات تو چون رسم هیهات
هنوز طفل صفت عقل من هیولانی.
طالب آملی (از آنندراج).
- عقل هیولانی. رجوع به عقل شود

لغت نامه دهخدا

نیرمانی

(نَ رَ)

منسوب است به نیرمان از قرای همدان. (از الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

صیقبانی

(صَ قَ نی ی)

بوی فروش. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دیلمانی

(دَ لَ)

منسوب است به دیلمان که قریه ای است از قرای اصفهان. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

میهمانی

مهمانی، عمل میهمان کردن یا شدن، ضیافت کردن یا شدن:
کسی کو کند میزبانی کسی را
نباید که بگریزد از میهمانی،
منوچهری،
از خون من فرستی هر دم نوالۀ هجر
یک ره به خوان وصلم ناکرده میهمانی،
خاقانی،
رجوع به مهمانی شود

لغت نامه دهخدا

ریشمانی

ریشمان، ابریشمین، (ناظم الاطباء)، رجوع به ریشمان و ابریشمی شود

لغت نامه دهخدا

بیرمانی

برمه، نام جمهوری واقع در جنوب شرقی آسیا در شبه جزیره هندوچین، پایتختش رانگون است، و رجوع به برمه شود

لغت نامه دهخدا

ایرمانی

خانه عاریتی:
چو داری در خراسان مرزبانی
چرا جویی دگر جا ایرمانی،
(ویس و رامین)،
تو خود گیر کاندر جهان دیر مانی
چو بنیاد بر خانه ایرمانی،
(از تاریخ گزیده)، لغهً مرکب است از ایزد (فرشته) + گشن (نر، فحل) + اسب، جمعاً یعنی دارندۀ اسب نر ایزدی، (حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

بیلمانی

(بَ لَ)

منسوب به بیلمان و عبدالرحمن بن البیلمانی مولای عمر بن الخطاب بدانجا نسبت دارد. (منتهی الارب) ، ستبر و بادکرده. (از ذیل اقرب الموارد از لسان)

لغت نامه دهخدا