معنی هیاطله در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ هیطال. و هیطال به زبان بخارا مرد قوی باشد و نیرو را به زبان بخارا هیتال خوانند و هیتال را به تازی به هیطال گردانیده اند. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی). اهل طخرستان. (منتهی الارب). گروهی اند از هندویان. (مهذب الاسماء). قومی که بلاد تخارستان را داشتند و اتراک خلج و گغجینه از بقایای آن قوم اند. (مفاتیح العلوم خوارزمی). قومی از اقوام زردپوست بودند و قبل از اسلام مکرر به ممالک ایران و روم هجوم میکرده اند:، ور از هیاطله گویم عجب فرومانی، که شاه ایران آنجا چگونه شد به سفر.، عنصری.، و رجوع به عقد الفرید ج 1 ص 98، 99 و تاج العروس در مادۀ هطل و حبیب السیر و فارسنامۀ ابن بلخی و تاریخ سایکس ترجمه فخر داعی گیلانی ص 584، 593 و مزدیسنا ص 352 و عیون الاخبار ج 1 ص 117 و 116 و ایران در زمان ساسانیان ص 291 شود

معنی هیاطله - جستجوی لغت در جدول جو

هیاطله

لغت نامه دهخدا

هیاطله

فرهنگ لغت هوشیار

هلاله

(دخترانه)

جارزدن، با خبر ساختن، آلاله، گلی زرد رنگ خوشبو، (نگارش کردی: ههاه)

فرهنگ نامهای ایرانی

مماطله

کاری را به تاخیر انداختن، امروزوفردا کردن، درنگ و تاخیر در کار

فرهنگ فارسی عمید

طلاطله

(طُ طِ لَ)

پدر مالک یکی از مستهزئان نبی صلی الله علیه و سلم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضیاکله

(ضَ کِ لَ)

جمع واژۀ ضیکل. (منتهی الارب). رجوع به ضیکل شود

لغت نامه دهخدا

هراعله

(هََ عِ لَ)

ناکسان. (منتهی الارب). اللئام. (اقرب الموارد از قاموس)

لغت نامه دهخدا

هراکله

(هََ کِ لَ)

ماهی سطبر تناور. (منتهی الارب). ضخام السمک. (اقرب الموارد) ، سگ ماهی. (منتهی الارب). کلاب الماء. (اقرب الموارد) ، شتر آبی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ستور دریایی کلان سرین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، گردآمدنگاه امواج دریا. (منتهی الارب). و مفرد آن هرکل است. (اقرب الموارد)

ماهی سطبر تناور. (منتهی الارب). ضخام السمک. (اقرب الموارد) ، سگ ماهی. (منتهی الارب). کلاب الماء. (اقرب الموارد) ، شتر آبی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ستور دریایی کلان سرین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، گردآمدنگاه امواج دریا. (منتهی الارب). و مفرد آن هِرکَل است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صیاقله

(صَ قِ لَ)

جمع واژۀ صیقل. (منتهی الارب) (دهار). رجوع به صیاقل و صیقل شود

لغت نامه دهخدا

صیادله

(صَ دِ لَ)

جمع واژۀ صیدلانی. (منتهی الارب). رجوع به صیدلانی و صیدله شود

لغت نامه دهخدا

سیاکله

(کُ لِ)

دهی است از دهستان ژان بخش دورود شهرستان بروجرد. دارای 447 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

طلاطله

(طُ طِ لَ)

بیماری سخت عاجزکن اطباء، بلا. گویند: رماه اﷲ بالطلاطه، ای الداء العضال. داهیه. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). طلطله. طلطل. (منتهی الارب) ، گوشتپاره ای است در حلق یا در کرانۀ جای فروبردن لقمه و آن فروآمدن کام است که جهت آن طعام و شراب به سهولت فروبرده نشود، بیماریی است در پشت خر که قطع کند آن را. طلاطل، مرگ. (منتهی الارب)

بیماری سخت عاجزکن اطباء، بلا. گویند: رماه ُ اﷲ بالطلاطه، ای الداء العضال. داهیه. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). طلطله. طلطل. (منتهی الارب) ، گوشتپاره ای است در حلق یا در کرانۀ جای فروبردن لقمه و آن فروآمدن کام است که جهت آن طعام و شراب به سهولت فروبرده نشود، بیماریی است در پشت خر که قطع کند آن را. طلاطل، مرگ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضیاطره

(ضَ طِ رَ)

جمع واژۀ ضوطر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خیاطیه

(خَیْ یا طی یَ)

گروهی از معتزلیان و یاران ابوالحسین بن ابی عمروالخیاطاند که قائل بقدرند و معدوم را شی ٔ و جوهر و عرض نام نهند و گویند ارادۀ خدایمان قادرست اوست که نه به اکراه امری صادرکند و نه از روی کراهت فعلی از او صادر شود و ارادۀ او در افعال خودش خالقیت اوست مر آن افعال را و اراده اش در افعال بندگانش امریت اوست، به آن افعال او شنوا و بیناست و معنای شنوائی و بینائی حق جل جلاله آن است که او به متعلق هر دو صفت داناست و اینکه گویند حق تعالی خود و غیر می بیند یعنی بهر دو علم دارد چنانکه در شرح مواقف آمده. (از کشاف اصطلاحات فنون)

لغت نامه دهخدا

هاطله

(طِ لَ)

مؤنث هاطل. رجوع به این کلمه شود:
وما لک تربه فاقول تسقی
لانک نصب هطل الهاطلات.
؟ (تاریخ بیهقی چ غنی ص 196)

لغت نامه دهخدا

بیاطره

(بَ طِ رَ)

جمع واژۀ بیطار. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به بیطار شود

لغت نامه دهخدا

هیطله

(هََ طَ لَ)

پاتیله. (مهذب الاسماء). پاتیلۀ روئین. معرب است. (آنندراج) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)