همراهی. همراه بودن. رفیق راه کسی شدن: سوی رومیه باز با فرّهی شد و کرد با کاروان همرهی. اسدی. مدار اسب و ناآزموده رهی مکن جز که با مهربان همرهی. اسدی. قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر گمراهی. حافظ
همراهی. همراه بودن. رفیق راه کسی شدن: سوی رومیه باز با فرّهی شد و کرد با کاروان همرهی. اسدی. مدار اسب و ناآزموده رهی مکن جز که با مهربان همرهی. اسدی. قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن ظلمات است بترس از خطر گمراهی. حافظ
دو تن که به یک راه روند. همراه: دراز است راهش وگر کوته است پراکندگانیم اگر همره است. فردوسی. تو چنگ فزونی زدی در جهان گذشتند از تو بسی همرهان. فردوسی. بدانید و سرتاسر آگه بوید همه ساله با بخت همره بوید. فردوسی. به ره چون روی هیچ تنهامپوی نخستین یکی نیک همره بجوی. اسدی. راستی با علم چون همره شدند این از آن پیدا نباشد آن ازاین. ناصرخسرو. هرکه را هست انده بیشی همره اوست کفر و درویشی. سنائی. مروزی و رازی افتد در سفر همره و هم سفره پیش همدگر. مولوی. گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم ما دو ضد، بس همره نالایقیم. مولوی. همره عقل و یار جان علم است در دو گیتی حصار جان علم است. اوحدی. با وی رقیب همره و آری چنین بود دائم خمار با می و خار است با رطب. ابن یمین. آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش. حافظ. ملول از همرهان بودن دلیل کاردانی نیست بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی. حافظ. رجوع به همراه شود
دو تن که به یک راه روند. همراه: دراز است راهش وگر کوته است پراکندگانیم اگر همره است. فردوسی. تو چنگ فزونی زدی در جهان گذشتند از تو بسی همرهان. فردوسی. بدانید و سرتاسر آگه بوید همه ساله با بخت همره بوید. فردوسی. به ره چون روی هیچ تنهامپوی نخستین یکی نیک همره بجوی. اسدی. راستی با علم چون همره شدند این از آن پیدا نباشد آن ازاین. ناصرخسرو. هرکه را هست انده بیشی همره اوست کفر و درویشی. سنائی. مروزی و رازی افتد در سفر همره و هم سفره پیش همدگر. مولوی. گفت ای ناقه چو هر دو عاشقیم ما دو ضد، بس همره نالایقیم. مولوی. همره عقل و یار جان علم است در دو گیتی حصار جان علم است. اوحدی. با وی رقیب همره و آری چنین بود دائم خمار با می و خار است با رطب. ابن یمین. آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست هر کجا هست خدایا به سلامت دارش. حافظ. ملول از همرهان بودن دلیل کاردانی نیست بکش دشواری منزل به یاد عهد آسانی. حافظ. رجوع به همراه شود
گمراهی. بی راهی. گم کردگی راه. غی. ضلالت. غوایت: زده سر ز آیین و دین بهی رسیده به دل کژی و گمرهی. فردوسی. تا زنده ای زی گمرهی سازنده ای با ناسزا. ناصرخسرو. لاجرم ار گمرهی دلیل تو گشته ست روز و شب از گمرهی به رنج و بلایی. ناصرخسرو. شد ز ماهان شریک ناپیدا ماند ماهان ز گمرهی شیدا. نظامی. ای تو در اطباق قدرت منتهی منتهی ما در کمی ّ و گمرهی. مولوی. آنچنان خوش کس رود در مکرهی کس چنان رقصان رود در گمرهی. مولوی
گمراهی. بی راهی. گم کردگی راه. غی. ضلالت. غوایت: زده سر ز آیین و دین بهی رسیده به دل کژی و گمرهی. فردوسی. تا زنده ای زی گمرهی سازنده ای با ناسزا. ناصرخسرو. لاجرم ار گمرهی دلیل تو گشته ست روز و شب از گمرهی به رنج و بلایی. ناصرخسرو. شد ز ماهان شریک ناپیدا ماند ماهان ز گمرهی شیدا. نظامی. ای تو در اطباق قدرت منتهی منتهی ما در کمی ّ و گمرهی. مولوی. آنچنان خوش کس رود در مکرهی کس چنان رقصان رود در گمرهی. مولوی
