معنی هرکیل - جستجوی لغت در جدول جو

هرکیل

لغت نامه دهخدا

مرد قوی، پهلوان، در علم نجوم از صورت های فلکی نیم کرۀ شمالی، الجاثی علی رکبتیه

(اِ جِ)

به سمها یا پایها کوفتن. (تاج المصادر بیهقی). کوبیدن اسبان زمین را به سمهای خود. (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بمعنی رکل، یعنی با یک پای زدن بر اسب تا تاختن گیرد. (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

کرکیل

(کَ)

نام کرکیلی دژ درآیرم، و در آنجا دزدانی ساکن بوده اند که آنان را کرکیلی می گفته اند و جمع آن کراکله آمده است. (یادداشت مؤلف). رجوع به کراکله شود

لغت نامه دهخدا

هرکل

تیره ای از طایفه های ایل چهارلنگ بختیاری. (جغرافیای سیاسی مسعود کیهان ص 76)

لغت نامه دهخدا

هرکل

(هَِ کَ ل ل)

نوعی رفتار. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا