معنی هدر در فرهنگ فارسی عمید

باطل، ضایع و بربادرفته، هدر دادن: از بین بردن، ضایع کردن، هدر رفتن: از بین رفتن، ضایع شدن

معنی هدر در لغت نامه دهخدا

رایگان و باطل شدن خون، باطل کردن خون. (از اقرب الموارد)، بانگ کردن شتر بی شقشقه. (منتهی الارب) (مصادراللغۀ زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد)، بانگ کردن کبوتر. (منتهی الارب) (مصادراللغه زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). تکرار صوت کبوتر در حنجره اش. (اقرب الموارد)، جوشیدن شراب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، بانگ کردن رعد. (اقرب الموارد)، شکافته شدن شکوفۀ خرمابن. (اقرب الموارد)، نیک دراز گردیدن گیاه و انبوه شدن و تمام شدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، رایگان وباطل شدن حق و خون و جز آن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، باطل گردانیدن چیزی. (منتهی الارب). باطل گردانیدن خون و جز خون را. (اقرب الموارد)

معنی هدر در لغت نامه دهخدا

مردم از اعتبار افتاده. (منتهی الارب). مردم از اعتبار افتاده که خیری در ایشان نیست. (اقرب الموارد)

معنی هدر در لغت نامه دهخدا

رایگان از خون و حق و جز آن. (منتهی الارب). ساقط و باطل:ذهب دمه هدراً، ای باطلا، مباح، باطل و ضایع. (ناظم الاطباء). در این معانی بیشتر با مصادر یا روابط فارسی ترکیب شود:، هر که از راه گوش کشته شود، ز اندرون پوست خون او هدر است.، خاقانی.، - به هدر دادن، از دست دادن. مفت و رایگان از کف دادن چیزی. (یادداشت به خط مؤلف).، - به هدر رفتن، از دست رفتن. که چیزی رایگان از دست کسی برود.، - هدر دادن، به هدر دادن.، - هدر رفتن، به هدر رفتن.، - هدر ساختن، هدر دادن:، همچو کرم سرکه او ناگه ز شیرین انگبین، بیخرد چون کرم پیله جان خود سازد هدر.، ناصرخسرو.، - هدر شدن، به هدر رفتن. از دست رفتن:، گر از کفایت گویند، با کفایت او، همه کفایت صاحب شود هبا و هدر.، فرخی.، دمنه گفت: عاقبت وخیم کدام است ؟ گفت: هدر شدن خون او. (کلیله و دمنه).، - هدر کردن، هدر دادن. به هدر دادن. (یادداشت مؤلف).،، ناچیز. (ناظم الاطباء). بیهوده. بی ثمر. بی فایده. بی نتیجه. بی ارزش:، ادب صاحب پیش ادب تو هدر است، نامۀ صابی بانامۀ تو خوار و سئیم.، فرخی.، آنچیزکه عالم بدوست باقی، هرگز هدر و بی اثر نباشد.، ناصرخسرو.، ور چنین است چه گویی که جدا از بر ماست ؟، سخنت سوی خردمند محال و هدر است.، ناصرخسرو.، نیکی و بدی را بکوش دائم، تا خلقت شخصت هدر نباشد.، ناصرخسرو.، حال ما و این طبیبان سربسر، پیش لطف عام تو باشد هدر.، مولوی