- هبر
چرک زخم، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، بخجد، بهرک، خاز، درن، قیح، کلچ، کلخج، کلنج
معنی هبر - جستجوی لغت در جدول جو
- هبر (قَ)
بریدن گوشت به پاره های کلان. (ناظم الاطباء). کلان پاره بریدن گوشت را. (منتهی الارب، بریدن گوشت. (معجم متن اللغه) ، قطع کردن، گفته میشود: هبره بالسیف،قطع کرد آن را به شمشیر. (معجم متن اللغه) ، در اصطلاح قرائت، وقف کردن بر سر آیه و آن مکروه است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- هبر (قَ زَ)
بسیارگوشت گردیدن و فربه شدن شتر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد)
- هبر (هََ بِ)
جمل هبر، شتر بسیارگوشت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). شتر بسیارگوشت. (اقرب الموارد). بعیر هبر وبر، شتر پرگوشت پشمناک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) ، ضرب هبر، ضربی که پاره ای از گوشت را ببرد. هبیر. هابر. (معجم متن اللغه)
- هبر (هََبَ)
چرک و ریم زخم را گویند، و با بای فارسی هم آمده است. (برهان) (ناظم الاطباء) (رشیدی) (انجمن آرا). چرک و ریم بود. (فرهنگ نظام). هپر:
دشمنان بدجگر که را بسنبند از کلوخ
دوستان نیک دل خم را بشویند از هبر.
سنائی غزنوی.
کس چو چاهی است پر زخون و هبر
مردم از وی چه کار یابد و فر؟
پوربهای جامی (از جهانگیری)
دشمنان بدجگر که را بسنبند از کلوخ
دوستان نیک دل خم را بشویند از هبر.
سنائی غزنوی.
کس چو چاهی است پر زخون و هبر
مردم از وی چه کار یابد و فر؟
پوربهای جامی (از جهانگیری)
- هبر (هَُ)
آنچه از کتان بیفتد بشانه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). آنچه از کتان در شانه کردن بیفتد. (ناظم الاطباء) ، خستۀ انگور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دانۀ انگور. هستۀ انگور. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه). هبره
جمع واژۀ هبر. (اقرب الموارد). رجوع به هبر شود
جمع واژۀ هبر. (اقرب الموارد). رجوع به هبر شود
- هبر (هَُ بُ)
جمع واژۀ هبیر. رجوع به هبیر شود
- هبر (هَِ بِرر)
بریده. (منتهی الارب). بریده و قطعشده. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). قطعشده به وسیلۀ هبر. (معجم متن اللغه). صاغانی گوید: اسم است از هبر به معنی قطع. (معجم متن اللغه)
- هبر
گوشت لخم بی استخوان چرک زخم ریم: (کس چوچاهی است پرزخون وهبر مردم ازوی چه کاریابد وفرک) (پوربهای جامی)
- هبر ((هَ بَ))
چرک و ریم، زخم
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که دیگری را راهنمایی کند، راهنما، راهبر، در علوم سیاسی بالاترین مقام در جمهوری اسلامی ایران، ولی فقیه
(هََ رَ)
لغت نامه دهخدا
مهره ای است که زنان مردان را بدان بند کنند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مهره ای است که مردان بدان بند کرده یا سحر کرده میشوند. (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) ، پاره ای گوشت بی استخوان، پاره ای فراهم آمده از گوشت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد)
(هََ رَ)
لغت نامه دهخدا
رفتار شتاب سبک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). راه رفتن تند و کند. (اقرب الموارد). راه رفتن سریع و خفیف، درهم. (معجم متن اللغه) ، مرد درهم کننده رفتار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مردی که راه رفتنش درهم باشد. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) ، مرد متکبر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). متکبر دامن کش. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) ، جامۀ نگارین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جامۀ پر از نقش و نگار. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) ، مرد ستبر فربه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (معجم متن اللغه) ، گاو نر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، گاو پیر. (معجم متن اللغه) ، آهوی کلانسال. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه)
(هََ رَ)
لغت نامه دهخدا
شباب هبرک، جوانی تمام. شاب هبرک، جوان تمام جوانی نیکواندام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) (تاج العروس) :
جاریه شبت شبابا هبرکا
لم یعد ثدیا نحرها أن فلکا.
(از تاج العروس)
جاریه شبت شبابا هبرکا
لم یعد ثدیا نحرها أن فلکا.
(از تاج العروس)
(قُ)
لغت نامه دهخدا
بریدن برای کسی پاره ای از گوشت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه). ’هبرناهم بالسیوف’، یعنی بریدیم مر ایشان را به شمشیر. (اقرب الموارد)
(هََ رَ)
لغت نامه دهخدا
نام مردی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بطنی است از همدان. (منتهی الارب). نام بطنی از تازیان. (ناظم الاطباء)
دهی بوده است در فارس. این کلمه در فارسنامه به دو صورت هیرک و هبرک و در نزهه القلوب به صورتهای هیرک و میرک آمده است. (فارسنامه ابن بلخی چ لندن ص 139 و 163) (نزهه القلوب ج 3 ص 117)
هیبت، هیکل
