معنی نکوکاری در لغت نامه دهخدا

نیکوکاری. حسن عمل. (یادداشت مؤلف). خیر. خیررسانی. کار نیک کردن. عمل نکوکار:، یکی راه بی باکی و پربدی، دگر ره نکوکاری و بخردی.، فردوسی.، دل مردم به نکو کار توان برد ز راه، بر نکوکاری هرگز نکند خلق زیان.، فرخی.، زهی اندر جهانداری و بیداری چو افریدون، زهی اندر نکوکاری و هشیاری چو نوشروان.، فرخی.، به رنج است آن کش هنرها مه است، نکوکاری و نیکنامی به است.، اسدی.، نکوکاری ارچه بر خوشخوئی است، بسی جای زشتی به از نیکوئی است.، اسدی.، و خود را به نکوکاری به مردمان بنمای. (منتخب قابوسنامه ص 24).، ای خنک آنکو نکوکاری کند، زور را بگذارد و زاری کند.، مولوی.، نیاید نکوکاری از بدرگان، محال است دوزندگی از سگان.، سعدی.، نکوکاری از مردم نیک رای، یکی را به ده می نویسد خدای.، سعدی.، شکوه و لشکر و جاه وجلال و مالت هست، ولی به کار نیاید بجز نکوکاری.، سعدی.، برجای بدکاری چو من یک دم نکوکاری کند.، حافظ

معنی نکوکاری - جستجوی لغت در جدول جو

نکوکاری

لغت نامه دهخدا

نکوکاری

فرهنگ واژه فارسی سره

نکوکار

نیکوکار، شخص درستکار و خوش رفتار و بخشنده

فرهنگ فارسی عمید

نیکوکار

شخص درستکار و خوش رفتار و بخشنده

فرهنگ فارسی عمید

رفوکاری

رفو کردن، شغل و عمل رفوگر

فرهنگ فارسی عمید

نوکاری

(نَ / نُو)

تازه کار بودن. مبتدی بودن. (فرهنگ فارسی معین). نوکار بودن. رجوع به نوکار شود، (اصطلاح مقنیان) با کاری تازه بر طول قنات افزودن. رجوع به نوکار شود، نوکری. (فرهنگ فارسی معین) : او را یرلیغ و پایزۀ سرشیرداد و نایمتای و ترمتای را به نوکاری او معین گردانید. (جهانگشای جوینی) (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

ناوکاری

ملاحی، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نیکوکاری

لطف، کرم، احسان، برّ، (السامی)، خوبی، مبرت، (یادداشت مؤلف)، خیر، کار خیر کردن، دستگیری: هرکه اخبار گذشتگان را بخواند ... بتواند دانست که نیکوکاری چیست ... و چیست که از مردم یادگار ماند، (تاریخ بیهقی)، تا بدان حد که سلاطین روزگار را در نیکوکاری بدو تشبیه کنند، (کلیله و دمنه)، علم به کردار نیک جمال گیرد که میوۀ درخت دانش نیکوکاری و کم آزاری است، (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا

نکوکار

(نِ)

نیکوکار. نکوکردار. خیّر. که خیر و نیکی به مردم رساند. محسن. که کار خوب کند. مقابل بدکار و بدکردار:
مر او را نکوکار زآن خواندند
که هرکس تن آسان از او ماندند.
فردوسی.
به جای نکوکار نیکی کنم
دل مرد درویش را نشکنم.
فردوسی.
مردی است سخاپیشه و مردی است عطابخش
با خلق نکوکار به کردار و به گفتار.
فرخی.
از عباد ملک العرش نکوکارترین
خوش خوئی خوش سخنی خوش نفسی خوش حسبی.
منوچهری.
نکوکار با چهرۀ زشت و تار
فراوان به از نیکوی زشت کار.
اسدی.
نکوکار و بادانش و داددوست
یکی رسم ننهد که آن نانکوست.
اسدی.
تو نکوکار باش تا برهی
با قضا و قدر چرا ستهی.
سنائی.
از پیش این رئیس نکوکار پاکزاد
افکنده سر چو خائن بدکار می روم.
خاقانی.
فلک را شیوه بدبختی است در کار نکوکاران
چو بختی بار بدبختی کش از مستی و حیرانی.
خاقانی.
چون شوم سوخته از خامی گفتار بدان
به نکوکارپناه آرم و او هست پناه.
خاقانی.
نکوکار مردم نباشد بدش
نورزد کسی بد که نیک آیدش.
سعدی.
قدیم نکوکار نیکی پسند
به کلک قضا در رحم نقش بند.
سعدی.
طریقت همین است کاهل یقین
نکوکار بودند و تقصیربین.
سعدی.
در زمان صحابه و یاران
آن بزرگان و آن نکوکاران.
اوحدی.
، عفیف. باعفت. مقابل بدکار به معنی بی عفاف و ناپاکدامن:
کس را به مثل سوی شما راه ندادم
گفتم که برآیید نکونام و نکوکار.
منوچهری.
گفتم ای زن که تو بهتر ز زنان باشی
از نکوکاران وز شرمگنان باشی.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

ناوداری

عمل وشغل ناودارناخدایی کشتیبانی

فرهنگ لغت هوشیار

نانکاری

منسوب به نانکار

فرهنگ لغت هوشیار

نابکاری

بد کاری شرارت: (من طاهر را شنیده بودم در رعونت و بد کاری، ) فسق فجور: (و سبب زوال ملک دیلم نابکاری آن زن بود)، بدی زشتی، وحشتناکی موحشی، بیفایدگی ناسودمندی، بیکاری عاطلی بطالت: (بوسهل گفت: من چه مرد این کارم که جز نابکاری را نشایم)

فرهنگ لغت هوشیار