معنی نکوسخنی - جستجوی لغت در جدول جو

خوش گفتار. فصیح. (ناظم الاطباء). منطیق. (دستورالاخوان). خوش کلام. خوش بیان. که سخنش دل نشین است:
چه گفت آن سپهدار نیکوسخن
که با بددلی شهریاری مکن.
فردوسی.
آن نکوسیرت و نیکوسخن و نیکوروی
که گه جود جواد است و گه حلم حلیم.
فرخی.
زن کنیزکان داشت... یکی نیکوسخن. (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا

نکوخوی

(نِ)

نکوخو. رجوع به نکوخو شود:
شادمان باد و به هر کام که دارد برساد
آن نکوخوی نکومنظر نیکومخبر.
فرخی.
نکودلی و نکومذهب و نکوسیرت
نکوخوئی و نکومخبر و نکومنظر.
فرخی.
نکوخویان سفیهان را زبونند
که اینان راهوار آنان حرونند.
امیرخسرو

لغت نامه دهخدا

نوسانی

(نَ وَ)

منسوب به نوسان.
- حرکت نوسانی، جنبش چیزی در جای خود

لغت نامه دهخدا

نوسخن

(نَ / نُو سُ خَ / خُ)

طفلی که تازه به گفتار درآمده باشد. (آنندراج) :
شد مرغ به عاشقی نواساز
چون کودک نوسخن هم آواز.
فیاضی (از آنندراج).
، که سخنان بدیع و نادر گوید. که در سخن مبتکر و مبدع است. رجوع به نوسخنی شود

لغت نامه دهخدا

کوسونی

کوهستانی، ساکن و اهل کوهستان، از اهالی یکی از دهستان های

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی نکوسخنی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما