معنی نکنک - جستجوی لغت در جدول جو

نکنک

فرهنگ گویش مازندرانی

بکنک

دم بریده، ویژگی جانوری که دمش را بریده باشند، بریده دم، کلته، ابتر

فرهنگ فارسی عمید

کنک

گردوی سخت، بخیل، خسیس، کنسک، کنس

فرهنگ فارسی عمید

کنک

(کُ نُ)

قنق. بخور. لبان. کندر. (از دزی ج 2 ص 495)

لغت نامه دهخدا

نکنکه

(فَ ءَ)

سخت گرفتن غریم را. (منتهی الارب) (آنندراج). سخت گرفتن برغریم. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، نیکو کردن کار را. (منتهی الارب) (آنندراج). اصلاح کار کردن. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نانک

(نَ)

احمد بن داود خراسانی، ملقب به نانک. از محدثین است. (از تاج العروس) (از منتهی الارب). در تمدن اسلامی، محدث فردی بود که هم حافظ حدیث و هم تحلیل گر آن محسوب می شد. وی معمولاً هزاران حدیث را با سلسله اسناد حفظ می کرد و در محافل علمی، جلسات روایت حدیث برگزار می نمود. شخصیت هایی مانند احمد بن حنبل، مالک بن انس و ابن ماجه از برجسته ترین محدثان تاریخ اسلام بودند. آثار آنان امروز منابع اصلی سنت نبوی به شمار می روند.
از پایه گذاران و مروجین مذهب سیخ ها در هندوستان است. وی به سال 1469 میلادی در لاهور تولد یافت و به سال 1538 درگذشت

لغت نامه دهخدا

نانک

(نَ)

مرکّب از: نان + ک، علامت تصغیر، نان کوچک. قرصۀ کوچک نان

لغت نامه دهخدا

نشکنک

(نَ کَ نَ)

قرص بزرگ (شیرینی) که تمام سطح بشقابی را که در آن جای دارد بپوشاند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نکانک

(نَ نَ)

نقانق. نکانه. جهودانه. عصیب. مبار. (یادداشت مؤلف) : گفت زالا چه داری ؟ گفت نکانک و بژند. گفت بیار. پیش او اندرنهاد، اسب بداشت و بخورد. (تاریخ سیستان). گفت من نکانک و بژند زال خورده ام. (تاریخ سیستان)

لغت نامه دهخدا

نمنک

(نُ مُ)

چیزی است سرخ و شبیه به مرجان. (برهان قاطع) (آنندراج). زعرور بود به تازی و آلوچه نیز گویندش، سرخ بود وزرد نیز باشد، در کوه روید از درخت. (فرهنگ خطی). مصحف نمتک است. (یادداشت مؤلف). رجوع به نمتک شود

لغت نامه دهخدا

نژنک

(نَ نَ)

دام. تله. (از اوبهی) (جهانگیری) (انجمن آرا). دام و تله که حیوانات را بدان گیرند. (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بکنک

(بِ کَ / بَ نَ)

بگنگ. حیوان دم بریده را گویند. (برهان) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (سروری) (از انجمن آرا) (از غیاث)

لغت نامه دهخدا