معنی نوعیه - جستجوی لغت در جدول جو

شاخ تر و تازه را گویند که از درخت رسته باشد. (از برهان) (از آنندراج). سرع. (برهان قاطع) (السامی). سرعوع. (السامی) ، رطوبت و تری که در درختان است. (ناظم الاطباء) ، نوحه. (فرهنگ اسدی نخجوانی، از یادداشت مؤلف). فریاد و فغان و زاری و ناله. (از ناظم الاطباء) :
گوش تو سال و مه به رود و سرود
نشنوی نویۀ خروشان را.
رودکی (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نویه

دهی است از دهستان سرچهان بخش بوانات و سرچهان شهرستان آباده، در 85 هزارگزی جنوب شرقی سوریان و 9 هزارگزی جادۀ شیراز به اصفهان، در منطقۀ کوهستانی سردسیری واقع است و 350 تن سکنه دارد. آبش ازقنات، محصولش غلات و حبوبات و انگور، شغل مردمش زراعت و قالی بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

نوعید

(نَ / نُو)

در تداول عامه، اولین عید پس از مرگ یکی از خانواده. عید اول خاندانی عزادار. (یادداشت مؤلف). رجوع به عید اول شود

لغت نامه دهخدا

نولیه

(لی یَ)

نام فرقه ای از فرق میان عیسی و محمد صلوات اﷲ علیهما. (ابن الندیم) (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نوویه

(نَ وَوی یَ)

ابل نوویه، شتر خستۀ خرما خورنده. (از منتهی الارب). شتر که نوی ̍ خورد. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

نوریه

(ری یَ)

پیروان ابوالحسین یا ابوالحسن نوری، از مشایخ صوفیان متقدم. رجوع به نوری (احمد بن محمد) و نیز رجوع به ابوالحسن نوری و نوریان شود

لغت نامه دهخدا

نسعیه

(نَ / نِ عی یَ)

باد شمال. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ناعیه

(یَ)

تأنیث ناعی. رجوع به ناعی شود

لغت نامه دهخدا

نطعیه

(نَ عی یَ)

حروف نطعیه، تاء و دال و طاء، حروفی که مخرج آنها نطع دهان است. (از اقرب الموارد). حروفی که از کام دهن تلفظ می شوند و عبارتند از: ت، د، ط. (از ناظم الاطباء). و نیز رجوع به نطع شود

لغت نامه دهخدا

نوبیه

(بی یَ)

تأنیث نوبی است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نوجیه

(جَ یَ / یِ)

خیزاب. (اوبهی). سیل. (یادداشت مؤلف) :
مر تو را جوید همه خوبی و زیب
آنچنان چون نوجیه جوید نشیب.
رودکی (از انجمن آرا).
رجوع به نوجبه و توجبه شود

لغت نامه دهخدا

نوایه

(فَ خَ)

فربه شدن شتر. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). فربه گردیدن ناقه. (آنندراج) (از اقرب الموارد). نی ّ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). اسم فاعل از آن ناو و ناویه است. (از اقرب الموارد). نیز رجوع به نی ّ شود

لغت نامه دهخدا

اوعیه

(اَ یَ)

جمع واژۀ وعاء و وعاء. (ترجمان القرآن) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (دهار). ظروف و آوندها. (آنندراج) (غیاث اللغات) : و حروفش در اوعیه و ظروف تصحیح قرار گرفته. (تاریخ بیهق). رجوع به وعاء شود

لغت نامه دهخدا

صورت نوعیه

(رَ تِ نَ / نُو عی یَ / یِ)

رجوع به صورت نوعی شود

لغت نامه دهخدا