معنی نواشغ - جستجوی لغت در جدول جو

نواشغ

لغت نامه دهخدا

نابغه، آنکه دارای هوش و استعداد فوق العاده باشد، بزرگ و عظیم الشان، فصیح

(نَ زِ)

جمع واژۀ نازغه. (معجم متن اللغه) : سبب ذعری که در صمیم دل او متمکن گشته بود و خیالی که به حواشی خاطر او متطرق شده بود و نوازغ ظنون عنان طمأنینت و سکون از دست او ستده. (ترجمه تاریخ یمینی ص 156). از سر بصیرت بر نوازغ نحل و بدایع ملل انکار بلیغ کردی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 398)

جَمعِ واژۀ نازغه. (معجم متن اللغه) : سبب ذعری که در صمیم دل او متمکن گشته بود و خیالی که به حواشی خاطر او متطرق شده بود و نوازغ ظنون عنان طمأنینت و سکون از دست او ستده. (ترجمه تاریخ یمینی ص 156). از سر بصیرت بر نوازغ نحل و بدایع ملل انکار بلیغ کردی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 398)

لغت نامه دهخدا

نوابغ

(نَ بِ)

جمع واژۀ نابغه. رجوع به نابغه شود

لغت نامه دهخدا

نواشه

(نَ شَ / شِ)

فرزند فرزند. (فرهنگ اسدی ص 505). رجوع به نواسه شود، گل و دوغابی که در پی های عمارت می ریزند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نواشط

(نَ شِ)

جمع واژۀ ناشط. رجوع به ناشط شود

لغت نامه دهخدا

نواشر

(نَ شِ)

جمع واژۀ ناشره. رجوع به ناشره شود

لغت نامه دهخدا

نواش

(نَ)

خربزه و خیار و چمن (؟). (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ناشغ

(شِ)

اسم فاعل است از نشغ. (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به نشغ شود، کسی که به سبب شوق یا افسوس نعره می زند و گریه در سینه می گرداند چندانکه بیهوش می شود. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشغ شود. ج، نشّغ، الذی یجی ٔ بعد الجهد. (معجم متن اللغه) (ذیل اقرب الموارد از تاج العروس) ، شاهق. (معجم متن اللغه). بلند. مرتفع

اسم فاعل است از نشغ. (اقرب الموارد) (المنجد). رجوع به نشغ شود، کسی که به سبب شوق یا افسوس نعره می زند و گریه در سینه می گرداند چندانکه بیهوش می شود. (ناظم الاطباء). رجوع به تنشغ شود. ج، نُشَّغ، الذی یجی ٔ بعد الجهد. (معجم متن اللغه) (ذیل اقرب الموارد از تاج العروس) ، شاهق. (معجم متن اللغه). بلند. مرتفع

لغت نامه دهخدا

نوابغ

جمع نابغه

فرهنگ لغت هوشیار

نواشر

جمع ناشره، رگ های بازو پی های بازو

فرهنگ لغت هوشیار

نوابغ

((نَ بِ))

جمع نابغه

فرهنگ فارسی معین

معنی نواشغ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما