معنی نهوج - جستجوی لغت در جدول جو

نهوج(نَ)

لغت نامه دهخدا

نهور

چشم، نگاه، رویت، برای مثال کوردل همچو کور می باشد / سبک و بدنهور می باشد (سنائی - لغت نامه - نهور)

فرهنگ فارسی عمید

نهوض

حرکت کردن، کوچ کردن، جنبش

فرهنگ فارسی عمید

نهنج

طبقی در گل های مرکب که گل های کوچک بر روی آن قرار می گیرد
جوال بافته شده از مو یا پشم برای نگهداری آرد، گندم و امثال آن

فرهنگ فارسی عمید

نتوج

(نَ)

اسب مادۀ به هنگام زاییدن رسیده. (منتهی الارب) (آنندراج). مادیانی که هنگام زاییدن آن رسیده باشد، و نیز هر مادۀ سم داری که وقت زاییدن آن رسیده باشد. (ناظم الاطباء). آبستن از دواب. (از اقرب الموارد). نتیج. منتج. (معجم متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

رهوج

(رَهَْ وَ)

راهوار. (دهار) (مهذب الاسماء). معرب رهوار. (یادداشت مؤلف) (از المعرب جوالیقی ص 156). و مما اخذوه (ای العرب) من الفارسیه الرهوج الهملاج و اصله رهوار. (ابن درید در جمهره از سیوطی در المزهر). رجوع به رهوه و رهوار شود

لغت نامه دهخدا

رهوج

(رَ)

سست. ضعیف. نرم و نازک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دهوج

(دِ)

دهی است از دهستان دشت آب بخش بافت شهرستان سیرجان. واقع در 33هزارگزی جنوب بافت. آب آن از رودخانه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

هنوج

(هََ مَرْ وَ)

دهی است از دهستان خنامان شهرستان رفسنجان. دارای 41 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

نجوج

(نَ)

شتاب رو. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). که به سرعت میرود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نسوج

(نُ)

جمع واژۀ نسج. (یادداشت مؤلف). رجوع به نسج شود

لغت نامه دهخدا

نعوج

(غَ لَ)

سپیدی خالص گردیدن. (منتهی الارب). سپید خالص گردیدن. (آنندراج) ، فربه شدن، دل گرفتن از گوشت میش، به شتاب رفتن. (منتهی الارب). در تمام معانی رجوع به نعج شود

لغت نامه دهخدا

قهوج

(قُ هَِ)

دهی است از دهستان خرقان شرقی بخش آوج شهرستان قزوین، سکنۀ آن 484 تن. آب آن از چشمه و رودخانه. محصول آن غلات، بنشن، انگور و مختصر میوه جات. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی زنان آنجا قالی و جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

نسوج

(نَ)

شترماده ای که بار بر آن مضطرب نشود، یا ناقه ای که بار وی بر دوش وی آید از شدت سیر وی. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نفوج

(غُ ئو)

نفج. نفجان. (اقرب الموارد). رجوع به نفج شود

لغت نامه دهخدا

نهوب

(نُ)

جمع واژۀ نهب. رجوع به نهب شود

لغت نامه دهخدا

نهوء

(فَ)

نیم جوش شدن گوشت. (صراح اللغه). نهوئه. (منتهی الارب). نهاء. نهائه. نهاوه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به نهاء شود

لغت نامه دهخدا

نهنج

(نِ هَِ)

جوال. ظرفی که از موی وپشم بافند و آرد و گندم و امثال آن در آن کنند. (برهان قاطع) (آنندراج). گوال. گاله. کیسۀ بزرگ پشمی. جوال. (فرهنگ خطی). جوال مویین و یا پشمین. (ناظم الاطباء) ، برجستگی سر گلهای مرکب که گلهای کوچک بر روی آن قرار دارند، مانند آفتاب گردان. (لغات فرهنگستان). بخشی از گل که اندامهای پوشش گلبرگها و کاسه برگها و اعضای زایشی مادگی و پرچم بر روی آن قرار گرفته اند و در گلهای مختلف به اشکال متفاوت است. (فرهنگ اصطلاحات علمی)

لغت نامه دهخدا

سهوج

(سَ وَ /سَ)

باد سخت. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اهوج

(اَهَْ وَ)

نعت است از هوج بمعنی درازی با اندکی گولی و سبکی و شتاب زدگی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). احمق و شتاب کار و مرد بزرگ جثۀ درازبالا. (منتخب از غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

منهوج

(مَ)

تاسه گرفته. (بحرالجواهر)

لغت نامه دهخدا

نهرج

(نَ رَ)

راه گشاد و فراخ. (ناظم الاطباء). طریق واسع. (متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نهنج

کیسه ای که از موی و پشم و جز آن بافند و غلات در آن ریزند: جوال، محلی که گلچه های یک گل دارای آرایش کلاپرک بر روی آن قرار میگیرند. معمولا در انتهای دم گل یک گل کلاپرک قسمت مسطح یا محدی بنام طبق گل موجود است (مانند گل بابونه یا آفتاب گردان)، در روی این قمست مسطح یا محدب که بنام نهنج موسوم است گلچه های میرویند: طبق گل (گل آذین کلاپرک)

فرهنگ لغت هوشیار