معنی نقس در لغت نامه دهخدا

سیاهی که بدان بنویسند. (دهار). مرکب. سیاهی. (از السامی). سیاهی دوات. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه). مرکب خوب. (از زمخشری). مداد. (ناظم الاطباء). مداد که بدان نویسند. (از اقرب الموارد) (از المنجد). دودۀ مرکب. خضاض. حبر. خض. (یادداشت مؤلف). ج، انقاس، انقس:، وقت پیکار نقش خانه فتح، نقس آن حله پوش عریان باد.، مسعودسعد.، سرشته نقس دواتش ز توتیای امید، دمیده شقۀ کلکش ز کیمیای عطا.، مختاری

معنی نقس در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ نَقْس. رجوع به نَقس شود، جَمعِ واژۀ ناقوس. رجوع به ناقوس شود

معنی نقس در لغت نامه دهخدا

که عیب کند مردم را و لقب نهد بر ایشان. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

معنی نقس - جستجوی لغت در جدول جو

نقس(نِ)

لغت نامه دهخدا

نقس(نُ قُ)

لغت نامه دهخدا

نقس(نَ قِ)

لغت نامه دهخدا

نقی

(پسرانه)

پاکیزه، پاک، برگزیده، لقب امام دهم شیعیان

فرهنگ نامهای ایرانی

نقب

سوراخ و راه باریک در زیر زمین

فرهنگ فارسی عمید

نقی

پاک وپاکیزه، برگزیده

فرهنگ فارسی عمید

نبس

نبسه ها، فرزند فرزندها، نوه ها، فرزندزاده ها، جمع واژۀ نبسه

فرهنگ فارسی عمید

نحس

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، بدقدم، مشوم، میشوم، سبز قدم، نافرّخ، خشک پی، منحوس، شمال، بدشگون، نامیمون، بداغر، پاسبز، نامبارک، سبز پا، سیاه دست، مرخشه، بدیمن، شنار، تخجّم، بداختر
در احکام نجوم ویژگی برخی سیارات

شوم، کسی که هر کجا پا بگذارد بدبختی و مصیبت پیدا شود، بَدقَدَم، مَشوم، مَیشوم، سَبز قَدَم، نافَرُّخ، خُشک پِی، مَنحوس، شِمال، بَدشُگون، نامِیمون، بَداُغُر، پاسَبز، نامُبارَک، سَبز پا، سیاه دَست، مَرَخشِه، بَدیُمن، شَنار، تَخَجُّم، بداختر
در احکام نجوم ویژگی برخی سیارات

فرهنگ فارسی عمید

نقرس

ورم، آماس و درد شدید که غالباً در اثر پرخوری و حرکت نکردن و اختلال عمل کبد و بالا رفتن اسید اوریک خون و جمع شدن املاح در مفصل انگشت پا تولید می شود

فرهنگ فارسی عمید

نقم

نقمت ها، کینه کشی ها، عذاب ها، عقوبت ها، پاداشهای بد، رنج ها و سختی ها، جمع واژۀ نقمت

فرهنگ فارسی عمید

نقل

جابه جا کردن چیزی، از جایی به جای دیگر بردن
سخنی را که از کسی شنیده شده برای دیگری بیان کردن
سخن، حرف، ترجمه

فرهنگ فارسی عمید

نقد

مقابل نسیه، ویژگی خریدی که پول آن فی الحال داده شود، ظاهر ساختن عیوب یا محاسن کلام، جمع نقود، پول و بها، جدا کردن پول خوب از بد، سره کردن
نقد حال: زبان حال، سخن یا قصه که مناسب حال گوینده یا شنونده باشد، حسب حال

فرهنگ فارسی عمید

نقش

تصویر، شکل، در سینما و تئاتر کنایه از شخصیت کسی در فیلم، تئاتر و مانند آن، کاراکتر،
در علوم ادبی حالت نحوی کلمه در جمله، کنایه از اثری که روی زمین یا چیزی باقی مانده باشد مثلاً نقش پایش روی زمین بود،
کارکرد، عمل کرد مثلاً او در موفقیت من نقش بزرگی داشت
نقش بستن: صورت گرفتن، مصور گشتن، تصویر کردن

فرهنگ فارسی عمید

نفس

هوایی که در حال تنفس از بینی و دهان به ریه داخل و از آن خارج می شود، دم، عمل تنفس
زمان کوتاه
نفس عمیق: نفسی که هوا را به اعماق ریه برساند
نفس کشیدن: تنفس کردن، دم زدن

فرهنگ فارسی عمید

نفس

حقیقت هر چیز، جان، تن، جسد، شخص انسان، خون
نفس اماره: در فلسفه نفس شیطانی که انسان را به هواوهوس و کارهای ناشایسته وامی دارد
نفس لوامه: در فلسفه نفس ملامت کننده که انسان را از ارتکاب کارهای ناپسند ملامت می کند و از کردار زشت باز می دارد
نفس مطمئنه: در فلسفه قوۀ روحانی که خاص پیغمبران و پیشوایان دین و زهاد و پرهیزکاران است، وجدان آرام
نفس ناطقه: در فلسفه نفس ناطق، نفس انسانی

حقیقت هر چیز، جان، تن، جسد، شخص انسان، خون
نَفس اماره: در فلسفه نفس شیطانی که انسان را به هواوهوس و کارهای ناشایسته وامی دارد
نَفس لوامه: در فلسفه نفس ملامت کننده که انسان را از ارتکاب کارهای ناپسند ملامت می کند و از کردار زشت باز می دارد
نَفس مطمئنه: در فلسفه قوۀ روحانی که خاص پیغمبران و پیشوایان دین و زهاد و پرهیزکاران است، وجدان آرام
نَفس ناطقه: در فلسفه نفس ناطق، نفس انسانی

فرهنگ فارسی عمید

ناس

صد و چهاردهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۶ آیه، قل اعوذ
مردم، آدمیان
برگ خشک از نوع تنباکو که آن را نرم می کوبند و با اندکی آهک مخلوط می کنند و در جلو دهان میان لب و دندان می ریزند، نسوار

فرهنگ فارسی عمید

نقض

شکستن عهدو پیمان، شکستن، ویران کردن

فرهنگ فارسی عمید

نقر

کنده کاری و نقاشی کردن بر روی چیزی، در موسیقی با انگشت بر سازهای موسیقی نواختن

فرهنگ فارسی عمید

نسق

نظم و ترتیب، روش، مجازات، کیفر
نسق کردن: کنایه از سیاست کردن، تنبیه کردن، کیفر دادن

فرهنگ فارسی عمید

عنقس

(عَ قَ)

نیک زیرک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). داهی خبیث. (از اقرب الموارد) ، گربز پلیدطبع. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، زن درازمعرقه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انقس

(اَ قُ)

جمع واژۀ نقس. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به نقس و انقاس شود

لغت نامه دهخدا

انقس

(اَ قَ)

کنیزک زاده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). فرزند کنیز. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فنقس

لاتینی تازی گشته سیمرغ (ک)، خروس ژاپنی

فرهنگ لغت هوشیار

بقس

لاتینی تازی شده شمشاد، گزمازک از گیاهان شمشاد، گزمازک

فرهنگ لغت هوشیار

انقس

کنیزک زاده گرکن (جربدار)

فرهنگ لغت هوشیار

فقس

شکستن مرغانه، خیار چنبر خوراندن، به زور دور کردن، دست کشیدن، پریدن

فرهنگ لغت هوشیار

قنس

هراشک (قی اندک)، راسن از گیاهان بزرگ نژادی

فرهنگ لغت هوشیار

لقس

گری، آک نهادن تند خوی، دو به هم زن، دانا باهوش، آزمند

فرهنگ لغت هوشیار

ناس

مردمان، نام یکی از سیمناد های نپی (سوره های قرآنی) نان خشک مردمان ظدمیان: ناس مردم باشد و کو مردمی ک تو سر مردم ندیدستی دمی. (مثنوی. نیک. 323: 4) توضیح ناس اسمی است که برای جمع وضع شده مثل قوم و رهط. واحدش انسان است و بر انس و جن اطلاق میشود و اغلب بر انس. و گفته اند که اصلش} اناس {است که جمع انس باشد و این جمعی است نادر که با آوردن الف و لام بر سر آن فاء (الفعل) حذف شده

فرهنگ لغت هوشیار