معنی نقاشی در فرهنگ لغت هوشیار

در تازی نیامده نگار گری، رنگ کاری عمل و شغل نقاش و آن از هنرهای تصویری و هنری است دو بعدی که بر روی سطح انجام میشود. هر چند در نقاشی عمق و فضا به بیننده القا میگردد عملا در آن عمق وجود ندارد و وجود عمق و فضا در آن نتیجه رعایت قواعد پرسپکتیو است. مواد اصلی در نقاشی عبارت از بوم و رنگ است. نقاشی بر حسب چگونگی بوم یا سطح و زمینه آن و رنگ بچهار نوع قسمت میشود: فرسک (نقاشی دیواری) دترامپ نقاشی رنگ و روغن نقاشی آب رنگ

معنی نقاشی در فرهنگ واژه مترادف متضاد

صورتگری، مصوری، نگارگری

معنی نقاشی - جستجوی لغت در جدول جو

نقاشی

فرهنگ لغت هوشیار

نقاشی

فرهنگ واژه فارسی سره

نقاشی

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ناشی

کسی که هنوز در کار خود استادی و مهارت پیدا نکرده، تازه کار، بی تجربه، پیداشونده، پدیدآمده، ناشیانه

فرهنگ فارسی عمید

نقاش

کسی که صورت کسی یا چیزی را بر روی کاغذ یا چیز دیگر نقش کند، صورتگر، چهره پرداز، کارگری که در و دیوار ابنیه را رنگ آمیزی می کند

فرهنگ فارسی عمید

نجاشی

(نَ)

احمد بن علی بن احمد نجاشی اسدی کوفی، مکنی به ابوالخیر یا ابوالحسن یا ابوالعباس و معروف به ابن الکوفی و نجاشی و شیخ نجاشی. صاحب رجال، از علمای ثقۀ امامیه است. وی در قرن پنجم هجری میزیسته و از شاگردان سید مرتضی علم الهدی بوده است. از تألیفات او یکی کتاب رجال است و دیگر اخبار بنی سنسن و اخبار الوکلاء الاربعه و اعمال جمعه و التعقیب و تفسیر قرآن و جز آن. وی به سال 450 هجری قمری در 78سالگی درگذشت. (ازریحانهالادب ج 4 ص 168). و نیز رجوع به روضات الجنات ص 17 و هدیهالاحباب ص 253 و مستدرک الوسایل ص 501 و اعیان الشیعه ج 10 ص 102 و تاریخ خاندان نوبختی و تاریخ اسلام ص 91 و فهرست کتاب خانه مدرسه سپه سالار ج 2 ص 120 شود

لغت نامه دهخدا

نقاشه

(نَ ضِ)

دهی است از بخش قشم شهرستان بندرعباس. در 55 هزارگزی مغرب قشم، در جلگۀ گرمسیری واقع است و 100 تن سکنه دارد. آبش از چاه تأمین می شود. محصولش غلات و خرما است. شغل اهالی زراعت و صید ماهی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

نقاشه

(نِ شَ)

نگارش. نقاشی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). صنعت نقاشی. (ناظم الاطباء). حرفۀ نقاش. (از اقرب الموارد). رجوع به نقاشی شود

لغت نامه دهخدا

نقالی

(نَقْ قا)

افسانه گوئی. قصه گوئی. (ناظم الاطباء). نقل گوئی. داستانسرائی. عمل نقال و نقل گو

لغت نامه دهخدا

نقاوی

(نَ وا)

جمع واژۀ نقاوه. رجوع به نقاوه شود

لغت نامه دهخدا

نقابی

(نِ)

از شعرای تبریز است. در بدخشان ولادت و در تبریز نشو و نما یافت: در شرح زلزلۀ تبریز مثنوی سروده است:
ز دهشت لرزه بر مردم درآویخت
که رنگ سرمۀ چشم بتان ریخت
زمین از بس که چون دریا خروشید
منار از خاک چون فواره جوشید.
(از صبح گلشن ص 535).
رجوع به قاموس الاعلام ج 6و فرهنگ سخنوران شود

لغت نامه دهخدا

نقادی

(نَقْ قا)

سره کردن پول و خوب را از بد جدا کردن. (ناظم الاطباء). عمل نقاد. رجوع به نقاد شود، سخن سنجی. نقد. ناقدی. رجوع به نقد شود

لغت نامه دهخدا

نغاشی

(نُ شی ی)

نیک کوتاه. (منتهی الارب). رجوع به نغاش شود

لغت نامه دهخدا

نقابی

(نَقْ قا)

عمل نقاب. رجوع به نقّاب شود:
زلف شب چون نقاب مشکین بست
شه ز نقابی نقیبان رست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نجاشی

(نَ شی ی)

آنکه برماند شکار را بسوی شکاری. (از منتهی الارب) (آنندراج). آنکه می رماند شکار را تا بسوی شکارچی رود. (ناظم الاطباء). ناجش. آهوگردان. شکارگردان. شکارانگیز

لغت نامه دهخدا

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

منسوب است به رقاش که نام زنی است و او اولاد بسیار داشته تا اینکه قبیله ای از قیس غیلان تشکیل داده اند. (از انساب سمعانی). رجوع به عقدالفرید ج 3 ص 311 و ج 4 ص 120 شود

لغت نامه دهخدا

نجاشی

(نَ شی ی / نَ / نِ شی ی / نِ)

لقب عام ملوک حبشه. (از آثارالباقیه). لقب پادشاه حبشه. (غیاث اللغات از صراح). معرب نیجوستی است که درزبان حبشی بمعنی ملک است. (از المنجد) :
چو از نقش نجاشی بازپرداخت
به مهرنام خسرو نامه ای ساخت.
نظامی.
قیصر از روم و نجاشی از حبش
بر درش بهروز و لالا دیده ام.
خاقانی.
نعمانت در عرب چو نجاشی است در حبش
مولی صفت نموده و لالازبان شده.
خاقانی.
کآن قبا کز حبش آرند رسول
بهر تشریف نجاشی پوشد.
خاقانی

لقب عام ملوک حبشه. (از آثارالباقیه). لقب پادشاه حبشه. (غیاث اللغات از صراح). معرب نیجوستی است که درزبان حبشی بمعنی ملک است. (از المنجد) :
چو از نقش نجاشی بازپرداخت
به مهرنام خسرو نامه ای ساخت.
نظامی.
قیصر از روم و نجاشی از حبش
بر درش بهروز و لالا دیده ام.
خاقانی.
نعمانْت در عرب چو نجاشی است در حبش
مولی صفت نموده و لالازبان شده.
خاقانی.
کآن قبا کز حبش آرند رسول
بهر تشریف نجاشی پوشد.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

نباشی

(نَبْ با)

کفن آهنجی. (ناظم الاطباء). نبش قبر کردن. شکافتن قبرو دزدیدن کفن. عمل نباش. رجوع به نبش و نباش شود

لغت نامه دهخدا

رقاشی

(رَ شی ی / رَ)

ابوعبدالله محمد بن عبدالملک بن مسلم رقاشی... از مالک و حمادبن زید وجز آن دو روایت کرد و بخاری و ابوحاتم رازی و دیگران از او روایت دارند. مرگ رقاشی بسال 217 هجری قمریبود. رقاشی از ثقات بشمار است. (از لباب الانساب)
یونس بن ابی درده کاتب عیسی بن موسی. یکی از بلغای زبان عرب بود. (الفهرست ابن ندیم)

لغت نامه دهخدا

قاشی

پشیز، هیچکازه، پوست بازکننده

فرهنگ لغت هوشیار

نقادی

سخن سنجی، نقد، ناقدی

فرهنگ لغت هوشیار

نجاشی

نجاشی در فارسی پاژ نام شاهان هبشه لقب عام پادشاهان حبشه

فرهنگ لغت هوشیار

نباشی

عمل وشغل نباش

فرهنگ لغت هوشیار

نقاش

نگارگر، صانع نقش، صورتگر

فرهنگ لغت هوشیار

ناشی

ناشی در فارسی برنا جوانک، تازه کار بی آزمون تازه کارمبتدی بی تجربه، ختم است برغم چندناشی بر خاقانی سخن تراشی. (خاقانی انجمن لغ)، بی تجربه، تازه کار، ناآزموده، بی مهارت

فرهنگ لغت هوشیار

نقالی

در تازی نیامده شاهنامه خوانی داستانگویی لبیدی واژه لبید در تازی نیز آمده و آرشی دیگر دارد عمل و شغل نقال

فرهنگ لغت هوشیار