معنی نفاسه در لغت نامه دهخدا

دریغ داشتن بر کسی چیزی را و اهلی نشمردن او را جهت آن چیز. (از منتهی الارب) (آنندراج)، بخیلی کردن به چیزی. (از تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (از غیاث اللغات). بخیلی کردن به چیزی از عزیزی. (آنندراج). رجوع به نَفَس و نفاسیه شود، حسد کردن بر چیزی. (زوزنی). حسد بردن. (از آنندراج). حسد کردن. (از غیاث اللغات). رجوع به نَفَس شود

معنی نفاسه در فرهنگ لغت هوشیار

نفاست در فارسی در تازی زفتی کردن، آز ورزیدن، در فارسی گرانمایگی

معنی نفاسه - جستجوی لغت در جدول جو

نفاسه

لغت نامه دهخدا

نفاسه

فرهنگ لغت هوشیار

نفیسه

(دخترانه)

مؤنث نفیس

فرهنگ نامهای ایرانی

نفایه

تیره و تاریک، تیره رنگ، تیرگی

فرهنگ فارسی عمید

نواسه

نواده، نوه، فرزند زاده، فرزند فرزند

فرهنگ فارسی عمید

نفیسه

نفیس، مال بسیار، هر چیز گران مایه و مرغوب، گران بها

فرهنگ فارسی عمید

نفاست

نفیس بودن، گران مایه شدن، خوبی، پسندیدگی، گران مایگی

فرهنگ فارسی عمید

نفایه

چیزی که آن را به واسطۀ پستی از چیز دیگر جدا کنند و دور بیندازند، ناسره، پست، زبون، برای مثال با مردم «نفایه» مکن صحبت / زیرا که از نفایه بیالایی (ناصرخسرو - ۷)، سخن ناشایست

فرهنگ فارسی عمید

نفاوه

(نُ وَ)

نفایه. (منتهی الارب). رجوع به نفایه شود

لغت نامه دهخدا

نخاسه

(نِ سَ)

چوب که در سوراخ بکره کنند تا تنگ گردد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به نخاس شود، خار وسیخ که بدان ستور را رانند. نخاس. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نواسه

(نَ سَ / سِ)

نبیره. فرزندزاده عموماً، دخترزاده خصوصاً. (از برهان قاطع). سبط. (از مهذب الاسماء). عقب. (دستور اللغه) (مهذب الاسماء). نوه. نبه. نبسه. (یادداشت مؤلف). نواشه. (فرهنگ اسدی)

لغت نامه دهخدا

نجاسه

(سَ)

پلید شدن. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 98). ناپاک و پلید گردیدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) ، پلید بودن. (از اقرب الموارد). نجس. نجس. رجوع به نجس و نجاست شود

لغت نامه دهخدا

نحاسه

(عَ)

بداختر گردیدن. (منتهی الارب) (از المنجد). ضد سعادت. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نفیسه

(نَ سَ /سِ)

چیزهای گران مایه و پسندیده و لطیف ومرغوب. (ناظم الاطباء). نفیسه. رجوع به نفیسه شود

لغت نامه دهخدا

نخاسه

(نِ / نَ سَ)

ستورفروشی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فروختن دواب. (از اقرب الموارد) ، بنده فروشی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فروختن بندگان. اسم است از نخاس. (از اقرب الموارد). رجوع به نخاس شود

لغت نامه دهخدا

نساسه

(نِ پِ)

نام مکۀ مکرمه است. (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از معجم البلدان) (از اقرب الموارد). ناسّه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نقاسه

(نِ سَ)

لقب گذاشتگی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تلقیب. (اقرب الموارد). اسم مصدر است. رجوع به نقس شود، ملامت و سرزنش و طعنه و استهزاء و تمسخر. (ناظم الاطباء). رجوع به نقس شود

لغت نامه دهخدا

نفیسه

(نَ سَ)

تأنیث نفیس. ج، نفائس. رجوع به نفیس شود

لغت نامه دهخدا

نفایه

(نَ/ نُ یَ)

نفائه. ردی. (دستوراللغه). چیز بلایه و ردی، بقیه. (منتهی الارب) (آنندراج). باقی ماندۀ چیزی. (از متن اللغه) ، راندۀ دورکرده. (منتهی الارب) (از آنندراج). رجوع به نفاء شود، به معنی سیم ناسره نیز آمده است. (آنندراج). در عربی زر ناسره را گویند. (جهانگیری). در عربی سیم قلب ناسره را گویند. (برهان قاطع). رجوع به نفایه شود

لغت نامه دهخدا

نفایه

(نَ یَ / یِ)

پول قلب ناسره. (ناظم الاطباء). نبهره. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). رجوع به نفایه شود:
گفتا ز کفر پاک شود شهرهای روم
گفتم چنانکه سیم نفایه میان گاز.
فرخی.
اینکه زحمت کم کنی نوعی ز تشویر است از آنک
نقده های بس نفایه ست این و ناقد بس بصیر.
انوری (از جهانگیری).
، نفایه. بلایه. ردی. پست ناکس. نبهره. مقابل خیاره. رجوع به نفاه و نفاء و نفایه شود:
خیارگان صف پیل آن سپه بگرفت
نفایگان را پی کرد و خسته کرد و نزار.
فرخی.
ای ناکس و نفایه تن من درین جهان
همسایه ای نبود کس از تو بتر مرا.
ناصرخسرو.
عقل در دست این نفایه گروه
چون نکوبنگری گرفتار است.
ناصرخسرو.
از دل همسایه گرمی کند خواهی کین خویش
ازدل خویش ای نفایه کین همسایه بکن.
ناصرخسرو.
مباد دین هدی را چنان نفایه امام
نه نیز صدر جهان را چنان نبهره ندیم.
سوزنی.
اگر چه قمع آن... نفایۀ خدم را حرکت و تجشم این پادشاه بزرگوار دریغ است. (از المضاف الی بدایع الازمان ص 37) ، سیه رنگ و تیره فام را نیز گویند. (آنندراج). تیره رنگ و سیاه فام. (برهان قاطع). نفام. (جهانگیری) (برهان قاطع). رجوع به نفام شود:
باد از سمنستان به تک آید به طلایه
تا حرب کند با سپه ابر نفایه.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

طفاسه

(حَ دَ)

طفس. چرکن و ریمناک شدن جامه. (منتهی الارب). شوخگن شدن. (تاج المصادر)

لغت نامه دهخدا

نواسه

فرزندزاده (اعم ازپسرزاده و دخترزاده)

فرهنگ لغت هوشیار

نقاسه

پاژ نام نهادن بر نام دادن

فرهنگ لغت هوشیار

نفایه

نفایه در فارسی دور انداختنی آخال، نبهره ناسره هر چیز که بسبب فساد و پستی و بی قیمتی بدور انداخته شود، نبهره ناسره. همه گشته نفایه سیم و دغل آنکه گفتش خدای: بل هم اضل. (حدیقه. مد. 678)، جمع نفایات

فرهنگ لغت هوشیار

نفیسه

نفیسه در فارسی مونث نفیس و نامی برای زنان مونث نفیس: با تمامی چینی آلات از لنگریهای بزرگ فغفوری و مرتبانها و بادیه ها و دیگر ظروف نفیسه غوری و فغفوری. ، جمع نفائس (نفایس)

فرهنگ لغت هوشیار

نفاثه

نفاثه در فارسی مونث نفاث دمنده فوت کننده، جادوگر زن مونث نفاث، جمع نفاثات

فرهنگ لغت هوشیار

نفاخه

گنبدک سیاب (حباب)، ماهی خایه بادکنک ماهی (ویژگی های دستوری و فرهنگ واژه های گیلکی)

فرهنگ لغت هوشیار