- نغر (نَ غَ)
خشمناک. (منتهی الارب) (آنندراج). که درونش از غضب و غیظ برجوشد. (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)
معنی نغر - جستجوی لغت در جدول جو
- نغر (نُ غَ)
مرغی است ماننده به بنجشک که نوکی سرخ دارد، و مردم مدینه آن را بلبل نامند. (یادداشت مؤلف از بحر الجواهر). اسم جنس عصفوراست و نزد بعضی مخصوص گنجشکی است سیاه لون و بسیار کوچک و دنبالۀ او بسیار کوتاه و دایم الحرکه و کثیرالصوت. در تنکابن ججیز نامند. گرم و خشک و نمکسود قدید او جهت اسهال و غیر نمکسود جهت عسر البول و سنگ گرده و مثانه به غایت نافع است. (از تحفۀ حکیم مؤمن). گویند پرنده ای است چون گنجشک با منقاری سرخ رنگ، تصغیر آن نغیر است. (از اقرب الموارد). ج، نغران، بلبل. (منتهی الارب) (آنندراج) (متن اللغه) ، بچگان گنجشگ. (از اقرب الموارد) (ازمتن اللغه). واحد آن نغره، بچه های حوامل چون بانگ کنند. (منتهی الارب) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). یا آن تصحیف نعر است. (از متن اللغه) (اقرب الموارد از الازهری) ، نوعی از خران یا خران نر. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ج، نغران
- نغر (غَرَ)
آب بسیار خوردن. آب زیاد خوردن. زیاده روی کردن در آب: نغر من الماء، اکثر. (اقرب الموارد). رجوع به نغر شود، کینه ورزیدن. حقد. (از اقرب الموارد) ، نغر. نغیر. نغران. (متن اللغه). رجوع به نغر شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
گود، گودال، آغل گوسفند در کوه و صحرا، برای مثال گوسپندیم و جهان هست به کردار نغل / چون گه خواب بود سوی نغل باید شد (رودکی - ۵۲۲)
محلی که پشت به آفتاب باشد و آفتاب به آنجا نرسد یا کمتر برسد، قسمت جنوبی حیاط رو به شمال، خانۀ پشت به آفتاب، بنایی که در سایۀ کوه از چوب و خاشاک درست کنند، نسا، نسار،
سایه بان،برای مثال دور ماند از سرای خویش و تبار / نسری ساخت بر سر کهسار (رودکی - ۵۴۵)
سایه بان،
قدح، قدح شراب، ساغر، برای مثال ساقی مجلس شاه است که با منغر زر / ایستاده ست شب و روز برابر نرگس (سلمان ساوجی - ۱۲۴)
(مُ غَ)
لغت نامه دهخدا
گوسپندی که از پستان وی شیر سرخ و یا شیر خون آمیخته به در آید. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نعت است ازانغار. (منتهی الارب). رجوع به منغار و انغار شود
(نُ)
لغت نامه دهخدا
چوبی که خمیر نان را بدان پهن سازند و به عربی مدمک خوانند. (برهان قاطع) (آنندراج) (انجمن آرا) (از منتهی الارب) (از جهانگیری). وردنه. تیرک. مطمله. (یادداشت مؤلف)
(غَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
نغر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (متن اللغه). نغیر. نغر. (متن اللغه). رجوع به نغر شود
(نُ رُ قَ)
لغت نامه دهخدا
توک موی پیچیده و مرغول کرده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). قصیبهالشعر. (اقرب الموارد)
(مَ غُ)
لغت نامه دهخدا
نوعی ازپول ریزۀ خرد و کوچک باشد. (برهان). نوعی از پول ریزۀ خرد. منغرک. (فرهنگ رشیدی) (از ناظم الاطباء)
(مُ غُ)
لغت نامه دهخدا
قدح و طاس بزرگ را گویند که در آن شراب خورند. (برهان). قدح بزرگ که بدان شراب خورند و ساتگین نیز گویند. منغرک. (فرهنگ رشیدی). جام شرابخواری بزرگ. (ناظم الاطباء) :
ای خداوندی که از لطف تو دریا پر شود
در صدف هر قطرۀ آبی ز نیسان در شود
بزم شوق تو چو در دل گسترد فرش نشاط
چشم من هم ساقی خوناب و هم منغر شود.
عمید لوبکی (از فرهنگ رشیدی).
ساقی مجلس شاهی است که با منغر زر
ایستاده ست شب و روز برابر نرگس.
خواجه سلمان (از مجمعالفرس)
ای خداوندی که از لطف تو دریا پر شود
در صدف هر قطرۀ آبی ز نیسان در شود
بزم شوق تو چو در دل گسترد فرش نشاط
چشم من هم ساقی خوناب و هم منغر شود.
عمید لوبکی (از فرهنگ رشیدی).
ساقی مجلس شاهی است که با منغر زر
ایستاده ست شب و روز برابر نرگس.
خواجه سلمان (از مجمعالفرس)
(تَدْ)
لغت نامه دهخدا
دیگرگون گردیدن بر کسی و خشم گرفتن و ترسانیدن، پرخشم شدن، انگشت را در حلق کسی درآوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(قَ غَ)
لغت نامه دهخدا
درختی است که چوب آن از چوب کبر درشت و غلیظتر باشد و شتر آن را به حرص تمام خورد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
نوعی پول ریزه کوچک. قدح بزرگی که در آن شراب خورند: (بزم شوق تو چو در دل گسترد فرش نشاط چشم من هم ساقی خوناب و هم منغر شود) (عمید لوبکی. رشیدی)
خواری، بیداد ستم خردی کمسالی کوچکی خرد گردیدن، خوار شدن، خردی کوچکی، کمسالی کم سنی مقابل کبر. یا صغر سن. خردی عمر خردسالی. یا صغر سن گرفتن، گرفتن حکم از مراجع رسمی قضائی است مبتنی بر این که شخص را از میزانی که در شناسنامه او قید گردیده به فلان مقدار کمتر است. سپس اداره آمار حکم محکمه را در شناسنامه و سوابق متقاضی ثبت کند. یا صغر نبض. ناقص بودن نبض در درازی و پهنی و بلندی
