معنی نغانغ - جستجوی لغت در جدول جو

نغانغ(نَ نِ)

لغت نامه دهخدا

نغاغ

نفاغ، قدحی که با آن شراب بخورند

فرهنگ فارسی عمید

نغنغ

پیمانۀ غله، معادل چهار خروار، کیله، پیمانه

فرهنگ فارسی عمید

نغاغ

(نَ)

جام. (ناظم الاطباء). رجوع به نفاغ شود:
دل شاد دار و پند کسائی نگاهدار
یک چشم زد جدا مشو از رطل و از نغاغ.
کسائی.
، آوند آبخوری، هر چیز نادر و نفیس، مفصل گردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نغنغ

(نِ نِ)

در تداول عامه، آوازۀ بچه چون چیزی به سماجت خواهد. بانگ مکرر کودک آهسته چون چیزی طلبد و بدو ندهند، مانند ژکیدن در بزادبرآمدگان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نغنغ

(نَ نَ / نُ نُ)

پیمانه و قفیزی را گویند که بدان غله پیمایند وهر نغنغی چهار خروار است. (برهان قاطع) (آنندراج). تغاری یا چیزی باشد که بدان غله پیمایند یعنی کیل و آن را قفیز گویند. یکی از وی چهار خروار بود به ماوراءالنهر. (از فرهنگ خطی). نغنغ، همچون قفیزی باشد ابوالعباس گفت:
ای میر ترا گندم دشتی است بسنده
با نغنغکی چند ترا من انبازم.
(لغت فرس ص 237 از حاشیۀ برهان قاطع چ معین).
حاتم عهد شیخ ابواسحاق
که دهد زر به دامن و نغنغ.
شمس فخری

لغت نامه دهخدا