- نعمتکده (نِ مَ کَ دَ / دِ)
کنایه از بهشت. (برهان قاطع) (آنندراج). بهشت. فردوس. (ناظم الاطباء)
معنی نعمتکده - جستجوی لغت در جدول جو
- نعمتکده
جای پر نعمت، بهشت. یا جای بهشت. جایی که از حیث فراوانی و وسایل زندگانی مانند بهشت باشد: چون راه عراق در کشیدم نعمتکده بهشت دیدم. (تحفه العراقین. قر. 44)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ)
لغت نامه دهخدا
روزی دهنده. رزق رساننده. مقابل نعمت خور و نعمت خواره:
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.
نظامی
نعمت ده و پایگاه سازت
سرسبزکن و سخن نوازت.
نظامی
(عِ مَ کَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
محل عبادت. عبادت خانه. حجرۀ عزلتیان، محل ملائکه، خانه حضرت مریم:
چون مریم از عصمتکده رفته مسیحش آمده
نخل کهن زو نو شده وز نخل خرما ریخته.
خاقانی
چون مریم از عصمتکده رفته مسیحش آمده
نخل کهن زو نو شده وز نخل خرما ریخته.
خاقانی
