معنی نعمت ده نعمت ده (اَ) روزی دهنده. رزق رساننده. مقابل نعمت خور و نعمت خواره: نعمت ده و پایگاه سازت سرسبزکن و سخن نوازت. نظامی لغت نامه دهخدا