معنی نشیئه - جستجوی لغت در جدول جو

نشیئه

لغت نامه دهخدا

نشیمه

چرم، پوست یا تسمه که از آن بند کارد و شمشیر درست کنند

فرهنگ فارسی عمید

نشینه

نشیمن، جای نشستن، جایی که در آن پرندگان بنشینند

فرهنگ فارسی عمید

نشیمه

(نَ مَ / مِ)

پوست خام پیراسته. (جهانگیری) (انجمن آرا) (از اداه الفضلا). پوست و تاسمۀ خام پیراسته را گویند که از آن بند کارد وامثال آن سازند. (برهان قاطع) (آنندراج). پوست خام پیراسته که از آن بند کارد و شمشیر و جز آن سازند. (ناظم الاطباء). در خراسان ’مشیم’ پوست بز دباغی کرده است. (فرهنگ نظام) (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین)

لغت نامه دهخدا

نشیه

(نَ شی یَ)

بوی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رایحه. (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه). رجوع به نشیه شود

لغت نامه دهخدا

نشیه

(نُشْ یَ)

رایحه. (اقرب الموارد). ج، نشایا. رجوع به نشیه شود

لغت نامه دهخدا

نشیه

(نِشْ یَ)

رایحه. (معجم متن اللغه) (المنجد). ج، نشایا. و رجوع به نشیّه و نشیه شود

لغت نامه دهخدا

نشئه

(نَ ءَ / ءِ)

نشاءه، حالت کیف آمیخته به رخوتی که بر اثر استعمال تریاک و امثال آن در شخص استعمال کننده مخدّرات پیدا شود. رجوع به نشاءه و نشوه شود:
هر کس به نشئه ای تاخت با نشئه کار خود ساخت
منهم زدم به وافور پک بی شمارو بی مرّ.
ایرج
حالت سرور و فرحی که از خوردن مسکرات پدید می آید. (ناظم الاطباء). رجوع به نشأه و نشوه شود، آفرینش. (ناظم الاطباء).
- آن نشئه، قیامت. (ناظم الاطباء).
- این نشئه، این جهان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نسیئه

(نَ ءَ)

درنگ و تأخیر. (صراح) (از منتهی الارب). درنگی و تأخیر. (ناظم الاطباء). تأخیر. (اقرب الموارد) (المنجد). نساءه. تأجیل. (از المنجد) ، نسیه. رجوع به نسیه شود

لغت نامه دهخدا

نشیده

(نَ دَ)

بلندی آواز، شعر در جواب شعر خوانده شده. (ناظم الاطباء). نشید. انشوده. شعری که در جواب شعری انشاد کنند و نثر و شعری که بدان ترنم کنند. (از المنجد). همان نشید است واین اخص از آن است. (از اقرب الموارد). ج، نشائد

لغت نامه دهخدا

نشیره

(نَ رَ / رِ)

کندر. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

نشیشه

(نَ شَ)

زمین شور که هیچ نرویاند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

نشیطه

(نَ طَ)

غنیمتی که به دست غازیان افتد پیش از رسیدن به مقصود. (ناظم الاطباء). نشیطه. رجوع به نشیطه شود

لغت نامه دهخدا

نشیطه

(نَ طَ)

تأنیث نشیط است. رجوع به نشیط شود،
{{اسم}} آنچه غازیان در راه یابند از غنیمت پیش از آن که به ساحت قوم که جای مقصود است برسند. (منتهی الارب) (آنندراج). غنیمتی که غازیان پیش از رسیدن به جایگاه مقصوده، در عرض راه یابند. (از المنجد) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)، شترانی که بی قصد گرفته و رانده شوند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از المنجد) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)، سهم رئیس (غازیان) در غنیمت. (از متن اللغه). ما اصاب الرئیس قبل أن یصیر الی بیضهالقوم. (اقرب الموارد)

تأنیث نشیط است. رجوع به نشیط شود،
{{اِسم}} آنچه غازیان در راه یابند از غنیمت پیش از آن که به ساحت قوم که جای مقصود است برسند. (منتهی الارب) (آنندراج). غنیمتی که غازیان پیش از رسیدن به جایگاه مقصوده، در عرض راه یابند. (از المنجد) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)، شترانی که بی قصد گرفته و رانده شوند. (منتهی الارب) (آنندراج) (از المنجد) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)، سهم رئیس (غازیان) در غنیمت. (از متن اللغه). ما اصاب الرئیس قبل أن یصیر الی بیضهالقوم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نشیله

(نَ لَ)

گوشتابه. (یادداشت مؤلف). رجوع به نشیل به معنی ’گوشت بی توابل پخته’ شود

لغت نامه دهخدا

نشینه

(نِ نَ / نِ)

جای نشستن جانوران. (آنندراج). جائی که در آن مرغان و دیگر حیوانات می نشینند. (ناظم الاطباء). رجوع به نشیمن شود:
سری به دام و قفس نیست شاهبازان را
به دست شاه نظر کن ببین نشینۀ ما.
سالک یزدی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نبیئه

(نُ بَیْ یِ ءَ)

تصغیر نبوّه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مشیئه

(ضَءْنْ)

از ’ش ی ٔ’، خواستن. (منتهی الارب) (ترجمان القرآن). مشیه. (ناظم الاطباء). شأه یشأه شیئاً و مشیئه و مشاءه و مشائیه. خواستن. (از اقرب الموارد). و رجوع به مشیت و مشیه شود.
- مشیئهاﷲ، عبارت از تجلی ذات و عنایت سابق پروردگار است برای ایجاد معدوم و یا اعدام موجود. و اراده عبارت از تجلی اوست برای ایجاد معدوم. پس مشیئه و اراده، عموم و خصوص من وجه است. (از تعریفات جرجانی).
- مشیئه الهی بر چیزی قرار گرفتن، مقدر کردن آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تشیئه

(اِ)

برانگیختن کسی را بر کاری، زشت گردانیدن خدای روی کسی را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشیی ٔ شود

لغت نامه دهخدا

نبیئه

(نَ ءَ)

تأنیث نبی ٔ است. (از المنجد). رجوع به نبی ٔ شود

لغت نامه دهخدا

نشیمه

چرم خام که از آن بند کارد و امثال آن سازند

فرهنگ لغت هوشیار

مشیئه

مشیئت و مشیت در فارسی: بختیاری خواست

فرهنگ لغت هوشیار

نسیئه

نسیه بنگرید به نسیه خریدوفروش کالایی بوعده پسادست، آنچه که بوعده فروخته شود مقابل نقد: کان نسیه واین بهشت نقداست آن روضه نهان واین عیانست. (وحشی بافقی. چا. امیرکبیر 177)، بطوروعده: هیچکس نسیه بنفروشدبدو قرض ندهدهیچکس اوراتسو. (مثنوی. نیک. 282: 1)

فرهنگ لغت هوشیار

نشینه

جای نشستن نشیمن. سری بدام و قفس نیست شاهبازان را بدست شاه نظر کن ببین نشینه ما. (سالک یزدی. چراغ هدایت فرنظا)

فرهنگ لغت هوشیار