معنی نساب در لغت نامه دهخدا

مرد نیک دانا به انساب. (از منتهی الارب) (آنندراج). علیم به انساب. (اقرب الموارد). عالم به انساب. (المنجد). مرد دانای به انساب مردم. (از ناظم الاطباء). نسب شناس. متخصص در معرفت انساب. (سمعانی). نسابه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). آنکه نسب های مردم داند

معنی نساب در فرهنگ لغت هوشیار

مرد دانا به انساب، عالم به انساب، نسب شناس

معنی نساب در دیکشنری فارسی به عربی

عِلْمَ الْأَنْسَابِ

معنی نساب در دیکشنری اردو به فارسی

نَسَّاب، بَرنامِه دَرسی

معنی نساب در دیکشنری فارسی به تایلندی

นักพันธุศาสตร์

معنی نساب در دیکشنری فارسی به بنگالی

বংশতত্ত্ববিদ

معنی نساب در دیکشنری فارسی به هندی

वंशावली विशेषज्ञ

معنی نساب - جستجوی لغت در جدول جو

نساب

لغت نامه دهخدا

نساب

فرهنگ لغت هوشیار

نساب

فرهنگ فارسی معین

نساب

دیکشنری فارسی به عربی

نساب

دیکشنری فارسی به انگلیسی

نساب

دیکشنری فارسی به فرانسوی

نساب

دیکشنری فارسی به پرتغالی

نساب

دیکشنری فارسی به لهستانی

نساب

دیکشنری فارسی به روسی

نساب

دیکشنری فارسی به اوکراینی

نساب

دیکشنری فارسی به هلندی

نساب

دیکشنری فارسی به آلمانی

نساب

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

نساب

دیکشنری فارسی به اردو

نساب

دیکشنری اردو به فارسی

نساب

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

نساب

دیکشنری فارسی به تایلندی

نساب

دیکشنری فارسی به عبری

نساب

دیکشنری فارسی به ژاپنی

نساب

دیکشنری فارسی به چینی

نساب

دیکشنری فارسی به کره ای

نساب

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

نساب

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

نساب

دیکشنری فارسی به بنگالی

نساب

دیکشنری فارسی به هندی

نساب

دیکشنری فارسی به سواحیلی

نسابه

کسی که دارای علم انساب است و نسب مردم را می داند، نسب شناس، عالم به انساب

فرهنگ فارسی عمید

نسابت

(نَ بَ)

نسابه. خویشاوندی. پیوند: نسب افریدون بدین نسابت کی یاد کرده آمد بیشترین نسابه و اصحاب تواریخ درنیافته اند. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 11). رجوع به نسابه شود

لغت نامه دهخدا

نسابت

(نَسْ سا بَ)

نسّابه: در نام و عدد ایشان میان تواریخیان و نسابت خلاف بسیار است. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 16). در نسب این اشک میان نسابت خلاف است. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 59). رجوع به نسّابه شود

لغت نامه دهخدا

نسابه

(نَ بَ)

قرابه. (اقرب الموارد) (المنجد). خویشاوندی. نزدیکی. پیوستگی

لغت نامه دهخدا

نسابه

(نَسْ سا بَ)

نسّاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مرد نیک دانا به انساب. (از منتهی الارب). نسب شناس و ماهر در معرفت انساب. (از سمعانی). تاء آخر آن علامت مبالغه است در مدح مانند علامه. (منتهی الارب). مرد نسب دان. (یادداشت مؤلف) : نسب افریدون بدین نسابت کی یاد کرده آمد بیشترین نسابه و اصحاب تواریخ درنیافته اند. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 11)

نَسّاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مرد نیک دانا به انساب. (از منتهی الارب). نسب شناس و ماهر در معرفت انساب. (از سمعانی). تاء آخر آن علامت مبالغه است در مدح مانند علامه. (منتهی الارب). مرد نسب دان. (یادداشت مؤلف) : نسب افریدون بدین نسابت کی یاد کرده آمد بیشترین نسابه و اصحاب تواریخ درنیافته اند. (فارسنامۀ ابن بلخی ص 11)

لغت نامه دهخدا

نسابه

(نَسْ سا بَ / بِ)

نسّابه. مرد نسب دان. عالم به علم انساب:
ای سید بارگاه کونین
نسابۀ شهر قاب قوسین.
نظامی (لیلی و مجنون ص 9)

لغت نامه دهخدا

نسابه

تبار شناس تبار دان پروز شناس آنکه نسب مردمان وقبایل راداند نسب شناس: ای سیدبارگاه کونین، نسابه شهرقاب قوسین، (نظامی گنجینه گنجوی. ص 358) توضیح} ه {آخرکلمه برای مبالغه است

فرهنگ لغت هوشیار

انساب

جمع نسب، پشتها، نژادها

فرهنگ لغت هوشیار

نسابه

((نَ سّ بَ))

آن که نسب مردمان و قبایل داند، نسبت شناس

فرهنگ فارسی معین

معنی نساب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما