معنی نزیف در لغت نامه دهخدا

تب زده. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). محموم. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد)، سخت تشنه که رگها و زبانش خشک گردد. (منتهی الارب) (آنندراج). کسی که از بسیاری تشنگی زبان و رگهای بدن وی خشک شده باشد. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (ازالمنجد)، آنکه از بسیاری رفتگی خون سست شده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از المنجد). ضعیف. (دهار). که ضعیف شده باشد از بیرون آمدن خون بسیار. (مهذب الاسماء)، مست. (منتهی الارب) (آنندراج). سَکْران. (اقرب الموارد) (المنجد). مستی که عقل وی زایل شده باشد. (ناظم الاطباء)، بیهوش. (منتهی الارب) (آنندراج)، بئر نزیف، چاه کم آب. (از المنجد). رجوع به نزف شود، کسی که در خصومت حجت وی قطع شده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به نَزْف شود

معنی نزیف در فرهنگ لغت هوشیار

تپ زده تپ کرده، زبان خشک تشنه، بیهوش، چاه کم آب، خونرفته سست، خونریز

معنی نزیف - جستجوی لغت در جدول جو

نزیف

لغت نامه دهخدا

نزیف

فرهنگ لغت هوشیار

نحیف

لاغر، نزار

فرهنگ فارسی عمید

مزیف

ناسره، ناخالص، کنایه از باطل

فرهنگ فارسی عمید

نزیه

پاک، پاکیزه، پاک دامن، جای باصفا

فرهنگ فارسی عمید

نزیل

مهمان، مهمان فرود آمده، طعام بابرکت

فرهنگ فارسی عمید

نظیف

پاکیزه، پاک، تمیز، بی آلایش، صاف، صافی، بی غش

فرهنگ فارسی عمید

نزاف

(نَ فِ)

برآور! انزف. (از منتهی الارب). اسم فعل برای امر. گویند: نزاف ماءالبئر، یعنی برآور همه آن را. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

عزیف

(عَ)

نام رملی است در عینه از آن بنی سعد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

تزیف

(اِ)

ناروان شدن درهم. (از اقرب الموارد) (از المنجد). ردی و ناسره گردیدن. (از اقرب الموارد) : ثبت ولاتبغ ماتزیف. (حریری از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عزیف

(عَ)

آواز پری و آن آواز خفی و پستی است که به شب در بیابان شنیده شود و گویندآن صوت بادها در جو است که اهل بادیه آن را صوت جن تصور کنند. (از منتهی الارب). صوت جن. (اقرب الموارد) ، توسعاً، مطلق آواز یا آواز که از چیزی برآید: آواز تکبیر از صف سلطان و عزیف مزمار و صفیر از قبل آن شیطان... (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

رزیف

(تَ کَبْ بُ)

بانگ کردن شتر، شتاب کردن از بیم، شتاب و پویه دویدن ماده شتر: رزفت الناقه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از آنندراج) (از اقرب الموارد). بشتاب دویدن و گویند: اسرع من فزع. (از اقرب الموارد) ، نزدیک شدن کار: رزف الامر، پیش درآمدن کسی را: رزف الیه. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عزیف

(خَ جَ)

آواز کردن جن. (از منتهی الارب). بانگ کردن. (تاج المصادر بیهقی) : عزفت الجن، جن در بیابانها آواز داد، بازی کردن جن، بانگ دادن کمان. (از اقرب الموارد). عزف. و رجوع به عزف شود

لغت نامه دهخدا

مزیف

(مُ زَیْ یِ)

ناسره و ناروان گردانندۀ دراهم. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مزیف

(مُ زَیْ یَ)

درهم ناسره و ناروان گشته. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، مردود و باطل. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : عبارتی چند مزیف از طامات صوفیان بگرفته اند. (کیمیای سعادت). و چون علاءالدین کودک بود... و در مذهب مزیف و طریقت مزخرف ایشان آن است که... (جهانگشای جوینی). و به شعبدۀ غرور و دمدمۀ زور و تعبیه های مزیف تمهید قاعده فدائیان کرد. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

تنزیف

(تَ)

خون آوردن زن در بارداری، یقال: نزفت المراءه، ای رأت دماً علی حملها. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نظیف

پاکیزه، پاک، طاهر، تمیز

معنی نزیف - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما