- ندم
پشیمانی، اندوه و افسوس
معنی ندم - جستجوی لغت در جدول جو
- ندم(نَ)
مرد زیرک و ظریف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کیّس ظریف. (اقرب الموارد)
- ندم
پشیمانی پشیمانی ندامت: بهرقدمی که بگذاری ندمی روی خواهدنمود
- ندم((نَ دَ))
پشیمانی
- ندم
انفعال، پشیمانی، ندامت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
نخستین بشری که خدا آفرید، مودب، باتربیت، انسان گندم گون، آهوی سفیدی که روی پوستش خطهای خاکی رنگ دارد
(عَ دَ)
لغت نامه دهخدا
خون سیاوشان، یا چوب بقم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). دم الاخوین ویا بقم. (از اقرب الموارد) (از تحفۀ حکیم مؤمن) (از مخزن الادویه). بقم را گویند که آن چوبی باشد که چیزها بدان رنگ کنند، و خون سیاوشان را هم گفته اند. (برهان قاطع) ، جو. (فرهنگ فارسی معین)
(نُدَ)
لغت نامه دهخدا
مصاحبان. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء). ندیمان. همنشینان. (ناظم الاطباء). ندماء: امیر عبدالسلام رئیس بلخ را اختیار کرد و از جملۀ ندما بود و به رسولی رفته. (تاریخ بیهقی ص 519).
بود از ندمای شه جوانی
در هر هنری تمام دانی.
نظامی.
یکی از ندمای ملک که در آن سال از سفر دریا آمده بود. (گلستان). و از جمله آداب ندمای ملوک یکی آن است. (گلستان). و طایفه ای از ندمای ملک با او یار شدند. (گلستان)
بود از ندمای شه جوانی
در هر هنری تمام دانی.
نظامی.
یکی از ندمای ملک که در آن سال از سفر دریا آمده بود. (گلستان). و از جمله آداب ندمای ملوک یکی آن است. (گلستان). و طایفه ای از ندمای ملک با او یار شدند. (گلستان)
(نَ)
لغت نامه دهخدا
پشیمان. (منتهی الارب) (از منتخب اللغات) (از المنجد) (دهار) ، همنشین بزرگان. (منتهی الارب). ندیم. رجوع به ندیم شود، حریف شراب. (از منتهی الارب) (المنجد). یار شراب. (دهار). هم قدح. (مهذب الاسماء). ج، ندامی ̍، ندامی ̍، ندام. رجوع به ندیم شود
(حَ دَ)
لغت نامه دهخدا
درختی است که بیخ های آن سرخ باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). یکی آن حندمه است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
پشیمان بودن. (تاج المصادر بیهقی) (دهار). پشیمانی نمودن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (آنندراج). پشیمان شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : هارون پوشیده کسان گماشته بود تا هر کس زیر دار جعفر گشتی و تندمی و توجعی نمودی و ترحمی، بگرفتندی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 190)
(نَ نَ جَ مَ)
لغت نامه دهخدا
نام دو ستاره که فرقدان نیز گویند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب). لیکن در این بیت از متمم بن نویره الیربوعی که در رثای برادر خویش مالک گفته است:
و کنا کندمانی جذیمه حقبه
من الدهر حتی قیل لن نتصدعا
فلما تفرقنا کأنی و مالکا
لطول اجتماع لم نبت لیله معا
مقصود از ندمانی جذیمه دو ندیم مالک بن نهم پادشاه حیره ملقب به جذیمهالابرش است به نام مالک و عقیل که چهل سال ندیم وی بودند. رجوع به ثمارالقلوب ثعالبی ص 143 شود
و کنا کندمانی جذیمه حقبه
من الدهر حتی قیل لن نتصدعا
فلما تفرقنا کأنی و مالکا
لطول اجتماع لم نبت لیله معا
مقصود از ندمانی جذیمه دو ندیم مالک بن نهم پادشاه حیره ملقب به جذیمهالابرش است به نام مالک و عقیل که چهل سال ندیم وی بودند. رجوع به ثمارالقلوب ثعالبی ص 143 شود
جمع ندیم، طایفه ندماکه حاضر بودن، د دوفریق شدن، د، همدمان می یاران همگوشگان هم پیالگان
خون سیاوشان از گیاهان، چوب بکم (بقم)، جو از گیاهان بقم، خون سیاوشان دم الاخوین، جو
تهمت، افترا
جهنم، دوزخ