معنی نجیب در لغت نامه دهخدا

مرد اصیل و شریف. (آنندراج) (غیاث اللغات). جوانمرد. (منتهی الارب). بزرگ و گرامی گوهر. (منتهی الارب). عطود. عطید. (منتهی الارب). گوهری. (مجمل) (زوزنی). مرد گوهری و پرمایه. (دهار). گهری. (زوزنی). نژاده. (مفاتیح). کریم. حسیب. (از اقرب الموارد). شخصی که از خانوادۀ خوب باشد. شخص باحسب و دارای اخلاق خوب. (فرهنگ نظام). باپروز. آزاده. اصیل. عریق. صحیح النسب. بزرگوار. باگهر. باپدر. پدردار. پدرومادردار. بته دار. صاحب نجدت. نجد. نجید. انجاد. ذوالقدم. بانجابت. جوانمرد. فتی. صاحب فتوت. همام. (یادداشت مؤلف)، پارسا. عفیف.، - امثال:، زن نجیب گرفتن مشکل، نگاه داشتن آسان.، نجیب خطا نکند، نانجیب وفا.،، شتر گزیده. (منتهی الارب). شتر زبده و نیک رفتار. (غیاث اللغات) (آنندراج). اسب و شتر خوب. (فرهنگ نظام). اشتر برگزیده. (مهذب الاسماء) : ناقه نجیب، ناقۀ نجیب. ناقۀ گرامی نژاد. (منتهی الارب). جرجور. (منتهی الارب). ج، نُجُب، نجائب. اسب و شتر خوش ذات و اصیل و ممتاز:، همی راندم نجیب خویش چون باد، همی گفتم که اللهم سهّل.، منوچهری.، نجیب خویش را دیدم به یک سو، چو دیوی دست و پا اندر سلاسل.، منوچهری.، نجیب خویش را گفتم: سبکتر!، الایا دستگیر مرد فاضل !، منوچهری.، ز صدهزاران بُختی یکی نجیب آید، که کتف احمد جای زمام او زیبد.، خاقانی.، جرس وار ار تو را دردی است تا کی ناله ناکردن، نجیب آسا گرت باری است تا کی راه نارفتن ؟، خاقانی.، چون جرس دار نجیبان ره یثرب سپرند، ساربان را همه الحان جرس آسا شنوند.، خاقانی.، یک روز نشست بر نجیبی، شد در طلب چنان غریبی.، نظامی.، هزارِ چهارم نجیبان تیز، چو آهو گه تاختن گرم خیز.، نظامی.، چو سیر کواکب بدین گونه دیدم، براندم نجیب از مقام مصائب.، حسن متکلم.، بر نجیبان توکل بسته دارم زاد راه، زاحتیاج افزون و رزاقش حُدی ̍خوان در قفا.، واله هروی (از آنندراج).،، بزرگ و گرامی گوهراز هر چیزی. (منتهی الارب). ممتاز. (یادداشت مؤلف). گزیده:، هیبت باز است بر کبک نجیب، مر مگس را نیست زآن هیبت نصیب.، مولوی

معنی نجیب در فرهنگ فارسی معین

شریف، بزرگ زاده، جمع نجباء

معنی نجیب در فرهنگ واژه فارسی سره

آزاده، بزرگوار، پاکزاد، نیک نهاد، پاک نهاد

معنی نجیب در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اصیل، پاکزاد، پدردار، شرافتمند، شریف، نژاده، والاتبار، والاگهر، باعفاف، پاکدامن، عفیف، متضاد: نانجیب

معنی نجیب - جستجوی لغت در جدول جو

نجیب

فرهنگ نامهای ایرانی

نجیب

فرهنگ فارسی عمید

نجیب

لغت نامه دهخدا

نجیب

فرهنگ لغت هوشیار

نجیب

فرهنگ فارسی معین

نجیب

فرهنگ واژه فارسی سره

نجیب

فرهنگ واژه مترادف متضاد

نجیب

دیکشنری فارسی به عربی

نجیب

دیکشنری فارسی به انگلیسی

نجیب

دیکشنری فارسی به فرانسوی

نجیب

دیکشنری فارسی به روسی

نجیب

دیکشنری فارسی به عبری

نجیب

دیکشنری فارسی به پرتغالی

نجیب

دیکشنری فارسی به لهستانی

نجیب

دیکشنری فارسی به اردو

نجیب

دیکشنری فارسی به تایلندی

نجیب

دیکشنری فارسی به چینی

نجیب

دیکشنری فارسی به ژاپنی

نجیب

دیکشنری فارسی به اوکراینی

نجیب

دیکشنری فارسی به سواحیلی

نجیب

دیکشنری فارسی به کره ای

نجیب

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

نجیب

دیکشنری فارسی به بنگالی

نجیب

دیکشنری فارسی به هندی

نجیب

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

نجیب

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

نجیب

دیکشنری فارسی به آلمانی

نجیب

دیکشنری فارسی به هلندی

نجیب

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

نجیبه

(دخترانه)

مؤنث نجیب، شریف، اصیل، عفیف، پاکدامن

فرهنگ نامهای ایرانی

نجیبه

نجیب، اصیل، شریف، خوش گوهر، گرامی

فرهنگ فارسی عمید

نجیبه

(نَ بَ)

تأنیث نجیب است. (اقرب الموارد). ج، نجائب. رجوع به نجیب شود

لغت نامه دهخدا

نجیبی

(نَ)

ابوالحسن بیهقی آرد: حکیم محمد بن عیسی النجیبی الباشتینی او را نسبت به نجیب الملک مطیبی بود که مشرف ممالک بود و این خواجه شاعری بود حکیم طبع، و هیچکس از شعرای بیهق که من دیده ام لطیف سخن تر و زیرکتر و عالم تر به عروض و اوصاف شعر از وی ندیدم، و مرد نیکومحاورت بود و نیکواخلاق و از اشعار او این قصیده است:
با من ای جان جهان تو هر نفس دیگر شوی
گاه گردی جان ستان و گاه جانپرور شوی
چرخ گردان نیستی من در شگفتم زآنکه چون
یک زمان حنظل شوی و یک زمان شکّر شوی
وز همه نادرتر است این خود که اندر یک زمان
هم کنی خصمی و هم اندر میان داور شوی
بتگری در دل کنی و ساحری در جان کنی
با خرد خصمی کنی و با هوا یاور شوی.
(از تاریخ بیهقی ص 229)

لغت نامه دهخدا

تنجیب

(تَ دَبْ بُ)

پوست از درخت بازکردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نجیبه

نجیبه در فارسی مونث نجیب ماده شتر گرامی مونث نجیب، جمع نجابت (نجائب)

فرهنگ لغت هوشیار

معنی نجیب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما