- نجب (نُ جُ)
جمع واژۀ نجیب، بمعنی شتر گزیده. (از آنندراج). رجوع به نجیب شود
معنی نجب - جستجوی لغت در جدول جو
- نجب (نَ جَ)
پوست درخت، هرچه باشد، اسم است آن را، یا پوست بیخ آن، یا پوست درخت درشت، یا به خصوص پوست سلیخه. (منتهی الارب) (آنندراج). پوست هر چیزی را گویند عموماً از نباتات، و پوست سلیخه را گویند خصوصاً. (برهان قاطع). پوست درخت. (مهذب الاسما). واحد آن نجبه است. (از معجم متن اللغه). ج، انجاب
- نجب
جوانمرد، پوست کندن درخت را پوست درخت، پوست درخت سلیخه پوست درخت، پوست بیخ درخت، پوست سلیخه (خصوصا)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نُ جَ)
لغت نامه دهخدا
مردمان نجیب و اصیل و بزرگزاده و گرامی گوهر. (ناظم الاطباء). نجباء. رجوع به نجباء شود، (اصطلاح صوفیه) اطلاق شود بر چهل مردی که مأمور اصلاح احوال مردم و حمل اثقال آنان و متصرف در حقوق خلق باشندو لاغیر. (از کشاف اصطلاحات الفنون از مجمعالسلوک)
(نَ جَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به نجب، سقاء نجبی، مشک پیراسته به پوست درخت یا به پوست تنه طلح. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). مشک دباغی شده با نجب یا با پوست تنه طلح. (از اقرب الموارد)
(نُ جَ بَ)
لغت نامه دهخدا
گرامی گوهر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). نجیب. (معجم متن اللغه) (ناظم الاطباء). کریم. (از اقرب الموارد). ج، انجاب
(مُ جِ)
لغت نامه دهخدا
مرد گرامی فرزندآور. (منتهی الارب) (آنندراج). مردی که فرزند گرامی آورد. (ناظم الاطباء). مردی که فرزندان نجیب آورد. ج، مناجب. (از اقرب الموارد)
(مِ جَ)
لغت نامه دهخدا
مشک پیراسته به پوست درخت یا به پوست تنه طلح. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). رجوع به منجاب شود
سرفرویی از (ترجیب)، نام ماه هفتم از سال تازی، ترسیدن، بزرگداشت شرمزدگی شرم کردن، بزرگداشت، دشنامگویی، ترسیدن ماه هفتم از سال قمری تازیان و مسلمانان و آن بین جمادی الاخر و شعبان است
جمع نجیب، مردمان نجیب بزرگزادگان گرامی گوهران، ناصح ملک شه ایران ایرانشاه آن که نزادازنجبادهرچنومنتجبی. (سنائی. مصف. 320)، چهل تن اندکه اموربندگان واصلاح حال وکارآنان رابعهده دارندودرحقوق خلق تصرف میکنند، نژادگان والا گهران بزرگ تباران بر گزیدگان
اشراف، اعیان، نجیب زادگان