- نامی (پسرانه)
منسوب به نام، مشهور، معروف
معنی نامی - جستجوی لغت در جدول جو
- نامی
نامور، نام آور، نامدار، بنام، مشهور
محبوب
نمو کننده، رشد کننده، روینده
محبوب
نمو کننده، رشد کننده، روینده
- نامی
اسم فاعل از نموّ. (اقرب الموارد). رجوع به نموشود، بالنده. نموکننده. (برهان قاطع) (آنندراج) (فرهنگ نظام) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات). بالان. روینده. رویا، شجر و نبات و حیوان و مقابل آن صامت است، از قبیل سنگ و غیر آن. (از معجم متن اللغه). هر ذیروحی (اعم از نبات و حیوان که رشد و نمو کند. مقابل صامت، افزاینده. (السامی) (مهذب الاسماء). افزون شونده. گوالنده. (ناظم الاطباء). گوالان. افزایش کننده، ناجی. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). الناجی من هلکه. (معجم متن اللغه)
- نامی
ملا نامی شمسی، از پارسی گویان هند است و این رباعی را مؤلف تذکرۀ صبح گلشن به نام او ثبت کرده است:
ای دل پی یار ناتوانی بس نیست
ای دیدۀ زار خونفشانی بس نیست
عمری است که یار رفت و جان با او رفت
هان ای تن زار زندگانی بس نیست،
جز این از حال وی اطلاعی به دست نیامد
الشریف نامی ابن عبدالمطلب بن حسن بن ابی نمی الثانی، وی به انتقام خون برادرش با شریف محمد بن عبداﷲ حکمران مکه جنگید و او را بکشت و خودصد روز بر مکه حکمرانی کرد و سپس متواری و کشته شد به سال 1039 هجری قمری رجوع به الاعلام زرکلی ج 4 شود
ای دل پی یار ناتوانی بس نیست
ای دیدۀ زار خونفشانی بس نیست
عمری است که یار رفت و جان با او رفت
هان ای تن زار زندگانی بس نیست،
جز این از حال وی اطلاعی به دست نیامد
الشریف نامی ابن عبدالمطلب بن حسن بن ابی نمی الثانی، وی به انتقام خون برادرش با شریف محمد بن عبداﷲ حکمران مکه جنگید و او را بکشت و خودصد روز بر مکه حکمرانی کرد و سپس متواری و کشته شد به سال 1039 هجری قمری رجوع به الاعلام زرکلی ج 4 شود
- نامی
مرکّب از: نام + ی، نسبت، پهلوی نامیک به معنی نامور، مشهور، (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، صاحب نام نیک، مشهور، معروف، (آنندراج) (انجمن آرا)، کسی که نام نیک او مشهور شده باشد، (فرهنگ نظام)، مشهور، معروف، نامدار، (ناظم الاطباء)، داستان، سمر، بلندآوازه، شهیر، سامی، صاحب اشتهار، صاحب صیت، بلندآوازه:
که با آنکه بر من گرامی ترند
گزین سپاهند و نامی ترند،
دقیقی،
سلیح است بسیار و مردم بسی
سرافراز نامی ندانم کسی،
فردوسی،
تن شهریاران گرامی بود
هم از کوشش و جنگ نامی بود،
فردوسی،
یکی برگزیند که نامی تر است
به خاقان چین بر گرامی تر است،
فردوسی،
خداوند ما شاه کشورستان
که نامی بدو گشت زاولستان،
فرخی،
کجا ایدون زنان آیند نامی
هم از تخم بزرگان گرامی،
(ویس و رامین)،
در اطراف جهان شاهان نامی
از او جویند جاه و نیکنامی،
شمسی (یوسف و زلیخا)،
ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار
در دین سید ولد آدم افتخار،
سوزنی،
در خدمت این خدیو نامی
ما اعظم شانک ای نظامی،
نظامی،
و مردم نامی را در بند گرامی دارد، (مجالس سعدی)،
گزیدند از هنرمندان نامی
دو استاد هنرمند گرامی،
وحشی،
، محبوب، گرامی، مطلوب:
مرا مرگ نامی تر از سرزنش
به هر جای بیغارۀ بدکنش،
فردوسی،
بدارم ترا هم بسان پدر
وز آن نیز نامی تر و خوبتر،
فردوسی،
- نامی داشتن، عزیز داشتن، محترم و معزز داشتن:
به پیش بزرگان گرامیش دار
ستایش کن و نیز نامیش دار،
فردوسی،
- نامی شدن، شهرت یافتن، مشهور شدن، سرشناس گشتن، نام آور شدن، نام برآوردن:
چو بخشنده باشی گرامی شوی
به دانائی و داد نامی شوی،
فردوسی،
همان در جهان نیز نامی شوی
به نزد بزرگان گرامی شوی،
فردوسی،
به علی مردمی و مردی نامی شد و تو
گر علی نیستی ای میر علی دگری،
فرخی،
جامۀکعبه را که می بوسند
او نه از کرم پیله نامی شد،
سعدی،
- نامی کردن، مشهور کردن، سرافراز کردن، به شهرت و اعتبار و ارزش رساندن:
گرانمایگان را گرامی کنم
پرستندگان نیز نامی کنم،
فردوسی،
کنون شاه ما را گرامی کند
بدین خواهش امروز نامی کند،
فردوسی،
دگر گفت ما تخت نامی کنیم
گرانمایگان را گرامی کنیم،
فردوسی،
چنان نامی کنم آن خاندان را
که نامش یاد باشد جادوان را،
شمسی (یوسف و زلیخا)
که با آنکه بر من گرامی ترند
گزین سپاهند و نامی ترند،
دقیقی،
سلیح است بسیار و مردم بسی
سرافراز نامی ندانم کسی،
فردوسی،
تن شهریاران گرامی بود
هم از کوشش و جنگ نامی بود،
فردوسی،
یکی برگزیند که نامی تر است
به خاقان چین بر گرامی تر است،
فردوسی،
خداوند ما شاه کشورستان
که نامی بدو گشت زاولستان،
فرخی،
کجا ایدون زنان آیند نامی
هم از تخم بزرگان گرامی،
(ویس و رامین)،
در اطراف جهان شاهان نامی
از او جویند جاه و نیکنامی،
شمسی (یوسف و زلیخا)،
ای نامی از تو نام خداوند ذوالفقار
در دین سید ولد آدم افتخار،
سوزنی،
در خدمت این خدیو نامی
ما اعظم شانک ای نظامی،
نظامی،
و مردم نامی را در بند گرامی دارد، (مجالس سعدی)،
گزیدند از هنرمندان نامی
دو استاد هنرمند گرامی،
وحشی،
، محبوب، گرامی، مطلوب:
مرا مرگ نامی تر از سرزنش
به هر جای بیغارۀ بدکنش،
فردوسی،
بدارم ترا هم بسان پدر
وز آن نیز نامی تر و خوبتر،
فردوسی،
- نامی داشتن، عزیز داشتن، محترم و معزز داشتن:
به پیش بزرگان گرامیش دار
ستایش کن و نیز نامیش دار،
فردوسی،
- نامی شدن، شهرت یافتن، مشهور شدن، سرشناس گشتن، نام آور شدن، نام برآوردن:
چو بخشنده باشی گرامی شوی
به دانائی و داد نامی شوی،
فردوسی،
همان در جهان نیز نامی شوی
به نزد بزرگان گرامی شوی،
فردوسی،
به علی مردمی و مردی نامی شد و تو
گر علی نیستی ای میر علی دگری،
فرخی،
جامۀکعبه را که می بوسند
او نه از کرم پیله نامی شد،
سعدی،
- نامی کردن، مشهور کردن، سرافراز کردن، به شهرت و اعتبار و ارزش رساندن:
گرانمایگان را گرامی کنم
پرستندگان نیز نامی کنم،
فردوسی،
کنون شاه ما را گرامی کند
بدین خواهش امروز نامی کند،
فردوسی،
دگر گفت ما تخت نامی کنیم
گرانمایگان را گرامی کنیم،
فردوسی،
چنان نامی کنم آن خاندان را
که نامش یاد باشد جادوان را،
شمسی (یوسف و زلیخا)
- نامی
نامدار، نام آور
- نامی
معروف، نامدار
- نامی
رشد کننده، نمو کننده
- نامی
معروف
- نامی
بنام، سرشناس، شناسا، مشهور، معروف، نامور، روینده، گیاه، نبات
متضاد: گمنام
متضاد: گمنام
- نامی
اسمٌ
- نامی
Nominal
- نامی
nominal
- نامی
nominal
- نامی
שמי
- نامی
نامی
- نامی
เชิงสัญญา
- نامی
nominal
- نامی
名义上的
- نامی
名目上の
- نامی
nominal
- نامی
ya kimaandishi
- نامی
명목상의
- نامی
nominal
- نامی
नाममात्र
- نامی
nominale
- نامی
nominal
- نامی
nominaal
- نامی
номінальний
- نامی
номинальный
- نامی
nominalny
- نامی
নামমাত্র
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
نامیه در فارسی مونث نامی بالنده کوالیده، آفریده، رویشی رستنی مونث نامی بالنده نموکننده: (این ساعت دراین فصل... نامه زوال نامیه خواندن گیرند، { آفرینش خدای خلق خدای، نبات رستنی رویشی. یا قوت (قوه) نامیه. یا روح نامیه. یانفس نامیه