معنی ناشکافتن - جستجوی لغت در جدول جو

بازنشده. نشکفته. شکفته ناشده. مقابل شکفته. رجوع به شکفته شود:
از غنچۀ ناشکفته مستورتری
وز نرگس نیم خفته مخمورتری.
مسعودسعد.
بس غنچۀ ناشکفته بر خاک بریخت.
خیام.
هنوزم غنچۀ گل ناشکفته ست
هنوزم در دریائی نسفته ست.
نظامی.
چون غنچۀ ناشکفته با او
می زد نفسی نهفته با او.
نظامی.
داری زپی چشم بد ای در خوشاب
یک نرگس ناشکفته در زیر نقاب.
کمال اسماعیل

لغت نامه دهخدا

ناشنفتن

(کَ وَهْ)

نشنفتن. مقابل شنفتن. رجوع به شنفتن شود

لغت نامه دهخدا

ناتافتن

(کَ لَ طَ)

مایل نشدن. نگراییدن. روی نیاوردن. متمایل نشدن:
به کژی دلم هیچ ناتافته
روان جای روشن دلان یافته.
فردوسی.
، نتابیدن

لغت نامه دهخدا

بشکافتن

(نِ / نَ دَ)

ترکیدن. کفیدن. چاک شدن. شکافته شدن. تفتیق. (زوزنی). تفلیق. (زوزنی). انشقاق. تشقیق. رجوع بشکافتن شود:
می خورم تا چو مار بشکافم
می خورم تا چو خی برآماسم.
ابوشکور.
هر آنکس که آواز او (لهراسب) یافتی
به تنش اندرون زهر بشکافتی.
فردوسی.
خروش پیاده فغان سوار
همی سنگ بشکافت در کوهسار.
فردوسی، بازو. (ناظم الاطباء). ساعد. (شعوری ج 1 ورق 154)، دست چپ. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (شعوری ج 1 ورق 154)

لغت نامه دهخدا

اشتافتن

(کَ خُ کَ دَ)

شتافتن. عجله کردن. بسرعت رفتن. شتاب کردن:
برگها چون شاخها بشکافتند
تا به بالای درخت اشتافتند.
مولوی.
بعد سه روز و سه شب کاشتافتند
یک ابوبکر نزاری یافتند.
مولوی.
کارد آوردند قوم اشتافتند
بسته دندانهاش را بشکافتند.
مولوی.
و رجوع به شتافتن شود

لغت نامه دهخدا

نشکافتنی

(نَ تَ / نَ شِ تَ)

که نتوان آن را شکافت. مقابل شکافتنی رجوع به شکافتنی شود

لغت نامه دهخدا

ناکافتنی

(تَ)

که قابل کافتن نیست

لغت نامه دهخدا

ناشکفتنی

(شِ کُ تَ)

که شکفتنی نیست. که از هم شکفته و باز نمی شود. مقابل شکفتنی. رجوع به شکفتنی شود:
دارم از آن شگفت که در باغ دل مرا
صدگل شکفت و غنچۀ دل ناشکفتنی است.
مشفقی تاجیکستانی

لغت نامه دهخدا

ناشناختن

(کَ)

نشناختن. استنکار. (زوزنی) (منتهی الارب). انکار. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (ترجمان القرآن). نکر. (دهار) (تاج المصادر بیهقی). تناکر. (منتهی الارب). مقابل شناختن. رجوع به شناختن شود

لغت نامه دهخدا

ناشکافته

(لَقْ قی دَ / دِ)

نشکافته. ناشکفته. رجوع به ناشکفته شود

لغت نامه دهخدا

ناشتافتن

(کَ سَ جَ)

نشتافتن. مقابل شتافتن. رجوع به شتافتن شود

لغت نامه دهخدا

واشکافتن

(فَ وَ دَ)

شکافتن. نبش. بازشکافتن، خواستن. بیع. (یادداشت مؤلف) ، دلالی کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

اشکافتن

(کَ تَ)

شکافتن. رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

ناشکفتن

(کَ وَ)

نشکفتن. مقابل شکفتن. رجوع به شکفتن شود

لغت نامه دهخدا

ناکافتن

(کَ)

مقابل کافتن. رجوع به کافتن شود

لغت نامه دهخدا

نشکافتن

(لَ لَ حَ)

مقابل شکافتن. رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

برشکافتن

(مُ نَءْ نَ ءَ)

شکافتن:
از دمش برشکافت تا بدمش
بچۀ گوریافت در شکمش.
نظامی.
و رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

بازشکافتن

(مَ ضَ)

شکافتن. بریدن. قطع کردن: محمد بن جریر گفته است که خدای تعالی آن درخت را بفرمود تا دونیم شدو زکریا علیه السلام اندر آن میان شد و ابلیس ریشه رداء زکریا را بگرفت... و این حدیثی نه درست است که آن خدایی که درخت را توانست باز شکافتن زکریا را نیز با جامه پنهان توانست داشتن. (ترجمه طبری بلعمی).
تو مپندار که حرفی بزبان می آرم
تا بسینه چو قلم بازشکافند سرم.
سعدی (خواتیم).
و رجوع به شکافتن شود

لغت نامه دهخدا

نشکافته

نشکفته. از هم باز ناشده. نشکافیده. ناشکافته. ناشکفته. مقابل شکافته. رجوع به شکافته شود

لغت نامه دهخدا