معنی ناساختگی در لغت نامه دهخدا

ساخته نبودن. آماده و بسیجیده نبودن، نابسامانی. روبراه نبودن. مرتب نبودن، ناسازگاری

معنی ناساختگی در فرهنگ لغت هوشیار

بی آلت و عدت بودن نامجهز بودن: (و شما در چشم دشمن سست و خوار بودید ازناساختگی

معنی ناساختگی - جستجوی لغت در جدول جو

ناساختگی

لغت نامه دهخدا

ناساختگی

فرهنگ لغت هوشیار

ناپختگی

ناپخته بودن، خامی، ناآزمودگی

فرهنگ فارسی عمید

ساختگی

چیز جعلی و مصنوعی، آمادگی و آراستگی

فرهنگ فارسی عمید

ناپختگی

(پُ تَ / تِ)

خامی. پخته نبودن. خامی گوشت و امثال آن. سلغ، کال بودن میوه. نارس بودن، بی تجربگی. ناآزمودگی. ناسنجیدگی، جلفی. بی وقاری. سبکی. سبکسری. بی احتیاطی. بی وقاری

لغت نامه دهخدا

ناسختگی

(سَ / سُ تَ / تِ)

سخته نبودن. ناسنجیدگی. مقابل سختگی. رجوع به سختگی شود

لغت نامه دهخدا

ناسختنی

(سَ / سُ تَ)

ناسنجیدنی. که قابل سنجش نباشد

لغت نامه دهخدا

برساختگی

(بَ تَ / تِ)

آمادگی. آرایش. خودآرایی:
هرچه پرسیش ز رعنایی و برساختگی
عربی وار جوابم دهد آن ماه عرب.
سنایی.

لغت نامه دهخدا

بدساختگی

(بَ تَ / تِ)

بدرفتاری: محتشم خدمتکاران او این مرد (بوسهل زوزنی) بود اما بر مردمان بدساختگی کردی و درشت و ناخوش و صفرایی عظیم داشت. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 25)

لغت نامه دهخدا

کارساختگی

(تَ / تِ)

عمل کارساخته. کارسازی: که باز چه طریق سازد که خویشتن رابه اردو اندازد چون این بهانه یافت بکارساختگی مشغول شد. (جهانگشای جوینی). و رجوع به کار ساختن شود

لغت نامه دهخدا

ناباختنی

(تَ)

مقابل باختنی. غیرقابل باختن. که لایق باختن نیست. باخت ناپذیر. نه ازدر باختن

لغت نامه دهخدا

ناسوختنی

(تَ)

نسوختنی. که قابل سوختن نباشد. که آن را نباید سوخت. که نتوانش سوخت. که ازدر سوختن و آتش زدن نیست

لغت نامه دهخدا

واسوختگی

(تَ / تِ)

سوختگی. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء) ، سوزناکی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ناسفتگی

(سُ تَ / تِ)

سفته نبودن. نابسودگی. مقابل سفتگی:
دری کو را بود مهر خدائی
دهد ناسفتگی بر وی گوائی.
نظامی.
، بکارت. دوشیزگی. رجوع به سفتگی شود

لغت نامه دهخدا

ناساخته

(گُ سِ/ سَ دَ / دِ)

نابسیجیده. بی تهیه. بی ساز و برگ. ناآماده:
ولیکن بدینگونه ناساخته
گر آیم دمان گردن افراخته.
فردوسی.
ناساخته رحلت باید کرد. (کلیله و دمنه). پیوسته چنان نشین که گویی دشمن بر در است تا اگر ناگه از در درآید ناساخته نباشی. (مجالس سعدی) ، ناتمام. نامهیا. ناقص. کامل و تمام و مهیا نشده: صاحب غازی و دیگران کارها بجد پیش گرفتند و آنچه ناساخته بود بتمامی بساختند. (تاریخ بیهقی ص 34) ، غافل. بی فکر و اندیشه. بی پروا. (ناظم الاطباء) ، نساخته:
همی گفت ناساخته خانه را
چرا ساختم رزم بیگانه را.
فردوسی

لغت نامه دهخدا