معنی ناخفتن در لغت نامه دهخدا

نخفتن. خواب نکردن. نخوابیدن. بیدار ماندن. به خواب نرفتن:، که بر ساز کامد گه رفتنت، سرآمد نژندی و ناخفتنت.، فردوسی.، من از ناخفتن شب مست مانده، چو شمشیری قلم در دست مانده.، نظامی.، شکایت پیش از این روزی ز دست خواب میکردم، به غم خواران و نزدیکان، کنون از دست ناخفتن.، سعدی

معنی ناخفتن - جستجوی لغت در جدول جو

ناخفتن(کَ هََ سَ)

لغت نامه دهخدا

ناخفتن

فرهنگ لغت هوشیار

ناسفته

ناسوده، نابسود، دست نخورده، سوراخ نشده

فرهنگ فارسی عمید

ناخستو

آنکه اقرار نکند، منکر

فرهنگ فارسی عمید

شناختن

آشنا شدن، واقف شدن، دانستن، اشناختن، شناسیدن، اشناسیدن
با کسی آشنایی داشتن، دوستی داشتن

فرهنگ فارسی عمید

ناگفتنی

آنچه شایستۀ گفتن نباشد، آنچه نباید گفت، برای مثال مگو ناگفتنی در پیش اغیار / نه با اغیار با محرم ترین یار (نظامی۲ - ۲۴۹)

فرهنگ فارسی عمید

ناخفتنی

(خُ تَ)

نخفتنی. آرام نگرفتنی. که خواب و آرامش پذیر نیست: این فتنه ناخفتنی است، تمام نشدنی است، که نتوان در آن خوابید. که جای خواب و آرامش نیست. که در آن جای خوابیدن و آرامش و استراحت نیست. که نتوان در آنجا خفت:
به اندرز گفتش همه گفتنی
که جائی چنین هست ناخفتنی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

ناخفته

(کُ تَ / تِ)

نخوابیده. نخفته. نخسپیده. خواب ناکرده. بیدار مانده. شب زنده دار. ج، ناخفتگان:
شبی برسرش لشکر آورد خواب
که چند آورد مرد ناخفته تاب.
سعدی.
درازی شب از ناخفتگان پرس
که خواب آلوده را کوته نماید.
سعدی.
، بیداردل. هوشیار. ج، ناخفتگان:
همان چون سر آری به سوی نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب.
فردوسی.
، بسته و فسرده ناشده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نارفتن

(کَ هََ لَ)

نرفتن. مقابل رفتن. رجوع به رفتن شود

لغت نامه دهخدا

ناشفتن

(کَ)

نیاشفتن. ناآشفتن. مقابل آشفتن

لغت نامه دهخدا

ناسفتن

(کَ دَ ءَ)

نسفتن. سوراخ نکردن. مقابل سفتن. رجوع به سفتن شود

لغت نامه دهخدا

ناگفتن

(لَ بَ)

نگفتن. مقابل گفتن:
سخن آنگه کند حکیم آغاز
یا سرانگشت سوی لقمه دراز
که ز ناگفتنش خلل زاید
یا ز ناخوردنش بجان آید.
سعدی.
چه گویم که ناگفتنم خوشتر است
زبان در دهان پاسبان سر است.
؟
رجوع به گفتن شود

لغت نامه دهخدا

ناختن

(کَ مَ سَ)

ناآختن. نیاختن

لغت نامه دهخدا

ناخسته

سالم، بدون زخم

معنی ناخفتن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما