معنی ناحیت در لغت نامه دهخدا

طرف. کرانه. کنار. ساحل. زیس، ولایت. کشور. چکله. دیار. بقعه. (ناظم الاطباء). رجوع به ناحیه شود: مشرق خرخیز ناحیت چین است. (حدود العالم). ناحیتی از ناحیتی به چهار روی جدا گردد. یکی باختلاف آب و هوا...) (حدود العالم). بلغار شهری است که مر او را ناحیتکی است خرد بر لب رود آتل نهاده. (حدودالعالم).، اندر آن ناحیت به معدن کوچ، دزدگه داشتند کوچ و بلوچ.، عنصری.، ریاست بست بد و مفوض شد و مدتی در آن ناحیت ببود و آثار خوب نمود. (تاریخ بیهقی). آن ناحیت را به حاجب آلتونتاش سپرد و بزودی مراجعت خواست کردن. (تاریخ بیهقی ص 693). و اگر وی از این ولایت دور ماند جبال و آن ناحیت تباه شود. (تاریخ بیهقی ص 365). نظام کارهای حضرت و ناحیت بقرار معهود و رسم مألوف بازرفت. (کلیله و دمنه). ناحیت کرمان در عهد عضدالدوله، ابوعلی الیاس داشت از قبل سامانیان. (ترجمه تاریخ یمینی ص 257). آن ناحیتی است که از بدو عالم هیچ پادشاه بیگانه بر آن بقعه دست نیافته است. (ترجمه تاریخ یمینی ص 408). مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق، نه پای رفتن از این ناحیت نه جای مقام.، سعدی.، به شهری درآمد ز دریا کنار، بزرگی در آن ناحیت شهریار.، سعدی.، شبی کردی از درد پهلو نخفت، بزرگی در آن ناحیت بود گفت.، سعدی

معنی ناحیت در فرهنگ لغت هوشیار

کرانه، ساحل، ولایت، کشور

معنی ناحیت در فرهنگ واژه مترادف متضاد

اقلیم، بخش، خطه، قلمرو، منطقه، ناحیه

معنی ناحیت - جستجوی لغت در جدول جو

ناحیت(یَ)

لغت نامه دهخدا

ناحیت

فرهنگ لغت هوشیار

ناحیت

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ناحی

قاصد، آهنگ کننده

فرهنگ فارسی عمید

ناحیه

جانب، جهت، طرف، کرانه، قسمتی از کشور، قسمتی از شهر در تقسیمات اداری، بخش

فرهنگ فارسی عمید

ناحی

خمیده، مایل شده، (ناظم الاطباء)، قصدکننده و گرداننده، (شمس اللغات)، ناح، نحوی، عالم به علم نحو، ج، نحاه

لغت نامه دهخدا

ناحات

کرانه، (منتهی الارب)، جمع ناحه است، رجوع به ناحه شود

لغت نامه دهخدا

ناصیت

(یَ)

ناصیه: و به یمن ناصیت مظفر و منصور بازگردم. (کلیله و دمنه). رجوع به ناصیه شود

لغت نامه دهخدا

ناریت

(فِ / فَ شِ کَ تَ)

مأخوذ از تازی، خشمگینی و غضبناکی. آتشین مزاجی. تندی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ناحیه

(یَ)

کرانه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کرانۀ ملک و طرفی از ولایت. (آنندراج) (غیاث اللغات). کناره و گوشۀ زمین. (شمس اللغات). کرانه و سوی. (دهار). شطر. جهت. طرف. کوره. (منتهی الارب). سوی. (مهذب الاسماء). سامان. حوزه. جانب. دیار

لغت نامه دهخدا

ناحیه

(یَ / یِ)

ناحیت. کرانه. طرفی از ولایت. رجوع به ناحیت و ناحیه شود:
آمد خجسته مهرگان جشن بزرگ خسروان
نارنج و نار و ارغوان آورد ازهر ناحیه.
منوچهری.
پایۀ منبر او بوسم و بر سر گیرم
که در این ناحیه نقلان به خراسان یابم.
خاقانی.
عزت کعبه بود آن ناحیه
دزدی اعراب و طرف بادیه.
مولوی.
، هر یک از قسمتهای شهر. بخش. (لغات فرهنگستان)

لغت نامه دهخدا

ناچیت

دهی است از دهستان آختاچی بوکان بخش بوکان شهرستان مهاباد و در 6 هزارگزی شمال بوکان، در مسیر جادۀ شوسۀ بوکان به میاندوآب واقع شده است، جلگه است و هوائی معتدل و مالاریا خیز دارد، سکنۀ آنجا بالغ بر 305 تن است، آب آن از سیمین رود تأمین میشود و محصولش غلات و توتون و حبوبات است، شغل مردمش زراعت و گله داری است و صنعت دستی آنان جاجیم بافی، راه شوسه دارد، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ص 521)

لغت نامه دهخدا

ناحیه

(یَ)

دهی است از دهستان اوزرود بخش نور شهرستان آمل واقع در بیست و چهار هزارگزی جنوب غربی بلده و چهل و پنج هزارگزی مشرق جادۀ شوسۀ چالوس (حدود کندوان). کوهستانی و سردسیر است یکهزار تن سکنه دارد و فارسی را به لهجۀ مازندرانی تکلم میکنند. آبش از چشمه سار آزادکوه و محصولش غلات و لبنیات و حبوبات و شغل مردانش زراعت و گله داری و هنر زنانش جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. زیارتگاهی به نام شاهزاده محمود و چند زیارتگاه دیگر دارد که بنای آنها قدیمی است. بیشتر ساکنان این ده زمستان را به تهران کوچ میکنند و به کار میپردازند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ص 299)

لغت نامه دهخدا

مناحیت

(مَ)

جمع واژۀ منحات. (اقرب الموارد). رجوع به منحات شود

لغت نامه دهخدا

ناصیت

ناصیه

فرهنگ لغت هوشیار

ناحیه

جهت، طرف، جانب

فرهنگ لغت هوشیار

ناریت

غضبناکی، خشمگینی

فرهنگ لغت هوشیار

نحیت

تراشیده، سم ساییده، ناله، زخم کم، پست بی بها، نالیدن، دم سرد، شانه ساییده، به درد نخور شانه مشط، ناله، فریاد، لاغرکرده لاغرشده (شتر)، تراشیده شده منحوت، نامرغوب نابکار

فرهنگ لغت هوشیار