معنی میرزا در فرهنگ نامهای ایرانی

میر (ازعربی) + زا (فارسی) شاهزاده و امیرزاده

معنی میرزا در فرهنگ فارسی عمید

عنوان احترام آمیز در انتهای نام شاهزادگان مثلاً ناصرالدین میرزا، ایرج میرزا، عباس میرزا، عنوان احترام آمیز در ابتدای نام افراد باسواد غیرروحانی مثلاً میرزاکوچک خان، منشی، عریضه نویس

معنی میرزا در لغت نامه دهخدا

مخفف میرزاده و میرزاد و امیرزاده، (یادداشت لغت نامه)، مرزا و شاهزاده و امیرزاده، (ناظم الاطباء)، پیشتر از القاب شهزادگان بود، و در اصل ا میرزا بود که الف آن از کثرت استعمال حذف شده و معنی ترکیبی آن امیرزاده باشد بر این تقدیر مرزا به حذف یاء چنانکه مشهور است درست نباشد مگر بعض استادان آورده اند، (از غیاث) (از آنندراج) :، میرزا همه وقت جامه زر تاری نیست، پیوسته سپهر بر سر یاری نیست،، عبدالرزاق فیاض،،، پیشتر از القاب شهزادگان بود حالا بر سردارزادگان استعمال کنند، (غیاث) (آنندراج)، مردم شریف و پاک نژاد، مردم شاد و مغرور، کاتب و نویسنده و منشی، (ناظم الاطباء)، منشی، نویسنده، چون در اول نام درآید اطلاق به نویسندگان خاصه اهل حساب می شده است، دفتردار، حسابدار، محاسب، (یادداشت مؤلف)، بر کسی اطلاق شود که مادرش علویه باشد لاغیر، (از مقیاس الهدایه حاشیۀ ص 216)

معنی میرزا در فرهنگ لغت هوشیار

امیرزاده، و نیز بمعنی منشی هم گویند

معنی میرزا در فرهنگ فارسی معین

شاهزاده، امیرزاده، نویسنده، منشی

معنی میرزا در فرهنگ گویش مازندرانی

مخفف امیرزاده، اگر پیش از اسم بیاید معنی کاتب و نویسنده

معنی میرزا - جستجوی لغت در جدول جو

میرزا

فرهنگ نامهای ایرانی

میرزا

فرهنگ فارسی عمید

میرزا

لغت نامه دهخدا

میرزا

فرهنگ لغت هوشیار

میرزا

فرهنگ فارسی معین

میرزا

فرهنگ گویش مازندرانی

شیرزا

شیرزاد، دانه ای به درشتی نخود و قهوه ای رنگ یا سفید که بر تنۀ بعضی درختان می روید و سفت می شود. برخی از انواع آن باعث افزایش شیر مادر می شود، شیرزاده، زادۀ شیر، بچه شیر، شجاع، دلیر

فرهنگ فارسی عمید

میرزاد

میرزاده، امیرزاده

فرهنگ فارسی عمید

پیرزا

آنکه از پدر و مادری علیل یا سال خورده به وجود آمده، آنکه در بدو تولد تن رنجور و چهره ای پرچین و چروک مانند پیران داشته باشد

فرهنگ فارسی عمید

میرا

مرکب از میان + کاف تصغیر و تحقیر، کمر خرد، کمر. میان:
این غاشیه کش گشته پیش کامل
این بسته میانک به پیش نظّام.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

میزا

صفت دائم از میزیدن، میزنده (صفت مشبهه) مصدر میختن یا میزیدن، شاش کننده، (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مرزا

(مِ)

میرزا. (ناظم الاطباء) (آنندراج). صورت دیگری است از تلفظ کلمه میرزا. رجوع به میرزا شود:
بدین وسیله که مرزا سعید ما تنهاست
چه خوب کرد که فیاض رفت از دل ما.
فیاض لاهیجی (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

میرزد

(شِ)

قریه ای است به یزد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شیرزا

(اَ پَ)

تولیدکننده شیر، داروئی که شیر را زیاد کند، شیرزاد، (از ناظم الاطباء)، رجوع به شیرزاد شود

لغت نامه دهخدا

پیرزا

ده پیرزا نیم فرسخ مشرقی قصبۀ پلی است بفارس، (فارسنامۀ ناصری)

لغت نامه دهخدا

پیرزا

آنکه از پدر و مادر سالخورد زاده و از آنروی ضعیف و زشت باشد، طفلی از پدری و مادری پیر: مگر پیرزائی، چرا از سرما می هراسی ؟ چرا از سرمای کم متألم میشوی ؟ مگر پیرزائی ؟، کسی که با موی سفید و بهیأت پیران ترنجیده پوست و زشت بدنیا آید

لغت نامه دهخدا

میرنا

دهی است از دهستان نائیج بخش نور شهرستان آمل، واقع در 11 هزارگزی باختری آمل با 80 تن جمعیت، آب آن از رودخانه و راه آن مالرو است، مردم عموماً در تابستان به ییلاق گزنا می روند، (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

امیرزا

(اَ)

امیرزاده. شاهزاده. میرزا: عازم اردوی پادشاه بودند و پادشاه ا میرزا شاهرخ بوده به سمرقند رفته بود. (مزارات کرمان ص 43). ورجوع به همین کتاب ص 45 و 54 و 108، و میرزا شود

لغت نامه دهخدا

میرزاد

(شُ دَ / دِ)

مخفف میرزاده، امیرزاده، (از یادداشت مؤلف) :
این، چو روز بار لشکر پیش میر میرزاد
وان چوروز عرض پیلان پیش شاه شهریار،
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 28)،
با دهش دست و دین و داد همی باش
میر همی باش و میرزاد همی باش،
منوچهری

لغت نامه دهخدا

میرزا منشی

عمل و رفتار میرزا منش

فرهنگ لغت هوشیار

شیرزا

گونه ای لیکن که بر روی تنه درختان دیگر می روید و به بزرگی یک نخود تا یک گردو می رسد و التصاق کامل به درخت پایه خود دارد. گونه ای از آن در سیستان فراوان است و زنان به جهت ازدیاد شیر آنرا میخورند (وجه تسمیه به همین مناسبت است) شیرزا

فرهنگ لغت هوشیار