معنی مکنفه - جستجوی لغت در جدول جو

مکنفه

لغت نامه دهخدا

مکنده

کسی که چیزی را می مکد

فرهنگ فارسی عمید

مکنسه

جارو، آلتی برای تمیز کردن خاک و خاشاک و زباله از روی زمین که از برخی گیاهان یا الیاف مصنوعی تهیه می شود، خاک روب، جاروب

فرهنگ فارسی عمید

مکنف

پنهان کننده، پوشاننده

فرهنگ فارسی عمید

مکناه

(مُ کَنْ نا)

تأنیث مکنّی ̍. رجوع به مکنّی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

مکنف

(مُ کَنْنَ)

هر چیزی که کناره های آن را فراهم آورده و جمع کرده باشند. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب).
- صلاء مکنف، بریانی فراهم آورده جوانب. (منتهی الارب). بریانی که کناره های آن را فراهم آورده باشند. (ناظم الاطباء).
، رجل مکنف اللحیه، مرد بزرگ ریش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکنف

(مُ نِ)

پوشاننده و پنهان کننده. حاجز. حاجب:
گرچه از یک وجه منطق کاشف است
لیک از ده وجه پرده و مکنف است.
مولوی (مثنوی چ رمضانی ص 263)

لغت نامه دهخدا

مکنه

(مَ نَ / مَ کِ نَ)

واحد مکن (م / م ک ) است. (از اقرب الموارد). رجوع به مکن شود

لغت نامه دهخدا

مکنه

(مُ کَنْ نَ)

جاریه مکنه، دختر پردگین کرده شده. (منتهی الارب). دختر مستور باپرده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکنه

(مُ نَ)

قوت و شدت و سختی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). یقال: له مکنه،ای قوه و شده. (محیطالمحیط). و رجوع به مکنت شود

لغت نامه دهخدا

کنفه

(کَ نَ فَ)

ناحیه و کرانه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : کنفه الابل. ناحیتها و جانبها. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

منکفه

(مُ نَکْ کِ فَ)

نعت است از تنکیف. منکف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به منکف و تنکیف شود

لغت نامه دهخدا

مکانفه

(عِ)

با کسی یاری کردن. (تاج المصادر بیهقی). یکدیگر را یارمندی کردن. (منتهی الارب) (از آنندراج). همدیگر را یارمندی و اعانت کردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، نزد عروضیان اثبات یکی از دو حرف یا اثبات دو حرف است ازجزء یا حذف یکی از دو حرف یا حذف هر دو حرف است از جزء. (از کشاف اصطلاحات الفنون) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مقنفه

(مُ قَنْ نَ فَ)

حجفهٌ مقنّفه، سپر فراخ و وسیع. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مکلفه

(مُ کَ فَ)

به لغت مراکش، هر چیز که تب را بر طرف سازد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکلفه

(مُ کَلْ لَ فَ)

مؤنث مکلف یعنی کلف دار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکنده

(مَ کَ دَ / دِ)

آنکه بمکد. آنکه چیزی را بمکد. حجوم. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه یا آنچه عمل مکیدن را انجام دهد: چون جای هوا اندرآن نی پاره خالی شود به بالا برآید و بر دهان آن مکنده رسد. (جامعالحکمتین ص 127). و رجوع به مکیدن شود

لغت نامه دهخدا

منفه

(مُ نَفْ فِهْ)

رجل منفه، مردی که شتر را مانده می کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکنسه

(مِنَ سَ)

جاروب. مکسحه. ج، مکانس. (مهذب الاسماء). جاروب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جارو. مسفره. محسره. محوقه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

مکنیه

(مَ نی یَ)

مؤنث مکنی. رجوع به مکنی شود.
- استعارۀ مکنیه، رجوع به استعاره شود

لغت نامه دهخدا

مکیفه

(مُ کَیْ یَ فَ)

تأنیث مکیف. ج، مکیفات. رجوع به مکیف و مکیفات شود

لغت نامه دهخدا

مکیفه

(مُ کَیْ یِ فَ)

تأنیث مکیف. ج، مکیفات. رجوع به مکیف و مکیفات شود

لغت نامه دهخدا

مسنفه

(مُ نَ فَ)

شتر مادۀ سناف بسته (خاص بالناقه فلایقال بعیر مسنف). (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسنفه

(مُ نِفَ)

تأنیث مسنف. اسب پیش شونده از اسبان. (منتهی الارب) ، زمین قحطرسیده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) ، شتر مادۀلاغر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) : بکره مسنفه، شتر مادۀ جوان که بر حمل آن ده ماه گذشته و او پستان پرکرده باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مکنسه

(مِ نَ سَ / سِ)

مکنسه. جاروب: ضمیر منیرش از خاشاک گناه به مکنسۀ عفو و صفح مصفی گردان. (تاریخ غازان ص 47). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا