- مکمتله (مُ کَ تَ لَ)
ناقه مکمتلهالخلق، شتر مادۀ درهم و گرداندام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
معنی مکمتله - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(طَهَْ یَ)
لغت نامه دهخدا
کاتله اﷲ مکاتله، از نیکی دور دارد او را خدای و ملعون گرداند او را خدای. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) ، خدای او را بکشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به مکاتعه شود
(صَ رَ)
لغت نامه دهخدا
پس روی کردن. (منتهی الارب). پیروی کردن و از پس کسی رفتن. (ناظم الاطباء). متابعت. (اقرب الموارد)
(مَ لَ)
لغت نامه دهخدا
محموله. آنچه از جائی به جائی برده شود از جنس باز یا بسته ها و غیره، کالای تجاری، نوعی از گندم تیره رنگ بسیار دانه مانند پنبه دانه که خوشۀ سطبر و دانۀ بسیار دارد. (یادداشت مرحوم دهخدا) (آنندراج)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
با کسی فریب آوردن. (زوزنی). مخادعه. (تاج المصادر بیهقی). فریفتن کسی را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). فریفتن. (آنندراج). فریفتن کسی را و خدعه کردن. (ناظم الاطباء)
(مُ تَ مَتْ تِ عَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث متمتع، عمره گذراننده: چون زن در مکه شود و متمتعه باشد. (ترجمه النهایۀطوسی چ سبزواری ج 1 ص 183). و رجوع به متمتع شود
(مُ جَ عَ لَ)
لغت نامه دهخدا
امراءه مجمعله، زن بسته گوشت. (منتهی الارب). زن پیچیده گوشت. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(شِ کَ تَ لَ / لِ)
لغت نامه دهخدا
شکم بنده. آنکه تنها به نان و جامه خدمت کند بی وظیفه ای. شاگرد یا نوکری که بدو جز خوراک و پوشاک ندهند و مواجب ندارد. مقتی. نان جامه. عضرط. (یادداشت مؤلف). کردی خوردی.
- شکم تله خدمت کردن، فقط به خوراک تنهااز خدمت بهره بردن. (یادداشت مؤلف)
- شکم تله خدمت کردن، فقط به خوراک تنهااز خدمت بهره بردن. (یادداشت مؤلف)
(مُ تَ لَهْ)
لغت نامه دهخدا
ممتله العقل، بی خرد و عقل رفته. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجل ممتله، مرد بی خرد. (از اقرب الموارد)
متمتعه در فارسی مونث متمتع: بهره مند: زن مونث متمتع: چون زن در مکه شود و متمتعه باشد
مکاتمه و مکاتمت در فارسی: نیک پوشاندن، راز پوشی نیک پوشاندن، سر خود را از کسی پنهان داشتن: (... گستاخ بمکالمت در آمد بی تحاشی و مکاتمت هر آنچ التماس بود و در لباس خضوع... عرض داد) (مرزبان نامه. تهران. . 1317 ص 172)
معموله در فارسی مونث معمول در آغاز واژه (معمول به) به کارمی رفته (قزوینی یاد داشت ها) بنگرید به معمول مونث معمول، جمع معمولات. توضیح: شاید اصل این کلمه در مورد کتب فقهیه فتوائیه اولا استعمال میشد و ابتدا} معمول به {میگفته اند یعنی کتب فتاوی که مابین عموم معمول به است و سپس بحذف جار و مجرور این تعبیر را بر مطلق کتب متداوله استعمال کرده اند (قزوینی. یادداشتها 306- 305: 3)
