معنی مؤوه - جستجوی لغت در جدول جو

مؤوه

لغت نامه دهخدا

مؤوه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(مُءَوْ وَ)

مؤوبه. بادی که همه روزه وزد. (ناظم الاطباء) ، مجتمعشده گرداگرد درخت. (ازمنتهی الارب) ، مدور. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو)

سخن چین. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مائس. (منتهی الارب) ، مفسد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وِ)

کج کننده. (از منتهی الارب). خمنده و کج کننده. (ناظم الاطباء). کج و خمیده گرداننده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو)

گرانبار از کار. (منتهی الارب). گرانبار. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(عَ)

شور و تلخ گردیدن آب. (منتهی الارب، مادۀ م ٔج)

لغت نامه دهخدا

(عَ)

جنبیدن آینۀ زانو میان پوست و استخوان. (منتهی الارب، مادۀ م وج)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وَ بَ)

مؤوب. بادی که همه روزه وزد. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وا)

مؤنث مؤوی ̍. زن پناه و جای داده شده. (از منتهی الارب). و رجوع به مؤوی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

(عَ عَ ضَ)

گول گردیدن. (منتهی الارب، مادۀ م وق). احمق شدن. (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). و رجوع به مواقه و موق شود، بمردن و هلاک گشتن. (منتهی الارب). و رجوع به مواقه و موق شود

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو نَ)

مؤونه. بار و گرانی نفقۀ عیال و کفالت عیال و قوت روزانه. ج، مؤن. (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤونه و مؤنه شود، رنج. زحمت. سعی. ج، مؤن. (یادداشت مؤلف)
مؤونه. مؤونت. هرآنچه در زندگانی و معیشت بدان محتاج باشند. نفقه وزاد و توشه. (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤنه شود

مؤونه. بار و گرانی نفقۀ عیال و کفالت عیال و قوت روزانه. ج، مؤن. (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤونه و مؤنه شود، رنج. زحمت. سعی. ج، مؤن. (یادداشت مؤلف)
مؤونه. مؤونت. هرآنچه در زندگانی و معیشت بدان محتاج باشند. نفقه وزاد و توشه. (ناظم الاطباء). و رجوع به مؤنه شود

لغت نامه دهخدا

(مُءْ مَ)

مبتلا به امیهه یعنی آبلۀ گوسپند. (ناظم الاطباء). رجوع به مؤمهه شود

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَلْ لِهْ)

پرستش فرماینده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَلْ لَهْ)

پرستش شده. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(عَ)

شور و تلخ گردیدن آب. (منتهی الارب، مادۀ م ٔج) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَبْ بِهْ)

یادآورنده. آگاه کننده. (از منتهی الارب). آن که آگاه می کند و به کسی یاد می هد. (ناظم الاطباء). به یاددهنده. (آنندراج) ، تهمت زننده. تهمت نهنده او را به... (از منتهی الارب) ، آن که توقیر می کند کسی را و احترام می نماید و ستایش می کند. (ناظم الاطباء)

یادآورنده. آگاه کننده. (از منتهی الارب). آن که آگاه می کند و به کسی یاد می هد. (ناظم الاطباء). به یاددهنده. (آنندراج) ، تهمت زننده. تهمت نهنده او را به... (از منتهی الارب) ، آن که توقیر می کند کسی را و احترام می نماید و ستایش می کند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو)

آفت رسیده. (منتهی الارب). کشت آفت رسیده. (ناظم الاطباء). آفت دیده. مئیف. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وِ)

کسی که در طعام خود تأخیرنماید. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) ، کم کننده طعام. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وِ)

خر خورندۀ علف تا شکمش درآگنده شود. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مَءْ وَ)

زمین پست. ج، ماءو. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مُءْ)

پناه و جای دهنده. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْوا)

پناه و جای داده شده. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وی)

پناه و جای دهنده، پناه و جای گیرنده. ج، مؤوین. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو نَ)

بار. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نفقۀ عیال وقوت روزانه. ج، مؤونات. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مایحتاج معیشت چون نفقه و توشۀ سفر. (آنندراج) (از منتخب اللغات). نفقۀ عیال و اولاد که انسان از کشیدن آن درماند. (از تعریفات جرجانی). و رجوع به مؤنه و مؤنه و مؤونت شود، رنج و محنت. (آنندراج) (از منتخب اللغات). رنج. ج، مؤونات. (دهار) (مهذب الاسماء). تعب. (آنندراج) ، گرانی. (آنندراج). ثقل. مؤنه. رجوع به مؤنه شود

بار. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نفقۀ عیال وقوت روزانه. ج، مؤونات. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مایحتاج معیشت چون نفقه و توشۀ سفر. (آنندراج) (از منتخب اللغات). نفقۀ عیال و اولاد که انسان از کشیدن آن درماند. (از تعریفات جرجانی). و رجوع به مؤنه و مؤنه و مؤونت شود، رنج و محنت. (آنندراج) (از منتخب اللغات). رنج. ج، مؤونات. (دهار) (مهذب الاسماء). تعب. (آنندراج) ، گرانی. (آنندراج). ثقل. مؤنه. رجوع به مؤنه شود

لغت نامه دهخدا

(مُ ئو)

جمع واژۀ مأنه. (منتهی الارب) (از آنندراج). و رجوع به مأنه شود، جمع واژۀ مأن، به معنی چوب یا آهن که زمین شیار کنند با وی. و تهیگاه. (آنندراج) (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به مأن شود

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وِ)

تشنه گرداننده، فربه و کلان خلقت گرداننده ستور را (آب و علف). (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(عِ)

مول. (ناظم الاطباء). بامال شدن. (منتهی الارب، مادۀ م ول). بسیارمال شدن. (تاج المصادر بیهقی) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وَ)

کلان سر زشت خلقت. بزرگ سر و بزرگ اندام و زشت خلقت. مأوم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنکه سر و هیکل درشت دارد. رجوع به مأوم شود، زشت اندام. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(عَ ضَ)

فربه و ستبر گردیدن. (از منتهی الارب). مآله. (ناظم الاطباء). و رجوع به مآله شود

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وِ)

بازگرداننده. (منتهی الارب). آنکه بازمی گرداند و بازمی خواند. (ناظم الاطباء). بازگرداننده کسی را به سوی او. (آنندراج) ، آنکه بیان می کند سخن را. (ناظم الاطباء). بیان کننده آنچه کلام بدان باز می گردد. (منتهی الارب). بیان کننده. (آنندراج) ، آنکه تأویل می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به تأویل شود، تفسیرکننده خواب

بازگرداننده. (منتهی الارب). آنکه بازمی گرداند و بازمی خواند. (ناظم الاطباء). بازگرداننده کسی را به سوی او. (آنندراج) ، آنکه بیان می کند سخن را. (ناظم الاطباء). بیان کننده آنچه کلام بدان باز می گردد. (منتهی الارب). بیان کننده. (آنندراج) ، آنکه تأویل می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به تأویل شود، تفسیرکننده خواب

لغت نامه دهخدا

(مَ ثُوْوَ)

موثوءه. موثیّه. رجوع به موثوءه شود

لغت نامه دهخدا

(مَ)

بر روی زده شده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مُ ءَوْ وَ)

تأویل شده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

(مَ ئو)

مؤوء. مئو. میو. بانگ گربه. رجوع به مؤوء شود

لغت نامه دهخدا