معنی مؤوله - جستجوی لغت در جدول جو

بازگرداننده. (منتهی الارب). آنکه بازمی گرداند و بازمی خواند. (ناظم الاطباء). بازگرداننده کسی را به سوی او. (آنندراج) ، آنکه بیان می کند سخن را. (ناظم الاطباء). بیان کننده آنچه کلام بدان باز می گردد. (منتهی الارب). بیان کننده. (آنندراج) ، آنکه تأویل می کند. (ناظم الاطباء). رجوع به تأویل شود، تفسیرکننده خواب

لغت نامه دهخدا

مؤوه

(عَ)

موه. ماهه. (ناظم الاطباء). آب درآمدن در کشتی. (تاج المصادر بیهقی). آب گردیدن در کشتی. (آنندراج). رجوع به موه شود، پدید آمدن آب چاه و بسیار شدن آن. (تاج المصادر بیهقی). آب برآمدن از چاه و بسیارآب گردیدن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مؤوه

(مُ ءَوْ وِهْ)

آه گوینده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

موزوله

(مُ زُ لِ)

مقبره ای که ملکۀ کاریه برای شوهر خود موزول در هالیکارناس پایتخت کاریه ساخت که از حیث بنا و تزیینات یکی از عجایب هفتگانه عالم قدیم گردید. (از ایران باستان ج 2 ص 1185). اکنون در اروپا مقبره را موزول گویند بطور عموم

لغت نامه دهخدا

مؤول

(مُ ءَوْ وَ)

تأویل شده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مؤزله

(مُ ءَزْ زِ لَ)

مؤزله، سال قحطآور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

موبوله

(مَ لَ)

موبول. زمین باران بزرگ قطره رسیده. (از منتهی الارب) (ازآنندراج) (ناظم الاطباء). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

مؤزله

(مُءْ زِ لَ)

مؤزّله. سنهمؤزله، سال قحطآور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مسؤوله

(مَ ئو لَ)

تأنیث مسؤول. ج، مسؤولات. و رجوع به مسؤول و مسؤولات شود

لغت نامه دهخدا

مؤونه

(مَ ئو نَ)

بار. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نفقۀ عیال وقوت روزانه. ج، مؤونات. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). مایحتاج معیشت چون نفقه و توشۀ سفر. (آنندراج) (از منتخب اللغات). نفقۀ عیال و اولاد که انسان از کشیدن آن درماند. (از تعریفات جرجانی). و رجوع به مؤنه و مؤنه و مؤونت شود، رنج و محنت. (آنندراج) (از منتخب اللغات). رنج. ج، مؤونات. (دهار) (مهذب الاسماء). تعب. (آنندراج) ، گرانی. (آنندراج). ثقل. مؤنه. رجوع به مؤنه شود

لغت نامه دهخدا

کؤوله

(زَ زَ خَ)

رجوع به کؤله شود

لغت نامه دهخدا

مؤوجه

(عَ)

شور و تلخ گردیدن آب. (منتهی الارب، مادۀ م ٔج)

لغت نامه دهخدا

مؤوبه

(مُ ءَوْ وَ بَ)

مؤوب. بادی که همه روزه وزد. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مؤواه

(مُ ءَوْ وا)

مؤنث مؤوی ̍. زن پناه و جای داده شده. (از منتهی الارب). و رجوع به مؤوی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

مؤلله

(مُ ءَلْ لَ لَ)

اذن مؤلله، گوش تیز و ستیخ. (منتهی الارب). گوشهای ستیخ کرده. (ناظم الاطباء). گوش تیز یعنی ستیخ و راست کرده. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مجاوله

مجاولت در فارسی: همگردی در نبرد با هم جولان کردن با یکدیگر گشتن در نبرد: اوساط حشم و آحاد جمع لشکر چون شغال و روباه و گرگ و امثال ایشان در پیش افتادند و بمجاولت و مراوغت در آمدند و از هر جانب می تاختند

فرهنگ لغت هوشیار